Afgelopen weekend moest ik in Delft zijn bij een tweedaags poëziefestival. Dacht ik. In Delft aangekomen bleek het gebouw waar ik moest zijn wel erg verdacht stil en op slot. Toch maar even mijn agenda controleren. En jawel, ik had me een week vergist. Nu was het prachtig weer dus de terugreis was geen straf, wandelend in het zonnetje.
Ook de dagen daarna bleek de zon een goede vriend. Met temperaturen tussen de 15 en 20 graden wordt een mens al snel heel vrolijk, ik wel in ieder geval. De lente lijkt in alle hevigheid aangebroken te zijn. Overal om mij heen wordt het groener en kleurrijker. Het grasveld voor de bibliotheek vertoont al ruime tijd tekenen van lente, de narcissen kleuren het groen prachtig geel.
Ik merk het ook aan de mensen om mij heen, er zit iets in de lucht. De lente is het beste medicijn tegen de donkere dagen die achter ons liggen. Terwijl ik dit opschrijf besef ik me terdege dat die donkere dagen eigenlijk heel erg meevielen, van een winter was nauwelijks sprake. En toch, zelfs na een kwakkelwinter, wordt de lente massaal met veel enthousiasme verwelkomt.
De een kijkt uit naar ontluikend groen, de ander naar rokjesdag en allemaal kunnen we geen genoeg krijgen van de warme zonnestralen. Daarom sluit ik deze keer af met een gedicht van Gerrit Achterberg waarin de lente wordt aangekondigd.
Merel
De morgenmerel gorgelt
Bekers bittere wijn:
Droom, die tot pijn verkorrelt
In vogelkelen
Omdat het dag moet zijn;
Omdat het grote hele
Donker niet langer dicht kan zijn
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.
8 Reacties
🙂
Jan bedankt voor het scherpe oog.
“Correcties op foute schrijffouten in het verleden bieden geen garantie voor de toekomst”
Komen we daarmee weg?
Klopt. Ik pen t neer en stuur het op, moet ik niet doen. Altijd teruglezen. Ik zal mijn leven beteren Jan.
Slip of the pen 🙂
@Wouter, maar er zijn meer slippertjes:
besef ik me
wordt verwelkomt
@Jan Ook de eindredacteur [ mea culpa] zag de schrijffout “vertoond” over het hoofd. Mogelijk maakte de schrijver een gedachtesprong van ‘vertoont”naar ‘vertoonde’, waarbij de ‘e’ sneuvelde of is het gewoon echt een fout. Bij deze heb ik de correctie doorgevoerd. Zo zie je maar weer dat ook wij geen taalrobots zijn.
Mooie column, Wouter. Maar denk wel om je Nederlands, zeker als directeur van de Bibliotheek.
Ook hier wordt de lente uitbundig begroet, maar… met maart weet je het nooit ;-). Mooie column!