Column: Mijn ‘Kerst’

1,2,3,4,5,6,7, … 687, 688, 689, … 328798, 328799, 328800 … nee tellen helpt niet. Dan ga ik mijn column maar schrijven, misschien word ik daar minder gestrest van.

Kerst, wat leuk, gezellig, allemaal lichtjes, kerstbomen, nieuwe garderobe, eten en ga zo maar even door.  Kerst, ik vind er helemaal niks aan! Moet je eens logisch over nadenken. We gaan naar het bos, hakken een boom om, zetten dat ding thuis en hangen er lichtjes en ballen in. Beetje raar toch eigenlijk?

En om maar bij die boom te beginnen, ik heb een kunstboom. Dus in plaats van naar het bos te gaan ben ik vanochtend de kruipruimte in gedoken om hem tevoorschijn te toveren. Daar begint de ellende al. Ik stoot eerst op een verschrikkelijke manier mijn hoofd aan een balk en vervolgens ga ik met mijn knie op een stekker zitten. Goed, boom is boven, zonder kerstgedachten. Hatsa, dan kan de pret beginnen! Lampjes in de boom. Twee snoeren van 512 lampjes. Ben ik nog een beetje een zeur ook. Lampjes moeten wel goed verdeeld zitten anders vind ik het ook geen gezicht. Menigmaal stap ik achteruit en knijp ik mijn ogen tot spleetjes. Dan zie je het beste of ze goed zitten. Zo die klus is geklaard.

Ondertussen komt mijn vader aan om 4 mega kerstmannen te brengen. Vinden de kids zo leuk. Ik help hem even uitladen. Teruggekeerd in huis blijkt er een lichtsnoer van de boom uitgevallen. Stekker erin, eruit, erin, eruit. Helaas geen reactie. Dood. Dus spring ik in mijn auto om bij het dichtstbijzijnde tuincentrum een nieuw snoer te halen. Ja, ik zie dezelfde! Thuis aangekomen blijkt deze toch net weer anders te zijn.

Tot overmaat van ramp gaan mijn kinderen zich er ook nog mee bemoeien met waar wat moet. Ik snap nu precies waarom mijn vader het vroeger deed als ik in bed lag!

Uren later is mijn huis omgetoverd tot een waar kerstpaleis. De kinderen vinden het prachtig, maar ik kijk uit naar 1 januari, dan gaat alles weer retour de kruipruimte in.

Dan de kerstgarderobe … het hele jaar door zie ik de mensen met wie ik kerst vier in hun werkkloffie, gemakkelijk zittende broek of hetgeen wat toevallig nog schoon lag. Waarom moeten we dan met kerst opeens in een nieuw, te nauw sluitend jurkje? Want zo kom je gelijk op dat eten, iedereen voelt zich ook nog eens genoodzaakt om zich extra vol te proppen, waardoor die rits echt op springen staat.

Weet je, op zich vind ik kerst best leuk. Maar als er iets “moet” dan voel ik me verplicht om er tegenaan te schoppen. Vorig jaar zei er iemand tegen mij dat ik kerst leuk “moet” vinden voor de kinderen. De kinderen komen niks tekort. Alles is in kerstsfeer. En ja, de nieuwe kerstjurk van mijn meisje hangt al klaar. Maar verwacht vooral niet dat ik voor iets nieuws ga shoppen. Naar de kapper ga ik op 3 januari, doe dezelfde boodschappen als anders en ga niet opeens konijn en kaviaar eten.