Column: Koningsdoolhoek

Ietwat gehaast loop ik in gedachten richting de boekhandel in winkelcentrum Koningshoek. En plots doemt een muur op waar die eerst niet stond. Ik stop en kijk gedesoriënteerd om me heen. Terug maar weer dan en een ander pad kiezen. Zo loop ik nog een paar keer een doodlopend stuk in en uiteindelijk sta ik voor de boekhandel. Leeg, verlaten, dicht en donker. “We zijn verhuisd.” staat op het raam.

Met mijn hoofd vol gedachten sta ik daar. Even focussen en weer een andere weg in slaan dan. Terwijl ik verder loop zie ik de humor er ook wel van in. Een soort ouderwets Pacman spel of een doolhof waar je je weg moet vinden en dan steeds die verkeerde paden in slaat. Gelukkig staat er aan het eind van zo’n weggetje niet een groot monster dat me op eet. Mijn fantasie slaat weer eens op hol.

Al dolende door het winkelcentrum gaat de afgelopen week door mijn hoofd.

De column over de NS vorige week die zich snel verspreidde. De grappige conversatie op Twitter met medewerkers van @NS_Online die toch hun best deden mij te helpen. De wederom dichte deur van de OV-fietskluis in Hoek van Holland. En mijn vastberadenheid om toch op het strand te komen. Door weer en wind, drijfnat van de regen, opwarmen bij een vuurtje en daar schrijven aan mijn boek.

Ach ik mopper wel en ik treur wat, maar uiteindelijk kom ik waar ik wil zijn. Altijd weer. Zelfs vandaag had ik weer onenigheid met de NS. Kapotte seinen, uitgevallen treinen, onduidelijke berichtgeving, bussen die wel en toch weer niet reden. Ik had een afspraak in Rotterdam en een uur later dan de bedoeling kwam ik daar toch aan. Het werd een erg prettig en inspirerend gesprek over de recepten van mijn SprookjesKookboek en ik kan weer verder.

De conversatie op Twitter met mijn vrienden van NS mondde haast uit op een afspraak op het strand. We hebben wel schik samen ondanks alle strubbelingen. Ik ben een vergevingsgezind mens. En ach we doen allemaal ons best. Jammer dat het mij zoveel tijd,geld en kostbare energie kost. Dus een echt bloemetje in plaats van een virtueel bloemetje zou ik erg fideel vinden NS.

Na een zwervende zoektocht door het doolhof dat Koningshoek heet, kom ik bij de boekhandel. Prachtig ziet het eruit en ik complimenteer de verkoopster. We maken grapjes en ik zoek het mooiste regenboogkleurige A3 papier uit. Groot genoeg voor mijn brief aan de Efteling. Een koker erbij om het geheel op te sturen. Opvallen wil ik, de aandacht trekken. Alles voor de realisatie van mijn grote droom het SprookjesKookboek. En die droom wordt steeds meer werkelijkheid.

Gelukkig weet ik mijn weg terug te vinden uit het winkelcentrum. Het wordt best mooi vind ik. Misschien zou er een app met routebeschrijving moeten komen voor de bezoekers. Alhoewel de zoektocht nou juist ook wel weer grappig is.

Ik bied hierbij de Koningshoek aan om mee te denken in dit proces van verbouwen en wegomleggingen. Samen sterk!