Column: Let it go

Let it go… Let it go… Wie kent het niet: de titelsong van de Disney film ‘Frozen’, waar menig moeder nog steeds mee wordt geteisterd. Best een leuk liedje, maar op een gegeven moment word je het toch wel een beetje zat. Maar, over het nummer wil ik het nu niet hebben. Wel over de titel: ‘Let it go’. Ja beste lezertjes, we duiken vandaag het diepe in!

Let it go… Laat het gaan… Klinkt eenvoudig, toch? Is het niet. Vind ik. Loslaten is een term waar je, net als met sommige liedjes, af en toe mee doodgegooid wordt. “Maak je niet zo druk joh, laat het los!” hoor je als je ergens mee zit. En dan moet je maar ophouden met ‘zeuren’. Alsof ergens in je hoofd een knopje zit waar ‘loslaten’ op staat, en waar je snel even op kunt drukken.

Na een kleine rondvraag heb ik begrepen dat het vooral een ‘vrouwending’ is om moeilijk te kunnen loslaten. Vrouwen willen veel en ze willen dat alles perfect gebeurt. Als dat niet lukt, hebben ze vaak moeite om dat los te laten. Bovendien hechten vrouwen meer waarde aan wat een ander van hen denkt. Of ze maken zich er drukker om, het is net hoe je het bekijkt.

Vroeger dacht ik dat alles kon. Ik wilde een carrière en een goed salaris, een gezin met een lieve partner waarmee ik veel leuke dingen zou doen, veel tijd voor mijn vrienden, mezelf ontwikkelen op allerlei vlakken, elke dag zelf de keuken in om lekkere maaltijden neer te zetten… O en tussendoor zou ik ook nog een bestseller schrijven. Dat moest toch wel lukken? Het bleek allemaal iets te ambitieus gedacht. Ik moest wat dingen loslaten. Makkelijk was het niet, maar uiteindelijk zag ik in dat ik met wat minder willen, en vooral wat minder NU willen, een stuk gelukkiger ben. En dat bleek het belangrijkste, niet wat een ander daarvan zou vinden.

Sinds kort heb ik weer een ontzettend leuke baan die veel tijd in beslag neemt, maar gelukkig ook veel energie oplevert. Na een parttime baan en vervolgens ook een paar maanden zonder werk, moest ik mijn ideeën weer even bijsturen. En loslaten… De gedachte dat ik mijn zoon minder vaak zou zien, was het moeilijkst.

Nu merk ik dat het ook heel goed voor hem is om wat meer op eigen benen te staan. Bovendien vind ik het heel belangrijk dat hij ziet dat zijn moeder het naar haar zin heeft op het werk en dat we door deze baan ook weer extra leuke dingen kunnen doen met z’n drieën. Ik vind het mooi dat mijn zoon mij op die manier laat zien dat ook hij ontwikkelt in deze situatie en steeds meer inziet dat het allemaal niet zo erg is. En mij er ook weer aan herinnert om los te laten.

En mochten we dit even vergeten zijn, dan kruipen we samen voor de televisie, zetten we de film ‘Frozen’ op en brullen we allebei lekker hard mee: “Let it go…”!