column nr 184

Een week of wat geleden kreeg ik een brief in de bus van een locatiescout. Ze zoeken naar een huis bij ons in de wijk waar mogelijk een aantal scènes opgenomen kunnen worden voor een telefilm. In eerste instantie denk ik: leuk! Want ik voel me toch gestreeld dat ons huis blijkbaar aantrekkelijk genoeg is om in een film een rol te kunnen spelen. Als ik er wat langer over nadenk, wat ik doe, kan het natuurlijk eigenlijk van alles betekenen. In de brief staat wel dat men zoekt naar een warm huis zonder witte muren met een creatieve uitstraling maar wat betekent dat nou helemaal?

De muren in ons huis zijn gewoon wit maar er hangt wel van alles aan de muur en dat is, waar is waar, een boel creatief werk. En hoe weten ze nou precies dat ons huis – ze hebben waarschijnlijk door de ramen naar binnen gekeken – voldoet aan hun wensen? Er staat een mailadres en een website onder waar meer informatie te krijgen is.

Dus mailen. Blijkt dat men op zoek is naar een huis met de uitstraling en inrichting van de jaren negentig … Is ons huis zo gedateerd?

Blijkbaar …

Er wordt een afspraak gemaakt met de locatiescout. Deze weet te vertellen dat het huis een goede kans maakte ze hebben met nog 6 huiseigenaren gesproken in de buurt en onze woonkamer voldoet helemaal aan wat men zoekt. De poes is wel een punt. Wanneer men ons huis kiest, zullen er 25 mensen in- en uitlopen en dat twee dagen lang.

Nou is daar wel een mouw aan te passen.

Ondertussen droom ik al van een scène in een film waarin duidelijk onze huiskamer te zien is (ongetwijfeld ontdaan van een aantal zaken en aangevuld met andere) en dat dat een mooi gespreksonderwerp zal opleveren met een ieder aan wie ik dit vertel. Tegelijkertijd realiseer ik me dat ons huis dan twee dagen wordt overgenomen door wildvreemden. De producent is verzekerd tegen schade vertelt de scout tussen neus en lippen door … er gaat altijd wel wat kapot.

We wachten nu op een laatste bezoek van maar liefst 6 mensen die ons huis opnieuw gaan bekijken, de ins & outs van het huis, de mogelijkheden en onmogelijkheden. Bij ons in de buurt zijn al vaker opnames gedaan voor televisie en film. Blijkbaar is de wijk, gebouwd tussen 1905 en 1915, aantrekkelijk voor cineasten. Ondertussen droom ik verder van wat nou al ….

We zullen het gaan zien … zeer binnenkort.

Wouter vHeiningen

Wouter vHeiningen

Columnist sedert juli 2013 | Directeur Bibliotheek De Plataan voor Maassluis, Vlaardingen & Midden-Delfland | Bestuurslid van Nationaal Documentatiecentrum Maarten ’t Hart en stichting Ongehoord!

1 Reactie

  1. Aad Rieken
    16 maart 2018 at 08:45

    “Binnenkort In Jouw Theater,
    Geschater En/Of Gek-Later!”