Wederom onder dankzegging aan mevrouw Liesbeth, mag ik op deze plaats het woord tot u richten. Dat scheelt weer heel veel brieven schrijven en bezorgen voor postpiet.

Lieve mensen van Maassluis

Ik mag terugkijken op een warm onthaal in uw stad. Vorige week zaterdag vreesde ik nog dat we niet op tijd zouden aankomen omdat de Pakjesboot aan de grond zat. We lagen in een scheur, zo heet dat toch? Gelukkig kon met furieuze krachten onze boot worden vlotgetrokken en wat volgde was een fantastisch onthaal en een triomfantelijke intocht.

Wat bruist uw Stadshart toch, fantastisch. Daar mag u best op trots op zijn. Ik ben blij dat ik besloten heb om toch in het Pietenhuis mijn onderdak te kiezen. Twee dagen in de week mogen de kinderen bij mij langs. Twee dagen: op woensdag en zaterdag. Dat is andere koek dan wat er in uw lokale sufferdje te lezen staat.

Ik voel mij echt thuis in uw stadje. De pieten hebben het druk omdat er maar weinig kinderen zijn die het hele jaar stout of ongehoorzaam waren. Zij mogen dus regelmatig schoenen vullen.

Vrijdagavond is voor mij een stapavond en zo Ervaar ik Maassluis.

Terwijl de pieten druk bezig zijn met hun laatste ronde, maak ik nog even een wandeling in de omgeving. Ik loop over de Veerstraat en zie daar jongeheer Edo gehaast een pand inschieten. Nieuwsgierig volg ik hem en zie dat het Gallery RitsArt is. Jongeheer Edo staat daar een verhaal te houden over een expositie, die hij vervolgens onder het genot van een glas champagne officieel geopend verklaart. Ik zie door de ramen dat het een heel bijzondere foto expositie is en hoor de kunstenaar vertellen dat hij een project heeft gedaan met Julian Lennon, de zoon van. En iemand zegt dat er volgende week zondag dichters komen: Dichter bij de kunst. Dat zullen toch niet mijn pieten zijn? … Die zijn niet zo vaardig in de woordkunst.

Jongeheer Darin Talbot speelt ondertussen gitaar en zingt over Mrs. Robinson: “Going to the candidates’ debate. Laugh about it, shout about it. When you’ve got to choose, Every way you look at this you lose”. Hij heeft kijk op politiek want dat lied past perfect bij jongeheer Ronald Dump de aankomende president van de USA.

Even later zie ik jongeheer Joram de ruimte betreden en ik hoor dat hij aan een bezoeker vertelt over zijn hobby: bierbrouwen. Hij heeft met zijn twee vrienden weer een nieuwe biersoort bedacht: Black Peat. Ik vind dat een mooie toepasselijk naam voor dit donkere gerstenat en zal bij gelegenheid zeker een slok tot mij nemen.

Opeens komen er twee heren naar buiten. In eerste instantie denk ik dat hun gesprek over sex gaat. Mijn gehoor gaat toch wat achteruit. Het blijkt een zeilliefhebber te zijn die honderduit vertelt over een sextant waarmee hij sterren schiet. Hij blijkt goed de weg te kennen in uw wateren. Had hij ons maar kunnen helpen toen wij op de Nieuwe Waterweg voeren! Naast hem staat Ako, ook een bekende voor mij en ik denk dat hij naar binnen wil, want er staat binnen een prachtige vleugel.

Ik klop op het raam en hoor iemand zeggen “Hoor wie klopt daar? Het is een vreemdeling zeker die verdwaald is zeker”. Dat vind ik niet aardig want Ako Taher woont allang in uw mooi Maassluis. Gelukkig wordt hij hartelijk ontvangen en hij speelt de sterren van de hemel op de vleugel.

Het wordt inmiddels laat en ik moet op huis aan. Het valt mij op dat een aantal van de monumentale straatlantarens nog steeds niet branden en ik denk dat ik jongeheer Kees daarover maar eens ga aanspreken. Er zijn meer plekken waar de straatverlichting niet brandt. Dan komt ineens jongeheer Wouter naar buiten en ik vraag hem: “Is dat al sinds juni zo?” Hij zegt: “Dat Zeg Ik, Nie”. Raadselachtig.

Ik verken nog even het Marelplein want daarvoor had ik deze week nog geen tijd. Daar komt brandwacht Jeroen in mijn richting gelopen. Het zal toch niet? De pieten? Het Sinterklaashuis? Gelukkig blijkt er niets aan de hand. Hij groet en loopt ontspannen door naar zijn eigen huis. De klok slaat half elf en ik kan moe en tevreden mijn tabberd en staf afleggen.

Ik leg mij te rusten en denk tevreden na dit rondje Maassluis: ‘Maassluis is écht een cadeautje” …

Sint Nicolaas

Sint Nicolaas

Sint Nicolaas | Goed Heiligman | Kindervriend | Democratische werkgever van vele pieten | Redder in de nood

14 Reacties

  1. Dekar
    19 november 2016 at 20:37

    Pfff..zeg Aad Rieken kan je ook een keer normaal een reactie neerzetten? Ik heb je nu al heel vaak reacties zien plaatsen op maassluis.nu en het slaat elke keer helemaal nergens op. En dan die hoofdletters ook. Ga gewoon normaal reageren of helemaal niet. Irritant ventje

  2. B. Scheurwater
    19 november 2016 at 14:44

    hahaha,

  3. Aad Rieken
    19 november 2016 at 11:58

    ”Beste Sint!”

    Uw Column Was Zinvol,
    Daar Ligt Het Niet Aan.
    Met Al Mijn Zintuigen,
    Was Ik Zeer Voldaan!

  4. Aad Rieken
    19 november 2016 at 11:23

    ”Óf Zo U Zegt Gestunteld!”

  5. Aad Rieken
    19 november 2016 at 09:21

    HET HAD OOK IN EEN REACTIE GEKUND…………,
    Maar Er Wordt Met Minder,Minder Teveel Gestunt!

    • 19 november 2016 at 10:54

      Heer Rieken ik zal het deze keer gedogen
      maar u lijkt verward in mijn ogen
      ik kan uw reacties niet herkennen
      het is ook vaag moet u erkennen
      wat probeert u nu te zeggen
      kunt u dat dat de lezers uitleggen?

  6. Aad Rieken
    19 november 2016 at 08:58

    ”Maak Er Een Zintuig Van!”

  7. Aad Rieken
    19 november 2016 at 08:37

    ”Maar Laat Het Vooral Geen Zintuig Zijn!”

  8. Aad Rieken
    19 november 2016 at 08:33

    ”Zin-tig Mag Ook Zinnig Zijn!”

  9. Aad Rieken
    19 november 2016 at 08:27

    ”Denk Hier Maar Eens Zin-tig Over Na!”

  10. Aad Rieken
    19 november 2016 at 08:19

    ”IK BEN ER NOG STEEDS NIET UIT!”

    Was Sint Nou ’n Cadeau Voor Maassluis..,
    Of Was Maassluis Een Kado Voor De Sint!