We hebben, enigszins noodgedwongen, een relatie sinds eind vorig jaar. Het gaat redelijk goed tussen ons maar de laatste tijd is onze relatie wat ingewikkeld aan het worden. Gelukkig hebben we veel contact met elkaar, daar ligt het niet aan.
Ik ga redelijk soepel om met uw wispelturige vertrektijden en ik vind het steeds weer een uitdaging om het juiste perron te vinden. Al doet u erg uw best om de aanwijzingen goed te verstoppen. Elke keer lukt het uiteindelijk toch om in de juiste trein te zitten. Via twitter maken we er soms grapjes over, u en ik.
Het ligt ook niet aan uw conducteurs en machinisten die met een dosis humor hun werk doen. De meesten zijn vriendelijk en beleefd en de omroepberichten doen bij menigeen de mondhoek opkrullen in een glimlach. Nee met het personeel zit het wel snor.
De medereizigers zijn vaak ook erg vermakelijk en onderhoudend. Ik heb de leukste gesprekken onderweg en zeker sinds ik in de tweede klas reis. Daar zitten toch de leukste mensen moet ik bekennen. Zoals toen de trein bij Zwolle wel een half uur stilstond omdat er een defect aan de deur was. Het was gewoon heel gezellig in de coupé.
En die keer naar Amstelveen onlangs. Dat was echt een uitdaging met mijn zware rugzak. De reis stokte in Rotterdam en gelukkig kon ik nog wel met een speciale trein naar Amsterdam. Helaas moest ik daarvoor wel een toeslag van € 10 betalen. Dat vond ik jammer omdat ik niet echt een keuze had en er een oudere dame op me zat te wachten in Amstelveen. U had me ook gefopt want de trein waar ik in zat ging ineens weer terug. Daar moest ik wel om grinniken ook, u bent me er eentje.
Dan is er het emailverkeer met Rob van de NS. Over mijn OV business kaart die ik omgezet heb van eerste naar tweede klas. Dat blijkt een heel ingewikkeld iets te zijn. Ik kan de mails niet tellen die daarover heen en weer gegaan zijn. En Rob en ik zijn heel vriendelijk en beleefd tegen elkaar. Omdat er bij NS iets niet goed gaat, moet ik nu een nieuwe kaart bestellen. De keren dat ik op mijn fiets naar het station gefietst ben om mijn kaart voor de kaartlezer te houden, zal ik u besparen. Maar ik doe braaf wat Rob zegt, het is jammer dat het probleem daardoor niet oplost. Dus met een diepe zucht bestel ik een nieuwe kaart.
Nee wat onze relatie echt wel bekoelt, is het volgende. Vandaag wilde ik heel graag naar het strand, ik had daar zo’n behoefte aan. Mijn hoofd vol zorgen en verdriet. Het strand is mijn veilige plek weet u, ik ga daar naar toe om rust te vinden. Dus ik ging zoals vaker met mijn fototoestel en mijn schrijfschriftje naar de trein en in Hoek van Holland liep ik naar de fietskluis. Zoals ik zo vaak doe.
Mijn kaart voor de kaartlezer, kaart wordt herkend en de deur zou open moeten gaan. Maar wat ik ook probeer de deur blijft potdicht. Ik probeer het nog eens, en nog eens. En ik kijk verlangend naar de OV fietsen die in de kluis staan. Eentje hoef ik er maar, ik zal er zuinig mee zijn zoals ik dat altijd ben. Maar de deur blijft dicht. En dan bel ik met een vriendelijke meneer van de storingsdienst. Hij kan niet meer doen dan de monteur er op af sturen. En daar sta ik dan.
De tranen prikken in mijn ogen. De vriendelijke meneer voelt het ook en het spijt hem dat hij niet meer kan doen. Ik kan het strand ruiken. Lopen is te ver voor me. U moet weten dat ik een reumatische aandoening heb. Ik wil zo graag naar het strand, juist nu, juist vandaag. Ik haal diep adem en slik mijn tranen weg en loop naar het perron. Terug naar huis dan maar. In de trein staar ik wat uit het raam.
