Column: Koningsdag

Woensdagavond kwam ik om een uur of tien thuis na de bijeenkomst in de Koningshof, die ons leidde langs de festiviteiten, die georganiseerd worden rondom de viering die samenhangt met de akte van separatie. Die akte scheidde ons 400 jaar geleden van Maasland. Maeslantsluys werd door een pennestreek (400 jaar oude spelling) met een ganzenveer Maassluis. Dat gaat vanaf 16 mei gevierd worden.

Heel enthousiast wilde ik Mrs S deelgenoot maken van het programma, maar ik kreeg de gelegenheid niet, althans niet direct. Mrs S. kon namelijk onze driekleur niet vinden, een object dat zij toch aan de schuur wil zien op Koningsdag. “Of ik wist waar onze vlag gebleven was?” Natuurlijk wist ik dat, ik weet zelfs nog waar mijn oranje sjerp uithangt, de sjerp die ik op de lagere school elke Koninginnedag verplicht was te dragen. Mrs. S wilde de vlag schoongewassen aan de schuur hangen en de tijd begint te dringen.

De vlag staat in de schuur, aan de vlaggenstok gebonden, klaar om uit te hangen. Terwijl ik mij door een woud van fietsen heen worstel, de vlaggenstok staat links achterin, vlieden mijn gedachten terug naar de Middenscheepvaartstraat in Hoek van Holland. De School met den Bijbel. Op de verjaardag van Hare Majesteit moesten wij ons melden op school. Netjes gewassen, het haar keurig in de scheiding EN een oranje sjerp diagonaal over de schouder gedrapeerd. Er waren geen uitzonderingen, protest of verzet was iets voor de rooie rakkers in de Veenkoloniën. In de Hoek onderging je alles lijdzaam. Vervolgens werden wij afgemarcheerd in de richting van de (toen nog mooie) hulpsecretarie waarin de bestuurders van de Rotterdamse wijk Hoek van Holland zetelden.

Daar werden bij de Aubade liederen ten gehore gebracht, liederen die al lang niet meer mogen. Iets over ‘Bloed dat door d’aderen vloeide, van vreemde smetten vrij’. Iets over ‘de Blanke top der duinen’. Vaderlandslievende composities die wij uit volle borst meezongen. Dat moest wel, want Meester Lems hield ons goed in de gaten. Altijd met een shaggie geplakt en bungelend aan de onderlip. Deed je niet goed mee dan kon je een draai om je oren verwachten, ook zoiets vaderlandslievend dat verdwenen is.

Vervolgens werden er collectief spelletjes gedaan op de sportveldjes. Zaklopen, koekhappen, vlaggetjesteken enz. Folklore die de koning en zijn familie nu voor het oog van de camera in leven probeert te houden. De roep om het defilé in ere te herstellen, zo las ik donderdag in de krant, wordt sterker. Het zou mij niet verbazen dat dit een actie is die in het geheim door de Koning zelf wordt ondersteund.

Mij maakt het niets uit, ik ben sedert 1960 wat minder koningsgezind. Ooit stond ik als tienjarige te zingen en te zwaaien op de lange weg in de Hoek. Met de hele school want Koningin Juliana bezocht Hoek van Holland. Ze kwam in een grote glanzende mobiel.

Kent u Sterling Moss? Die kon haar niet bijhouden en wij maar zwaaien met de driekleur.

Aad Solleveld