Wat een geweldig vooruitzicht! Als een inwoner van onze stad de leeftijd van honderd jaar bereikt, wordt deze verblijd met het bezoek van een van onze bestuurders. Wat een eer en wat een bijdrage aan de feestvreugde. Wat een hektiek op de ouwe dag. Het is te hopen dat de jubilaris het overleeft.
Paasbest
Op de feestdag is iedereen gekleed op zijn Paasbest, voor zover dat nog bestaat. Die uitdrukking roept bij mij beelden op van kruisgang en wederopstanding. Hoe toepasselijk, want dat is wat de jubilaris lijdzaam moet ondergaan. De jubilaris is voor deze dag opgepept om zich vooral feestelijk te tonen, te schitteren en de plotse belangstelling in gepaste uitdossing tegemoet te treden. Naast al het volk dat ineens over de vloer komt, zijn er de bloemen van gemeentewege die als huldeblijk prijken naast het slachtoffer. De obligate foto met het hele “elftal” nazaten, met in het midden de geforceerd glimlachende jubilaris, geflankeerd door een van de vroede vaderen, zal weldra een binnenpagina van ons plaatselijke suffertje sieren. Dodelijk vermoeiend is de dag en de jubilaris heeft alleen maar kunnen knikken, niet begrijpend – Wat zegt u, Wat? – kunnen glimlachen. Het is goed bedoeld en het lijkt aan de buitenkant allemaal heel mooi, maar wat gebeurde er nu werkelijk?
Als wij dit van een afstand beschouwen, zien we het volgende. De jubilaris heeft een arbeidzaam leven achter de rug, meerdere kinderen opgevoed en is in de laatste vijfentwintig jaar van diens leven op glijdende schaal breekbaar geworden. De jubilaris is slecht ter been, moet worden gesteund en de omgeving houdt er rekening mee dat het elke dag gedaan kan zijn. Ineens is daar een mijlpaal en men gaat over tot een feest. Geforceerd wordt de – soms zieltogende – jubilaris opgekalefaterd. Deze moet zich gelaten door die speciale dag heen laten sleuren door feestgangers. Na afloop is de jubilaris amechtig en voelt zich uitgewoond. Het is te hopen dat er geen ziekte toeslaat in de dagen erna, want dan is het vrijwel zeker gedaan met de koopman. Waarom doen we dat iemand eigenlijk aan, vraag ik mij dan af in alle gemoede. Wil men soms het einde forceren …
Barbatruuk
Volgend jaar bestaat onze stad vierhonderd jaar. Ook een bejaarde jubilaris in feite. Sinds 2008 kent Europa een grote neergang in economische zin. Ook Maassluis is in die vaart der volkeren meegesleurd. Stilstand in de bouw, stagnatie in de verkoop van huizen, stilleggen van gemeentelijke renovatie plannen, werkeloosheid, leegloop in alle winkelcentra, faillissementen, banken die niet bereid zijn leningen te verstrekken, vastgoedeigenaren die renovatieplannen vertragen of versoberen, ondernemers en bedrijven trekken weg. Deze bijna vierhonderdjarige balanceert al jaren op het randje qua financiën en economie. Onze stad is erg afhankelijk van zijn omgeving. Met kunst- en vliegwerk wordt er nieuwe bedrijvigheid tot stand gebracht. Dat is niet een appeltje-eitje en “Huub, huub, huub, Barbatruuk” is niet de weg uit de problemen. Het is de vraag of er een masterplan is of dat die bedrijvigheid toeval is.
Tada
Ervaar400jaar.nl, de site die het feestgevoel voor Maassluis moet uitdragen, ziet er angstaanjagend leeg uit. Het bijbehorende twitteraccount is stil sinds 16 mei. De ondernemersvereniging tot begin dit jaar OFM geheten, is verder gegaan onder de naam MOVe. Sinds maart 2013 is er geen enkele activiteit waargenomen, MOVe does not move.
