Column: Mijn hersenen trillen ervan

Column 35

Time files when you’re having fun.

Nou zeker weten! De eerste twee weken van de vakantie zitten er alweer op. Gelukkig nog vier te gaan. En niet alleen de vakantie vliegt voorbij. Alles schijnt in een rap tempo te gaan. Zo zijn mijn kindjes opeens groot genoeg om even alleen te blijven als ik moet werken. Voor de gezelligheid komt opa dan wel even op visite maar toch. En mijn kleine meisje, dat is niet zo klein meer. Hele gesprekken voer ik met haar waarbij ik me dan steeds afvraag of ze echt wel 9 is of stiekem veel ouder.

Zo vroeg ze mij vorige week wat een puber is. We zaten in de auto. Mitch achterin. Aangezien hij dingen erg lachwekkend kan vinden (zeker als het om vrouwen dingen draait) en daar dan zeer regelmatig op terugkomt, moest ik iets wat voorzichtig zijn met wat ik zeg.

Daar ga ik, poging uitleg puber.

Een puber is een kind dat een beetje denkt dat het al een volwassenen is. Getrouwd is met een spiegel, vaak een beetje een te grote mond heeft, alles beter moet weten. Enfin, jullie hoef ik het niet uit te leggen. Ik gaf Melissa nog wel een aantal voorbeelden. Eigenlijk wilde ze direct antwoord geven maar we reden op de dijk, richting Hoek van Holland. Aangezien ik haar aan moet kijken om het te kunnen verstaan en zij weet dat ik op de dijk toch echt liever voor me kijk, zet ze zichzelf in de wachtstand. Diep in gedachten om niet te vergeten wat ze wilde zeggen. Eindelijk, een stoplicht. Ik kijk mijn meisje aan en daar komt het: “Mama, een puber, dat ben ik dus ook?” Uuhh… tja … zoals ik het het omschreven heb, past ze inderdaad precies in dat plaatje. Ik vertel haar dat puber kinderen meestal iets ouder zijn dan zij. Daar neemt ze genoegen mee.

Wel zet het mij weer aan het denken. Is het niet een beetje logisch dat mijn meisje veel te wijs is voor haar leeftijd? Qua doen en laten, qua uitdrukkingen. Als een vliegje zit ze nu al twee weken tegen me aangeplakt. Ze wil me helpen met horen. Heel vaak doe ik onbewust een beroep op haar kleine mondje waarbij ik zo goed kan liplezen. En mocht het dan nog niet lukken, haar vindingrijke alternatieve woorden of uitleg. Ik heb een spraakprogramma op mijn telefoon voor als ik iets niet kan verstaan. Dat wil zij niet gebruiken. Want praten met mama vindt ze veel gezelliger. Soms vraag ik haar of ze misschien één minuutje alsjeblieft haar mond wil houden. Ze praat echt non-stop de hele dag door. Maar wat ben ik ongelooflijk trots op mijn meisje. Dat ze gewoon non-stop doorpraat terwijl ze veel dingen drie keer moet zeggen. Dat ze niet gaat zwijgen omdat mama het toch niet hoort.

En mijn kleine mannetje. Ook hij kan praten als geen ander. Maar als een ander aan het woord is, dan vind hij luisteren ook leuk. Dit in tegenstelling tot zijn zus. En geluisterd heeft hij. Aangekomen op onze bestemming zie ik hem zeggen Melissa is een puber! Uiteraard schreeuwt zij dat ze daar te jong voor is. Discussie broer en zus is gestart. Ik vraag of ze dit wat zachter kunnen doen. Mama jij hoort het toch niet?!  Nee horen niet, maar mijn hersenen trillen ervan.