Dit jaar hebben we gekozen voor een rustige Kerstmis, geen Stressmis dus. Voorgaande jaren zat het huis vol met de hele familie en aanhang, een groep van bijna 20 mensen, van klein tot groot en van jong tot oud. Daarnaast kwamen er ook steeds meer ongenode gasten bij die nadrukkelijk aanwezig waren, de iPlaag: iPods, iPads en iPhones.
De aanhang werd regelmatig ververst en had niet twee keer dezelfde samenstelling, het was echt “eentje eruit, eentje erbij”. Niet zelden presteerde iemand het om met één enkele kerst zowel in de groep “erbij” als “eruit” te belanden. Het gaat over de toenmalige vriendjes en vriendinnetjes van onze kinderen. Dat heeft in de familie geleid tot de klassiek geworden uitspraak van “die zal de volgende kerst niet halen”. Dat waren een soort Flappies dus, met als enige verschil dat onze Flappies het pand wel levend verlieten.
Dit jaar doen we het anders, zeg maar Kerst 2.0. Wel iedereen uitgenodigd, zulke verdorven ouders zijn we nu ook weer niet (vind ikzelf), maar met het verzoek erbij om zelf te bepalen wanneer invulling aan de uitnodiging wordt gegeven, met als menukeuzen 1. de koffie; 2. de borrel. De oplettende lezer zal opmerken dat “1 + 2” daar niet bijstaat. En evenmin is er een optie “kerstdiner”, hoewel het best op “mee-eten met kerst” kan uitdraaien als optie 2 wordt gekozen. Geen kwestie van principe, puur praktisch en vrijheid, blijheid. Kerstdwang is uit den boze in Kerst 2.0.
Kerst had altijd al iets gemeen met verjaardagen zoals ik in mijn column “Dag dag“ al eerder heb beschreven. Dagenlang bezig zijn om alles in huis te halen voor het eten, de hapjes en de drankjes. Op de dagen zelf het te druk hebben om er zelf van te genieten. En dan heb ik het nog niet eens over de kadootjes. Ons thema van Kerst 2.0 is “we krijgen niks, we geven niks”, back to the basics. Alleen voor onze kleinkinderen geldt een uitzondering. De meesten zijn wel ergens voor aan het sparen, een of ander spelletje of een nieuwe oplader of koptelefoon voor het iDing. Een envelop met inhoud is dan het meest begeerde kado. En anders laten we de moeder van het slachtoffer het kadootje kopen, die weet het beste welke wensen er in haar spruit leven. Ja, Kerst 2.0 draait een stuk soepeler dan de vorige versie, ondanks dat de kerstboom nog steeds een icoon is. Maar het is eigenlijk nog een betaversie, dus alles kan nog veranderen.
Kerst gaat natuurlijk in de toekomst sowieso veranderen. Als de klimaatdoemdenkers gelijk krijgen zitten we over een poosje met Kerst 7.0 in ons eigen land op een terrasje in de zon of gaan we met de hele club gezellig barbecueën in de tuin. Dan zeggen we tegen onze achterkleinkinderen, ja opi en omi hebben nog meegemaakt dat er sneeuw viel met kerst, we noemden dat een witte kerst. En dan vallen hun mondjes open van verbazing. Net zoals wij nu verbaasd zijn over hoe onze bijgelovige verre voorouders heidense feesten vierden rond de kortste dag van het jaar.
De kerstman zal wel blijven, ook al zullen enkele van zijn bevoegdheden worden afgenomen zoals het nuttigen van gedistilleerd onder werktijd en het op schoot nemen van kleine kinderen. Onbegrijpelijk ook dat hij nog zo populair is terwijl hij niets anders is dan een ordinaire na-aper van Sinterklaas, het ritueel van de kadootjes incluis. Alles onder het mom van “beter goed gejat dan slecht bedacht”. Je ziet, er is niets nieuws onder de (kerst)zon. En wat die kadootjes betreft, misschien wil ik er toch wel eentje, een iWish.
i Wish iedereen gezellige kerstdagen en een voorspoedig 2015!
3 Reacties
Heerlijke column en zoooo herkenbaar. Ik weet zeker dat zo’n kerstfeest voor herhaling vatbaar is. En alleen die i-coon (van een kerstboom) is geoorloofd vind ik 😉
Geweldige Column Joop, nu al mijn favoriet van dit jaar!
Joop en Selma, gezellige Kerst. Dank voor de leuke Kerstkaart.