Onlangs beloofde ik een zeer aimabele Maassluis’ raadslid eens positief te schrijven over de decentralisatie in de jeugdzorg. Helaas moet ik hem ook deze keer teleurstellen. Als columnist haak ik in op het nieuws.
De Monitor Transitiejeugd liet maandag in haar kwartaalrapportage een zeer schokkend beeld zien t.a.v. de hulp aan kwetsbare jeugdigen. De slogan voor de decentralisatie luidde “Meer bieden voor minder geld”, die opdracht hebben alle Nederlandse gemeenten gekregen. Men bouwt aan een nieuw stelsel waarbij participatie en eigen kracht sleutelbegrippen zijn. De kern van het nieuwe stelsel is zorg dicht bij huis, uitgevoerd door een (sociaal) wijkteam. Deze (sociale) wijkteams zijn samengesteld uit “generalisten”. Concreet betekent dit – mede om hoge frictiekosten te voorkomen – een bijeengeraapt zooitje ambtenaren, maatschappelijke werkers en gedetacheerde medewerkers van zorginstellingen.
Op dit moment zijn er lange wachttijden om een wijkteam binnen te komen. Ben je eenmaal binnen, dan duurt het ondanks de betrokkenheid van deze professionals lang voor dat passende zorg wordt ingezet
Ik koppel dit niet aan onwil of aan blindheid van de betrokken professional, volgens mij heeft dit te maken met het onderschatten van het probleem. De meeste professionals lijken te vinden dat zij de hulpvraag – hoe zwaar deze ook is – zelf moeten (kunnen) oplossen. Pas wanneer blijkt dat dit niet lukt en de problemen in heftigheid toenemen, wordt gekeken of een zwaardere inzet van zorg nodig is. Te laat vaak, vind ik.
De generalisten in de wijkteams zijn allemaal van goede wil maar niet specifiek getraind en/of opgeleid om jeugdigen die lijden aan complexe psychiatrische problemen of slachtoffer zijn van huiselijk geweld te helpen. De kinderombudsman constateerde dit probleem al in zijn rapportage van april jl.
En hier ligt precies mijn zorg. De (sociale) wijkteams bestaan uit generalisten die een groot deel van de hulpvragen vertalen naar een passend aanbod. Het zijn deze generalisten – zonder te willen generaliseren – die in de huidige situatie vaak te laat specialistische hulp inschakelen waardoor het gedrag van de jeugdigen onnodig escaleert. Effectieve hulp die te laat op gang komt, maakt de aanpak van het probleem moeilijker en duurder.
Ik hoop dat de ‘generalisten’ binnen de (sociale) wijkteams voldoende worden toegerust om als ‘specialist’ goed te kunnen functioneren binnen het eigen domein. Maar ook dat ze dit domein goed weten te begrenzen en weten waar ze terecht kunnen met vragen die buiten hun expertise vallen.
Vooralsnog is dit nog niet het geval en wordt er teveel geëxperimenteerd met kinderen. Dit is zeer schadelijk voor hun ontwikkeling. Volgende week komt de Kinderombudsman met zijn rapportage over de kwaliteit van de toegang tot de jeugdhulp. Ik vrees dat het schokkend is.
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.
7 Reacties
Het zou zo fijn zijn als er geïnvesteerd zou worden in mensen met kennis van zaken. Ik ben zo iemand; zit al vanaf januari werkloos thuis; heb diverse malen bij de gemeente gesolliciteerd, (wil ongelooflijk graag iets betekenen voor mens en maatschappij), maar helaas zonder resultaat. Ik voorzag in 2014 al, vanuit mijn functie, dat dit zou gaan gebeuren. Maar zoals altijd wordt er niet (echt) geluisterd naar mensen van de werkvloer. De top bepaald en dat leidt nogal eens tot dergelijke, zeer onwenselijke resultaten. Ik sta klaar om deel uit te maken van een wijkteam en deel daar heel graag mijn kennis. Doe er uw voordeel mee, zou ik zeggen.
Net als kinderen mogen roken in een pleeggezin( 14jr.) omdat dat hoort bij hun cultuur!! Bjz kijkt aan de zijlijn mee en doet niets. Goed bezig dus.
moederkevanx heeft geen goed woordt over william schrikker groep en jeugdzorg kijken niet in het belang van de kinderen nee dat doen hun niet wandt hun laten het toe dat onze kinderen door de instellingen beleiding SintAnna heel OpDeBies Landgraaf en Permijn mishandeld worden ,en ook is in 2012 juni is mijn dochter door een medebewonner seksueel misbruik geworden en wsg deed geen aangifte bij de politie maar moeder wou het wel doen maar dat kon niet wandt wsg had het in de doofpot gezet en daelzicht zei tegen de tellegraaf dat hun niet 24 uur op de kinderen kunnen letten een meisje van 13 jaar wordt gewoon misbruik en wsg doet niet alleen moest mijn dochter tegen haar will de prikpil hallen bij de huis arts omdat wsg en daelzicht bang zijn dat het nog eens gebeurt dus dan maar de prikpil hallen moederkevanx zeg waar is wsg en instellingen mee bezig en ook te gemeente doet nicks dus waar zijn jullie mee bezig niet naar het belang van het kind kind kijken nee dat doen hun niet moederkevanx hart huild en mijn kinderen hart huild ook ik hoop dat er iemand er iets aan doet dat onze kinderen veilig zijn dat hun onze kinderen niet meer mishandellen en ook dat onze kinderen niet meer seksueel misbruik wordt door de voogd wsg die pleegvader was of mijn dochter toen ze 13 jaar was en door een medebewonner seksueel misbruik werdt het moet een keer op houden
De monitor heeft het over 89 meldingen? Op – laat ik voorzichtig inschatten – 100.000 beschikkingen per jaar? Dat is 0,089% waar mogelijk iets mis gegaan is. Natuurlijk: elke fout is er één teveel. Er is echter ook zoiets als al te gemakkelijk een verhaaltje bloggen met behulp van een bijeengeraapt zooitje cijfers.
Dit is een topje van een ijsberg. Die 89 zijn signalen die probleemhebbers hebben gegeven. Er zijn velen die niet (durven) signaleren omdat ze verstrikt zijn in de probleemsituatie. Dát komt dus niet in de statistieken. Denk maar eens aan de gevallen waar in Jeugdzorg “geen indicaties had dat het zo erg was” bij fatale gevallen.
”Aan (G)een Gelukkige Jeugd,
IS (G)EEN EER TE BEHALEN!”
”JEUGD-ZORG-WEKKEND!?”