Column: Babies? Mij een zorg

Ik weet nog dat vroeger de jaren voorbijkropen. Wat duurde het verschrikkelijk lang voordat je weer jarig was. Of Sinterklaas en Kerst. Dan hoorde ik volwassenen zeggen dat de jaren voorbijvliegen en echt hoor, ik had dan altijd het idee dat die lui van Mars kwamen of zo. Nu kom ik zelf van Mars, of zo …

Voor de negende keer loop ik deze periode als een kip zonder kop in het rond. Uiteraard met mijn to do lijstje in mijn hoofd. Dat ding kan ik in het vervolg beter op het laatste moment erbij denken want tot nu toe is er nog niks afgevinkt.

Mijn dochter haar negende verjaardag. Ongelooflijk, hoe de jaren gevolgen zijn! Een cadeautje, welke traktatie, hoe gaan we het vieren, de boodschappen. Ik heb nog zes dagen. Tijd zat toch? Natuurlijk, komt allemaal goed.

Ik moet zeggen dat onze moeder poes een stuk relaxter is dan ik. Ondertussen zijn de kittens, waar we met smart naar uitgekeken hebben, alweer drie weken oud. Ik blijf me erover verwonderen hoe natuurlijk dat allemaal gaat. Ik breng haar bij een leuke date, komt zwanger terug en bevalt dan, negen weken later, binnen drie uur van 6 kittens. We zijn erbij geweest met bevallen maar met alle gemak deed ze alles zelf. Ik vond het toch wel bijzonder om te zien.

En nu hobbelt moeder poes relaxed door het huis, af en toe haalt ze een frisse neus in de tuin en ik? Ik ren me scheel naar de dierenarts. Want ik maak me gewoon net zo druk om de kittens als om mijn eigen kinderen. Moeder poes heeft een beetje te weinig melk voor alle zes dus een paar keer per dag hebben ze bijvoeding nodig. Dan ben ik toch wel blij dat ik er zelf maar één kind per keer had. Maar ik vind het heerlijk om te doen! Mijn kleine poezen baby’s.

Nu maar hopen dat de komende 10 weken niet zo snel gaan. Poeh, want ik krijg het nu al aan mijn hart bij het idee dat mijn kleine vriendjes over 10 weken verhuizen…. dan moet ik ze wel eerst te koop zetten waar ik een beetje moeite mee heb😉