Tango
De stad maakt zich dus op voor een mijlpaal: de binnenstad is op de schop, maar dat is slechts uiterlijk vertoon. Er is veel leegstand waardoor er weinig middenstand meer over is. Er is een binnenstadmanager aangesteld die wanhopig probeert panden te slijten. Er is een stadspromotor aangesteld, die … tja wat valt er eigenlijk nog te promoten? Op de Markt, vanouds het centrum van Maassluis, vindt men onderhand alleen nog maar horeca. Dat is erg symbolisch: met eten en drinken proberen de neergang te vergeten. Ik ga het in mijn eentje ook niet redden om daar iets aan te doen. In feite dansen we op de vulkaan. Als we niet samen in verbinding met elkaar de schouders eronder zetten, vrees ik dat we de “Last Tango in Maassluis” dansen.
nr. 7, week 33, 2013
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.
10 Reacties
Geef aub het nieuws en laat je eigen mening buiten het blad als je niets beters te melden hebt: aan azijnpissers geen gebrek in deze mooie stad!!
NB
Deze column is inmiddels 1 jaar oud en de tijd gaat voort. Wie weet is de werkelijkheid ook veranderd inmiddels.
____________
Gijs, er zullen best columns zijn die niet in jouw smaak vallen.Heb je andere van dezelfde schrijver ook gelezen?
Heb je weleens een column van Youp gelezen en hoe vind je die.
Wij weten dat onze columnisten soms minder worden gewaardeerd, omdat mensen alleen maar ‘mooi weer’ praatjes willen horen. Dat mag maar weerhoud de schrijvers niet hun eigen koers te varen.
[ Columns vallen onder de rubriek opinie. Een column kan heel een dimensionaal gelezen worden. Er zijn stijlvormen zoals overdrijving, humor, sarcasme, ironie en dergelijke in gebruik waarmee zaken worden uitvergroot of gebagatelliseerd.]
Promotie is niet een noodzakelijk kwaad, maar de pizzabodem van een bloeiend klimaat, heb ik ooit wethouder Scheerstra verteld bij zijn aantreden als wethouder cultuur en economie. Aan de Stichting Promotie Maassluis het voorstel gedaan om hen een promotiecaroussel te laten organiseren, Culturele Raad, Stichting Sleepboothaven, Businessclub, Historische Vereniging, Sportraad en noem ze maar op. Elke keer een bijeenkomst en de gastheer van die avond te laten vertellen hoe zijn hun eigen promotie organiseren. Burgemeester vond het een goed idee. Maar het is er nooit van gekomen. Stadspromotie begint van binnenuit.
Kijk dat is de schwung die ik bedoel. Dat zouden veeel meer mensen moeten doen. Ik merk echter veel te weinig initiatief en ik zie geen klimaat dat aantrekkelijk Er is geen stimulans.
Hoe kun je dat wel: door een goede promotie. Ik weet dat het gemotiveerde enthousiaste huidige VVV punt slecht/onvoldoende/ontijdig wordt geinformeerd… een gemiste kans.
Nu moeten stadspromotor en binnenstad manager tegen veul geld de stad zien te verkopen.
Daarom zeg ik dan ook SAMEN IN VERBINDING .
Daar loopt het op stuk tot nu toe.
Als ik ergens niet vrolijk van word dan is het het gemeut dat het toch allemaal geen zin heeft. Zeiden ze 9 jaar geleden van de Elbe ook. Nu vragen diezelfde mensen of ze al meekunnen, want het wordt zo mooi. Het sporthart van Maassluis klopt zelfs midden in de zomervakantie met een toernooi tussen alle rivalen en ook het varend corso bracht klank en kleur naar Maassluis. Over 14 dagen filmfestival. Wie het allemaal niet wil zien en geen enkele suggestie heeft om een bijdrage te leveren kan altijd nog columns gaan schrijven. Timmeren wij vrolijk verder aan het openingsfeest van Maassluis 400 jaar.
Roger, Je slaat de spijker op zijn kop!. Ik word er ook niet vrolijk van.
Voor de duidelijkheid: ik heb nergens in deze column gezegd “dat het geen zin heeft”.
