Ligt het aan mij of zie ik in het straatbeeld en in mijn omgeving, steeds meer mannen met hoeden? Hoeden in verschillende vormen en maten maar met één constante factor: De drager.
Ik herinner mij mijn twee opa’s, bij allebei hing of lag er een hoed op de kapstok. Bij de een (tuinder) een platte pet en een hoed voor de zondag en bij de ander een nette hoed voor doordeweeks (spoorwegman). Mijn vader heb ik nooit met een hoed gezien. Wel met hoedjes en petjes in de zomer maar dat was om te voorkomen dat zijn, deels kale, hoofd zou verbranden. Daarnaast had hij een konijnenbontmuts, ooit in een ver verleden in (toen nog) de Sovjet Unie gekocht om zichzelf te beschermen tegen onaangename lage temperaturen.
Maar de mannen met hoeden waarover ik het vandaag wil hebben zijn van een ander slag. Het betreft hier mannen met een zeker joie de vivre, of levenslust zoals u wilt, waar ik me altijd een beetje ongemakkelijk bij voel. Het is alsof ze een zekere levenslust en levensvreugd willen uitstralen maar dat uitsluitend doen door de hoed die ze dragen. Meestal zijn het namelijk helemaal niet van die fris en fruitig opgeruimde mannen.
Bij de hoed hoort een lange jas, geen regenjas maar een gevoerde jas en een sjaal of sjaaltje. Ook alweer zo’n symbool van ‘De boel de boel laten’. Ik verdenk Marco Borsato ervan dat ook hij weleens een hoed draagt, dat soort types.
Nu ben ik de laatste die andere mag en wil veroordelen om hun uiterlijk. Leven en laten leven is mijn motto. En toch meen ik hier de mannen met hoeden te mogen toespreken. Kijk nu nog eens goed in de spiegel voordat jullie die hoed weer opzetten. Wat voegt het toe? Maak je met zo’n hoed ook niet een beetje een karikatuur van jezelf?
Maar misschien zie ik het verkeerd. Tijdens Oud en Nieuw in een boerderij, waar veel toneelgezelschappen verblijven en waar dus een zolder met verkleedkleren aanwezig was, zette ik een paar hoedjes op. Mijn dochter zette mij meteen op de foto en deelde deze via de social media met de wereld. Van alle reacties waren er 0 (nul!) negatief maar complimenteerde men mij juist met mijn keuze van hoed en men wist mij te melden dat het mij heel goed stond.
Zou ik dan toch…
Wouter van Heiningen
5 Reacties
Als fervent hoedendrager zou ik me negatief aangesproken kunnen voelen, maar dit is niet het geval. Ik draag geen hoeden omdat ik daardoor nog ‘iemand’ probeer te zijn, ik zie het als een mode-accessoire, een mogelijkheid om je te onderscheiden van de massa. Er zijn immers diverse merken, soorten en modellen en dus heb ik er ook meer dan één. Omdat Nederland (nog) geen hoedenland is en je dus met een hoed nog geregeld word nagekeken, kostte het me in het begin wel enige moed, maar inmiddels denk ik er niet meer over na; als ik voor schut loop, is dat in de ogen van de ander.
Een hoed is voor mij een avontuur. Lees mijn stukje hier maar over op http://paulbastiaansen.wordpress.com/losse-schrijfsels/in-mijn-hoofd/
Frisse, grappige kijk op de hoed 😉
Ik denk dat iedereen zichzelf wil zijn, met of zonder hoed.
Moet ik wel bekennen dat ik graag hoedjes pas met vriendinnen, voor de gein.
Voel me daar niet beter bij, wel anders.
Ellen, dank je voor je woorden en Jan, een zeker verlangen om anders te zijn dan anderen heeft toch iedereen (ik zeker) maar om dat met een hoed te doen. Ik ben bang dat dat niet gaat gebeuren.
Wouter,
Tussen de regels door lees ik toch wel een zeker verlangen om ook eens anders te zijn dan anderen.
U heeft gelijk want ik heb Marco Borsato wel eens met een grote Stetson gezien. De hoeden komen steeds meer terug.
Onze Chapter Glazenstadladies is een chapter van de wereldwijde organisatie Red Hat Society. Wij dragen rode hoeden.
En je voelt je inderdaad “anders”.
Mijn opa´s ken ik net anders dan met hoed, gelukkig niet met pet.
Leuk artikel ga maar een hoed opzetten. Voor uw artikel neem ik mijn hoed af.
Met vriendelijke groeten
Ellen Koenders.