Column: Met gepaste trots

Trots ben ik op het eerste interview dat ik afnam met een kapster van Virgo en haar klant. Trots om het nu zo in de krant te zien staan, trots op deze dames die gezien mogen worden. Ik plaats er een bericht over op Twitter met een link naar het artikel. Daarop krijg ik een reactie dat ik Twitter steeds meer als reclamemedium gebruik. Ik ben verbaasd.

Na een paar moeilijke jaren vol van gezondheidsproblemen, heftige gebeurtenissen, afscheid en verlies, ben ik nu weer op de weg omhoog. Het is een steile trap en af en toe val ik wel eens een treetje terug, of twee. Na mijn ongeluk eind vorig jaar besloot ik om me helemaal te richten op het schrijven. Dat wat ik het liefste doe.

Ik reageer terug op Twitter, dat ik trots ben op wat ik doe en dat wil delen. Maar blijkbaar is dat iets wat niet mag? Laten zien dat je trots bent op dingen die je doet. Iets met Calvijn misschien? Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg? Niet met je hoofd boven het maaiveld uit? Bescheiden zijn.

Laat dat nou juist iets zijn waar ik tegen vecht. Het klein houden, vooral geen spotlight aan. Ieder mens verdient een eigen podium. Iedereen heeft zijn of haar eigen verhaal en elk leven verdient het om verteld te worden. Ik geef woorden en beelden aan verhalen van mensen die dat zelf niet kunnen zodat ze volledig tot hun recht komen.

Zo ook het kappersteam en hun klanten, vrouwen en mannen die het verdienen om in het zonnetje mogen staan. En als ik daarvoor kan zorgen dan ben ik daar trots op. Zo ook met het verhaal van Joop, helaas overleed hij deze week. Het schrijven van zijn verhaal doe ik met liefde en het gaat veel verder dan alleen het verhaal. De gesprekken, het contact met familie en de aandacht voor de ander.

Ik schrijf blogs en krijg bijzondere reacties van mensen. Het raakt ze of inspireert ze. En waarom zou ik het dan voor mezelf houden? Wat is het nut van schrijven als niemand het leest? En Twitter? Ja dat is een medium, je leest er zinnige en onzinnige dingen. Met ruim 1300 volgers en 1500 volgend is het geen doen om alles te lezen. En dat geldt voor meer mensen, daarom is het nodig om soms een paar keer iets te delen.

Is dat reclame maken? Ik zorg voor mijn eigen kostje, werk er hard voor. Voor mij is het met gepaste trots delen wat ik doe. Ik kom van heel ver en ik ben meer dan trots op wat ik nu bereikt heb. De dromen die ik waarmaak, niet alleen voor mezelf maar juist ook voor anderen. Ik oordeel niet en veroordeel niet. Zoals Angela van Bebber het zegt: “Alles mag er zijn.” En zo is het.

En… mij volgen op Twitter is geheel vrijblijvend uiteraard 😉