Lieve NS, hoe moeten we nu verder? Kan ik morgen nog een poging wagen? Of heeft de monteur ook weekend? Ik ben loyaal en trouw in relaties lieve NS en ik laat u heus niet zomaar vallen. Maar u maakt het me wel moeilijk de laatste tijd. Ik stel relatietherapie voor zodat we op hetzelfde spoor blijven. Wat vindt u ervan?
Ontdek meer van MAASSLUIS.NU
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.
13 Reacties
Nu is de vraag hoe een organisatie als de NS zou willen reageren op een bericht als deze. Vanuit onze samenleving denk ik best dat we daar een passend antwoord op zouden kunnen formuleren maar de kans is groot dat er helemaal geen antwoord komt als er wat komt is het een verdediging.
Nederland moet een lerende samenleving worden willen we in de wereld overleven. We hebben niets, geen grondstoffen (gas nog even), geen waterkracht, geen natuurlijke geld bronnen, alles wat we hebben hebben we gemaakt (of laten groeien) omdat er vraag naar is. Die vraag veranderd in de wereld.
Wanner de NS (lees het leidinggevende kader, de medewerkers weten wel wat er anders zou moeten) deze handschoen oppakt worden ze gewaardeerd op de maatschappelijke ladder, zo niet zullen ze vroeg of laat worden vervangen. Zonder het te beseffen hebben ze zelf hun lot in eigen handen.
Jammer is dat het erg langzaam gaat en wij er ondertussen last van hebben….. Zo is het leven 🙂
Zal ik je een keer brengen Corinne?
Ach Binnert, ik verwacht ook niet veel maar we moeten het samen rooien. De NS en ik. Ik heb er vertrouwen in hoor.
En … kijk uit wat je aanbiedt, want ik neem het aan. Dus ja, ik wil zo graag naar het strand. En ik ga er komen alleen niet vandaag helaas.
Ik ben een frequente gebruiker van de NS en over het algemeen heel positief.
Een trein kan nl niet altijd op tijd reizen en soms gaan dingen stuk.
Ik kan me de teleurstelling van Corinne heel goed voorstellen, net op dat moment deze pech.. Je kunt het net op dat moment niet gebruiken.
Ik vind ook dat Corinne een positieve insteek heeft met een cynische ondertoon die ik me in deze situatie ook heel goed kan voorstellen.
De reacties op berichtjes als die van Corinne zijn echter vaak negatief van aard net alsof men een reden zoekt om eens lekker te kunnen klagen.
Tegen deze mensen zou ik zeggen bedenk eens hoe het is om een bedrijf als dat van de NS te runnen en om zoveel mogelijk mensen tevreden te willen stellen.Aleen lukt dat niet altijd en vooral tegenwoordig niet.
Nee, ik werk niet voor de NS, maar ben wel blij met ze.
Ben ik met je eens Alfred. Ik ben ook heel coulant en tolerant en flexibel. De NS en ik lossen meestal alles met humor op. Alleen soms is er die druppel….
Het Boemeltje Van Purmerend,
Heeft Betere Jaren Gekend.
Na Hondekop en Muizeneus,
de Sprinter en FYRA.
Is er nog steeds veel ergernis,
te weinig Hiep Hiep Hoera.
Klopt Leny. En ik ben heel tolerant hoor, maar gister daar in Hoek van Holland….. :-(((
Super. Ik reis zelden met de trein alleen maar omdat mijn ervaringen ergernis opleverde. NS mag blij zijn dat mensen te tolerant zijn. Zij zouden hun klanten eigenlijk extra moeten verwennen!!!
Het onderwerp is beslist geen gein
Het aantal lezers loopt als een trein
Je hebt goed verwoord
hoe de NS steeds ontspoort
Zal het ooit goed komen
Ik vrees: alleen in je dromen
Ik weet het niet Jelle, ik geef ze nog een kans.
Ontspoort of ontspoord,
het blijft ’t juiste woord.
Verleden tijd, tegenwoordige tijd. Hopelijk niet toekomstige tijd 😉
ONTSPOORT