Ik weet het nog goed, mijn eerste huis in Maassluis stond in de Joubertstraat, op het Hooft. Heerlijk vond ik het aan de haven met de boten en schepen. Iemand moet me toch eens een keer het verschil uitleggen, maar dat geheel terzijde. En nu kan het zomaar dat ik Maassluis ga verlaten in de nabije toekomst. Dertig jaar woon ik er nu en dat is het grootste deel van mijn leven. En ik vraag me soms af of er leven is buiten Maassluis.
De tijd op het Hooft was een mooie, mijn kinderen werden er geboren en ik genoot van de omgeving. Sinterklaas zagen we altijd van dichtbij de haven binnen varen. Vroeger stond tijdens de Furieade de kermis voor de deur. Een paar dagen behoorlijk wat overlast maar ook veel gezelligheid. Het was er sowieso gezellig en gemoedelijk in de wijk. Maar het huis werd te klein en we verhuisden naar de componistenbuurt.
Dat was een hele verandering. Het huis was fijn en de buurt rustig maar veel contact was er niet met de buurt. We woonden op vervuilde grond en na een paar jaar lag de hele boel overhoop en reden er graafmachines door de tuinen. Voor mijn zoon was het prachtig en hij had een hoop te zien. Na een tijd lag de tuin er weer mooi bij en kon alles weer gaan groeien en bloeien.
Langzaam burgerde ik wat in en leerde ik steeds meer mensen kennen. Ik kon wel merken dat er een vaste kern was van echte Sluizers. Die hadden een gezamenlijke geschiedenis en wortels. Ik ben in mijn jeugd al behoorlijk vaak verhuisd en was altijd de vreemde eend in de bijt. Nadeel is dat je geen jeugdvrienden hebt, voordeel is dat je je enorm makkelijk aanpast aan je omgeving. Dat je goed om kunt gaan met veranderingen.
Na mijn scheiding heb ik eventjes in Ouderkerk aan den IJssel gewoond maar gelukkig kreeg ik een woonruimte in Maassluis. Zeker voor mijn kinderen vond ik het fijn om weer terug te zijn en ik besefte toen dat ik best een beetje gehecht ben geraakt aan de eerste stad aan de Waterweg. Het is een stad met mooie en minder mooie kanten. Maar het geluid van het carillon als ik via de haven naar het centrum fiets is heerlijk. De zon over de waterweg en het geluid van de toeterende cruiseschepen zijn machtig.
Hoe moet dat nu? Mijn toekomst en geluk liggen in een andere stad. Ik kijk er naar uit, wil nieuwe dingen ontdekken en nieuwe mensen ontmoeten. Ik ga Maassluis en de Sluizers wel missen. Gelukkig is het nog niet zover en kan ik langzaam wennen aan het idee. Waar ik zo benieuwd naar ben is uw liefde voor Maassluis. Waar ligt die, waar komt het vandaan, wat zou u missen?
In gedachten neurie ik het lied van de vorige burgemeestersvrouw, toevallig familie van me, mee. “Maassluis, mijn thuis, stad aan de waterweg….”