Ik constateer bovenstaande en er zijn diverse inwoners om mij heen die er ook zo over denken. Ik verzin het namelijk niet zelf. Stel dat wij de gemiddelde Sluizer zijn? Het is mooi dat jij en de anderen zich zo sterk maken voor de Elbe, geen onvertogen woord daarover, maar daarmee maken we geen middenstand. De middenstand is de motor van de economie van een stad. Jij als kenner weet wat er gebeurt als de motor uitvalt…
Ik heb wèl gezegd dat we erg afhankelijk zijn geworden van de omgeving. Het varend corso is daarvan juist een voorbeeld! Als Maassluis het op eigen kracht en financiën zou organiseren, kregen we twee roeiboten en een platbodem…
Het filmfestival is een prima initiatief van 2 jonge ambitieuze lokale ondernemers. “Toppie JoPa Events” . Niets dan lof daarover, maar wel jammer dat het nu niet meer gratis kan door volledige sponsoring vanuit ondernemers of de gemeente…
Ik zie de feiten onder ogen en kan daardoor prima een column daarover schrijven om iedereen bij de les te krijgen.
De kernboodschap van mijn column is: “Het is mooi een feestje te bouwen, maar als je straks geen ondernemers meer hebt, zit je als organisatie zonder armslag en als gemeente straks met een strop”.
Tsja, stel nou dat het allemaal wel lukt? Maassluis is nog nooit zo mooi geweest. Zelfs de meest onbebouwbare plek in het hart van de stad krijgt na 10 jaar leegstand een nieuwe bedrijvige bestemming. Lely ziet van alle mogelijke logistieke plekken in het land toekomst in deze stad.
Degenen die het moeilijk hebben zijn vooral degenen die niet met hun tijd zijn meegegaan. Freerecordshop die leeg staat. Je moet je computerspelletjes via internet bestellen want Free Recordshop had het niet in huis. En muziek kopen is met Youtube op je beeldscherm en concerten op 20 grote podia in het land niet meer van deze tijd. Nederland geeft graag geld uit aan kant-en-klaar maaltijden maar de bakker en de slager blijven brood en vlees verkopen en zien geen kans de handen in één te slaan.
Wie heeft er een assortiment online staan en biedt service om de hoek? Het hangt allemaal af van de creativiteit van de ondernemer zelf. De boekhandel op de Noordvliet is daar een mooi voorbeeld van. Die laat zich niet beconcurreren door e-readers. Het is een plezier om daar te kopen.
Het andere probleem is een probleem dat de Maassluise schaal overstijgt. Geen bank die nog krediet wil geven aan een ambitieuze ondernemer. Want we praten elkaar allemaal angstbeelden aan. Terwijl Nederland 380 miljard op de bank heeft staan. We hebben het nog nooit zo goed gehad als nu en we blijven klagen. We zijn helemaal niet afhankelijk van de omgeving, het is ouderwets om het allemaal in je eentje te blijven doen. De wereld verandert dus Maassluis kan daar niet bij achter blijven. Maar we moeten het elkaar wel gunnen. Waarom kan ik op een terras op de Markt geen Holtkamptompoes kopen?
Nee, analoog aan je vorige column, waarin je op zoek was naar grote meesters, moet je niet willen doen wat een ander al biedt. Maassluis is uniek aan het water, met haar schepen, een schitterend achterland, waar je alleen geen bootje voor een dag kan huren (waar is die creatieve ondernemer?), de grootste haven van Europa om de hoek, recreatiemogelijkheden alom, Rotterdam en Den Haag op 20 minuten. Waar beter kan je zitten dan hier? Probeer iets aan te wijzen en er gaan nog altijd drie vingers naar jezelf. Maar je moet wel weten wat je wilt en beseffen dat we niet het Rijksmuseum zijn. Gelukkig maar, want met 10% van hun bezoekers kunnen we hier het werk niet meer aan.
Ik sluit mij aan bij het commentaar van Willem. Mooi omschreven.
Willem dank voor je reactie. Jij stelt een goede vraag, die ik echter niet kan beantwoorden.
Ik hoop dat er vanuit genoemde clubjes een reactie volgt op deze column, dat ze wakker worden, maar ik vrees de “Radiostilte”.
Die onzichtbaarheid werkt straks hetzelfde onbegrip in de hand als beschreven in mijn column: MIND THE GAP https://maassluis.nu/column-mind-the-gap/
Ik houd hoop dat er nieuw elan komt, maar de vraag is wanneer.
De rek er echt uit.
Mooi verhaal. Je legt het scherp neer. De vraag is wat die aangestelde mensen nu voor de gemeenschap doen. Wist niet dat je zulke leuke verhaaltjes kon schrijven.