‘De wereld lijkt een vuilnisbak’, zegt mijn 7-jarige wijs, terwijl we langs de Rembrandtlaan lopen.
Ik moet even aan haar kamer en haar verzameldrang denken. Niks kan ooit weg en o wee als er zelfs maar een kapot schelpje tóch in de prullenbak belandt. Ze heeft het geheid door. Zeggen dat het kapot is, helpt niet. Alles kan gemaakt, hergebruikt of weggegeven worden.
Ik zie de lege blikjes fris, de vertrapte pakjes appelsap en tig snoeppapiertjes ook en geef haar groot gelijk. Of ze het op mag ruimen. Eh ja, wat goed, natuurlijk mag dat.
Gewapend met handschoenen, kaplaarzen en een plastic zak gaat mijn dappere idealist op pad. Eerst maar naar de speeltuin om de hoek.
Nu weet mijn dochter ook wat social media is en ze kent zo ook de voordelen van ‘sharing is caring’.
‘Maak een foto mam en zet het op Facebook. Neeee, niet zo natuurlijk. Zo schrikt dat schattige baby’tje nog als hij Knuffeltje zó voorbij ziet komen. We moeten hem eerst grondig schoonmaken en dan föhnen. Jij dan. Ik heb hem al gevonden’.
Dus, daar ga je. Weg met die ‘daar doe ik niet aan mee’-principes, maar misschien maak ik zo die kapotte schelpjes goed. Mijn kleine wereldverbeteraar wil niet alleen schone straten in Maassluis maar ook heel graag dat de eigenaar dit kleine schone vriendje snel ophaalt.
6 Reacties
Wat een schat!!!!
Superleuke column! Ik heb zelf geen kinderen…………maar ze zijn zo ontwapenend en zuiver op de graat……….en JA, daar ga je dan!
Wat een schatje is jouw kleine wereldverbeteraar. Ik hoop dat de knuffel snel wordt opgehaald, dat zou een mooie beloning voor haar zijn. Lieve column!
En zo is het Aad!
”Gedicht-En-Knuffeldag!”
Een Knuffel Is Zo Fijn,
Een Knuffel Voelt Zo Goed.
Een Knuffel Omdat Het Mag,
En Niet Omdat Het Moet!
”REMBRANDT’S JEUGDMODEL!”