Ik sta stil, kijk om mij heen. Mensen zijn druk bezig met kerstmis, de winkels zijn druk en de rijen zijn lang. Waarom? Vraag ik mij af.

Vandaag de dag zijn de supermarkten 7 dagen per week open, zo ook deze kerstdagen. Oké, met aangepaste tijden, dat wel, maar na de kerstbrunch kan je de boodschappen voor het kerstdiner inslaan mocht je dat nog niet hebben gedaan. Heb je meteen een loopje om de brunch een plek te geven èn je hebt een onderbreking van het gemaakte leuk doen met familieleden die je niet wekelijks spreekt of ziet, en je zou wensen dat dat zo blijft na deze kerstmis, zo niet nog minder wordt.

Ik kijk nog eens om mij heen en blijf mij verbazen over wat er wordt uitgegeven aan geld voor cadeaus. Ik hoor zo in de wandelgangen dat Marieke dit jaar een tablet wil, terwijl haar broertje Sven de nieuwste mobiele telefoon heeft gevraagd. Dat is de tijd van nu, anno 2016-2017.

Waar wij vroeger blij waren met Lego en Playmobil of een pop en een zelfgebreide jurkje voor erbij, zijn de kinderen van tegenwoordig niet anders meer gewend dan aan technische snufjes, draadloze opladers voor al hun opladende ‘speelgoed’ , en wordt je scheef aangekeken wanneer je ‘maar’ vijf euro in een envelop hebt gedaan voor dat lieve nichtje wat 6 is geworden en te kennen heeft gegeven te sparen voor een space-scooter.

Ik sta stil.

Denk aan vroeger. Kerstmis thuis met voor iedereen van het gezin een paar kleine pakjes onder de boom. Kerstkransjes eten als ontbijt en kaarsjes aan de hele dag. Warmte en gezelligheid. Spelletjes spelen aan de grote tafel en mama die dan lekkers op tafel neerzette.

Elk jaar zeg ik tegen mijn gasten: ‘ Volgend jaar niet bij mij’, en elk jaar heb ik een klein groepje mensen over de vloer waar ik regelmatig contact mee heb en ik dus niet op eerste kerstdag het gevoel heb te moeten ontsnappen aan alle leukdoenerij.

Dit jaar had ik op de valreep nóg iemand uitgenodigd, want niemand hoeft met kerstmis alleen te zitten is mijn motto. En zo heb ik mijn 1e kerstdag doorgebracht. Met mijn kinderen en een handjevol dierbaren om mij heen. Ontspannen en gezellig. En natuurlijk lagen er onder de kerstboom cadeautjes, dat is een traditie die we in ere willen houden, alleen ‘kies’ ik ervoor dit te minimaliseren tot de kinderen én hooguit één of twee cadeautjes voor elk kind.

En kiezen is een groot woord, want als ik het zou kunnen had ik ook de boom rondom vol gelegd met cadeaus voor iedereen, maar gelukkig ben ik een gevoelsmens en geenszins materialistisch.

Dus zijn mijn gasten mijn cadeau, en hoop ik volgend jaar wederom zo verwend te mogen worden.
Miranda Blom

Miranda Blom

Miranda Blom | Crisiskaart consulent | Dichter @ elcamiroch.blogspot.nl Columnist maart 2016 - mei 2020 |

5 Reacties

  1. Willem
    28 december 2016 at 18:17

    Mooi verteld

  2. B. Scheurwater
    28 december 2016 at 13:46

    Miranda, Nanette en het eens met jullie, ik stam nog uit de tijd dat Sinterklaas was voor de kadoos en Kerst was nachtmis en wel snoep in de boom en het hele dorp was in de kerk en wenste elkaar fijne dagen en dan: stond de tafel gedekt als je terug kwam was er kerstbrood en chocolademelk … tsja … ik begin me te voelen als een bedreigde diersoort

  3. Nanette
    28 december 2016 at 11:21

    Ben ik het niet mee eens Deborah. Kreeg vroeger ook 1 a 2 cadeautjes met kerst en keek vol afgunst wanneer een ander kind meer had gekregen. Kinderen zijn allemaal materialistisch aangelegd. Een kind wat niet alles krijgt wat het wilt is wel dankbaarder wanneer het wat krijgt. Mijn kinderen heb ik wat dat betreft al verziekt.

  4. Deborah
    28 december 2016 at 10:24

    Denk er ook zo over, maar voornamelijk de ouders zorgen ervoor dat kinderen zo materialistisch worden. Bij ons liggen er 2/3 kadootjes onder de boom voor de Kids. Gewoon een spelletje of speel dingetje maar gewoon normale prijsjes…..

  5. Aad Rieken
    28 december 2016 at 08:32

    ”KERSTMIS 1950!”

    Door de schaars verlichte straten,
    naar de nachtmis in de sneeuw.
    In mijn herinnering was Kerst,
    altijd wit half vorige eeuw.

    Hollend door de San-de-la-rue,
    langs het spookhuis sodeju.
    Dwars door het paard z’n bek,
    Sint Aagten vond haar bijnaam gek.

    In de Kerstnacht koud en guur,
    zong het Leger des Heils vol vuur.
    Na de herdertjes en stille nacht,
    werd serieus aan Kerst gedacht.

    Saamhorigheid na mis was raak,
    kerstboom opgetuigd met smaak.
    Om de Kerststal heel devoot,
    ouwe jongens krentenbrood.
    (en warme chocolademelk voor elk)

    Sneeuw gaf enigszins verlichting,
    in donkere dagen voor de Kerst.
    Wij gaan nu in Nieuwjaars richting,
    op z’n best naar ’t mooiste vers(t)!

    De Beste Wensen Van Aad Rieken,
    Ga Het Nieuwe Jaar Niet Verzieken,
    Maar Laat Het Optimaal Pieken!!!