Editor's Rating

Alleen al vanwege zijn taalgebruik is de zaterdagcolumn iedere week een pareltje. Deze keer 'staat de jeugd op schouders van reuzen'

Afgelopen week stond op vele scholen de traditionele musical voor groep acht op het programma. Bij de Dijck betrof dat dit jaar ‘Paniek in de snoepfabriek’ die werd opgevoerd in de aula van het Reviuslyceum.

Vijf kwartier lang kregen de ouders en broers en zussen van de leerlingen een voorstelling te zien zoals je die mag verwachten van twaalfjarigen, waarbij enerzijds de souffleur zich dus niet verveelt en de wel onthouden teksten als kokend water het keelgat uitborrelen, maar anderzijds een dusdanig ongeremd enthousiasme wordt tentoongespreid dat je zelf ook wel op dat podium zou willen gaan staan.  Behalve dat aanstekelijke enthousiasme zie je bij vlagen ook wel degelijk fijne (acteer)talenten boven komen drijven, wat al gauw de vraag doet rijzen of die talenten later nog van pas zullen komen.

In dat kader was het interessant om een dag later te horen welke beroepen de kinderen ambieerden. Het was min of meer vertrouwd om te horen dat het vooruitzicht om profvoetballer te worden hoog scoorde daar dit vrij kansloze streven destijds ook voor mij gold. Opvallend was dat er nu zelfs meer meisjes dan jongens waren die het als meest gewenste toekomstbeeld noemden.

Naast andere sporten werden beroepen genoemd die mij niet direct verrasten zoals actrice, danseres, modeontwerper, dierenarts, verpleegkundige, leraar, webdesigner en journalist. Niet dat ik me zelf in al die functies thuis zou voelen, maar wel omdat ik ze vind passen bij basisschoolverlaters. Dat gold niet voor het handvol architecten in de dop. Ik zou van betreffende kinderen graag willen horen waarom ze zich nu al door dat in mijn oren stoffig klinkende beroep voelen aangetrokken. Eén kind tenslotte wilde manager worden. Die is zijn dromen al voorbij vrees ik.

Zoveel kinderen zoveel dromen. Over 30 jaar zullen ze op een reünie constateren dat er weinig zijn uitgekomen, wat niets afdoet aan de kracht van het slotlied van de musical:

Blijf in jezelf geloven
en volg je eigen plan
dan zul je zien dat alles wat je wilt echt kan
Dan kun je duiken van de hoge
springen in het diepe
reiken tot aan het plafond
Lopen op je handen
dansen zonder stoppen
rennen tot de horizon   

Ron v/d Berg

Ron v/d Berg

Zaterdagcolumnist (per 2016: 1x per 2 weken | ICT Beheerder | AVW atleet en vader van 3 dochters. Zie ook www.ronb1965.nl.

1 Reactie

  1. Aad Rieken
    4 juli 2015 at 09:02

    En Drom-en al Music-al.