In een tijd waarin social media een must lijkt te zijn om ‘mee te kunnen komen’, ben ik sinds een bezinningswandeling meer vanuit mijzelf gaan kijken, meer aan mezelf gaan denken en beter voor mezelf gaan zorgen. Voorafgaand aan de wandeling kreeg ik de vraag: ‘Welke actie zou jij uit zelfliefde vandaag nog kunnen ondernemen?’ Tijdens de wandeling mocht ik daarover nadenken.

Zelfliefde?? Poehee … daar zeg je me wat.

De laatste jaren zijn nou niet bepaald zonder slag of stoot verlopen en wanneer het einde in zicht lijkt, doet zich weer iets anders voor wat voor spanning en onrust zorgt. ‘Never a dull moment’ staat niet voor niks op mijn arm vereeuwigd. Maar goed. Met deze vraag en vooral het woord ‘zelfliefde’ begon ik aan mijn wandeling.

Ik zeg bewust ‘mijn’ wandeling, want ik was daar puur voor mezelf. Niet wetende dat deze avond een aantal verrassingen in petto had. Ik liep het linkerpad om het bos heen met de bedoeling mijn gespreksgenoot die het rechterpad nam met haar eigen vraag aan de andere kant van het bos te treffen, waarna we elkaar zouden aanhoren over het persoonlijke antwoord.

De dag was warm geweest en de zon scheen nog steeds maar zichtbaar klaarmakende voor vertrek. Ik liep de eerste meters met de zon fel in mijn gezicht schijnend en zelfs ook met tranende ogen. Naarmate ik verder liep scheen de zon steeds meer langs mij heen. Zelfliefde … Het spreekwoord ‘De zon schijnt ook voor mij’ kreeg ineens een zichtbare en voelbare betekenis. Ik werd zelfs een beetje overmoedig en terwijl de zon bijna achter mij scheen, draaide ik mij om en zei zonder nadenken en opgaande in mijn vraag over zelfliefde en actie: “‘Hé zon! Niet weggaan. Wandel met mij mee, want jij schijnt op dit moment, in het hier en nu, voor mij!”

Ik kreeg een glimlach op mijn gezicht en vervolgde mijn weg met een soort van opluchting. Wat was het heerlijk om hier te zijn. Ondanks het onbekende en de onbekende mensen die ook aan deze wandeling deelnamen, voelde ik mij voor het eerst in tijden op mijn plek. De actie vanuit zelfliefde was bij deze beantwoord: deze wandeling, deze avond, was er één uit zelfliefde.

Terugkomend op het gebruik van de social media. Ik ga voor mezelf proberen dat te beperken tot wat voor mij voldoende zal zijn in mijn dagelijkse leven.

Heb ik die media nodig? Voor bepaalde doeleinden wel. Denk aan mijn columns en mijn studie.
Is het een onderdeel van mijn dag? Dit wil ik beperken tot één à twee keer per dag.
Zal ik het missen? Op deze vraag kan ik over een aantal dagen of weken een gerichter antwoord geven.
Wat levert het mij op?  Rust. Ruimte. Tijd.
Hoe begin je?  Allereerst laat ik mijn telefoon vaker links liggen. Hierdoor creëer ik ruimte voor mijn huishouden, kinderen, studie en schrijven. Bovendien heb ik Facebook van mijn mobiele telefoon verwijderd. Hierdoor beperk ik mijzelf tot het gebruik van mijn tablet, wat nu nihil is. Eens zien hoe dit gebruik de aankomende weken verloopt.

Dit zijn een aantal vragen van een reeks die ik mijzelf gesteld heb en voor nu ben ik content met het verloop.

De wandeling heeft mij doen beseffen dat ik vanuit mijzelf wil denken, handelen en voelen. En niet via een beeldscherm.

Miranda Blom

Miranda Blom

Miranda Blom | Crisiskaart consulent | Dichter @ elcamiroch.blogspot.nl Columnist maart 2016 - mei 2020 |

2 Reacties

  1. Louis
    20 september 2017 at 12:43

    Een mooi beschrijving van een fijne avond.

  2. Aad Rieken
    6 september 2017 at 08:18

    “Miran-da’s Blom!”