Editor's Rating

Trudie treft midden in de roos. Een mooie beschouwing over hoe kort de Nederlander zijn eigenheid koesterde en nu te vaak vervreemd blijkt van zichzelf.

Dit is de laatste zomercolumn 2017 door een gastcolumnist geschreven. Vanaf volgende week treedt de politiek weer aan. Volgens het roulatieschema zal Denise Solleveld de aftrap geven.

 

Met een kopje koffie geniet ik op het terras van Alfa, uitkijkend op de mooie gebouwen van de markt. Het eerste pand was ooit het politiebureau van Maassluis.

Mijn gedachten gaan terug naar de foto`s van mijn vader, foto`s van de tweede wereldoorlog en de bevrijding van Maassluis. Hoe anders zag het er toen uit. De markt met de bomen in het midden, vol met Maassluizers die de bevrijding vierden. De Canadezen werden warm onthaald na vijf jaar oorlog, honger, angst en verdriet. Uitzinnige mensen, eten werd gratis uitgedeeld en eindelijk kon de vlag weer gehesen worden. Zo ver als je maar kon kijken over de Noordvliet en de Zuidvliet hingen de vlaggen uit, wat een prachtig gezicht moet dat zijn geweest!

In het gedicht van een onbekende dichter, uit het geuzenliedboek, wordt die hunkering naar de bevrijding van het juk van de Duitsers treffend beschreven:”Ik snak naar een dag van rood, wit en blauw. Met een zwier van oranje erboven. Ik snak naar t `Wilhelmus, zijn hou en trouw waarin Hollanders kunnen geloven”.

Het nieuws op de t.v. sprak over de voortgang van het kabinet: er wordt druk onderhandeld over een akkoord waar iedereen zich in kan vinden. Ook het Wilhelmus is daar onderdeel van geworden. Verplicht stellen op scholen zodat onze cultuur weer vorm en klank krijgt. Datzelfde Wilhelmus waar in 1945 zo naar werd gesnakt en wat nu verplicht moet gaan dienen als een uiting van onze vaderlandsliefde.

Wij zijn in Nederland niet de enige die tobben met het vraagstuk over: “Wie we zijn en wat ons echte Nederlanders maakt.” De onrusten in Charlottesville, Amerika zijn daar een goed voorbeeld van. Rechts extremisten demonstreren steeds openlijker en neo nazis lopen met hakenkruizen op hun vlaggen. Ook daar stellen ze de vraag: “Wie zijn wij en wat maakt ons tot Amerikanen”. Was het niet dezelfde roep om meer eigenheid en de drang van het Duitse volk om zich meer te profileren wat uiteindelijk de aanleiding gaf tot de Tweede Wereldoorlog?

Obama reageerde met een tekst van Nelson Mandela, één die volgens mij benadrukt waar het in essentie om gaat en die benadrukt dat we allemaal gelijk zijn en het met elkaar zullen moeten doen op deze aarde:

“Niemand werd geboren met haat voor een persoon met een andere huidskleur, achtergrond of geloof. Een mens leert haten en als we kunnen leren om te haten dan kunnen we ook leren om lief te hebben. Want liefde is een natuurlijker aspect van de mens dan haar tegenpool”.

Terug op het terras van Alfa zie ik weer de blije gezichten van de mensen van toen, net bevrijd, overtuigd van de wens dat dit nooit meer mag gebeuren! Misschien kunnen we, met een beetje verdraagzaamheid voor elkaar en de wil om van elkaar te leren, proberen om die wens uit te laten komen.

 

Trudie Pasterkamp

Trudie Pasterkamp

Trudie Pasterkamp | Zaterdagcolumnist per 9-2017 | Coach Rouwverwerking & Verlies | Praktijk ELBE | Forum voor Maassluis■ Steunraadslid 2022-2026 ■

1 Reactie

  1. Aad Rieken
    22 augustus 2017 at 08:32

    “Tru-Die-Pas-Ter-Kamp!”