Corinne en Jelle hebben voor één keer van plaats gewisseld.
 Vandaag dus de column van Corinne.

We zoeken een plekje in de koffiehoek en doen ons tegoed aan een enorme punt chocoladetaart en een dampende latte macchiato. Of is dat eigenlijk een koffie verkeerd? Ik ben heel blij dat ze er is, mijn moeder. We vieren een klein feestje, gewoon omdat het kan.

Al vroeg is ze op pad gegaan met de bus en trein om naar Maassluis te komen. Helaas heb ik geen auto meer dus we moeten lopen. Voor mijn 81-jarige moeder is dat een aardige tippel en daarom besluiten we een pitstop in de Koningshoek te maken. Even koffie met wat lekkers bij de Hema. We hebben wat te vieren, zij als moeder en ik als dochter.

Hoge nood
We maken een tocht door het doolhof met afgesloten paden en komen uiteindelijk daar aan. Mijn moeder moet nóg een pitstop maken. Na de lange treinreis is een bezoek aan het toilet geen overbodige luxe. Maar de toiletten bij de Hema zijn defect. Wat nu? Een aardige verkoopster zegt dat er aan de overkant in de speeltuin wel toiletten zijn. Ik zie daar de humor wel van in.

De toiletvloer is bezaaid met toiletpapier en een stemmetje in mijn hoofd zegt: “zouden ze dat nou thuis ook doen?” Uiteindelijk belanden we dus in het koffiehoekje van de Hema en kiezen de chocoladetaart. Met elke hap voel ik hoe de calorieën zich aan mijn heupen hechten maar dat maakt nu niet uit. We genieten, van de taart en van elkaar. Blij dat we elkaar weer zien in Maassluis.

Door de Koningshoek banen we ons weer een weg naar buiten. Mijn moeder begint aan haar verstand te twijfelen door de afgesloten gangen en verplaatste winkels. Ik stel haar gerust en vertel dat ik ook regelmatig voor een afgesloten stuk of dichte winkel sta. Maar, zo verzeker ik haar, het wordt heel mooi als het klaar is. Terwijl ik het zeg, frons ik mijn wenkbrauwen.

Na een stevige wandeling komen we bij mijn appartement en de laatste hobbels zijn een paar trappen. Een lift is er niet. Ik ben blij dat ze bij me thuis is en zij is blij dat ze bij mij is. De katten begroeten haar alsof het gister was dat ze hier voor het laatst was. Mijn moeder wil graag iets doen en ik zet haar maar aan het werk. Een scheurtje in een overhemd repareren, even in de zon op het balkon en dan de vreemdste klus die ze ooit gedaan heeft denk ik.

Plastic tasjes
Plastic tasjes vouwen en controleren op scheuren. U moet weten, ik ben nogal chaotisch en ik neem heus tasjes mee naar de supermarkt maar ja… die moet je dan niet in je fietstas laten zitten. De tasjes hebben zich opgestapeld in mijn kast en het loopt de spuitgaten uit. Stiekem verdenk ik de tasjes ervan dat ze zich voortgeplant hebben, er zijn verdacht veel kleine tasjes bij. Samen gaan we tasjes vouwen. We kunnen er hartelijk om lachen en ondertussen kletsen we wat. Gezellig is het en de tijd vliegt.

Ze moet weer gaan omdat het snel donker is. Ze is niet meer zo goed ter been en haar ogen zijn ook niet in topconditie. We lopen samen naar het station en bij het park langs de Lijsterlaan liggen bergen blaadjes op de stoep. Als een stel ondeugende kinderen banjeren we door de bladeren en schoppen ze weg. Heerlijk dat droge blad en wat fijn dat het er nog ligt.

De trein komt er aan en we nemen innig afscheid. Volgende week zien we elkaar weer bij haar thuis. Ik ben blij dat ze kan zien dat het redelijk goed met me gaat en dat ik weer het geluk en de liefde gevonden heb.

De trein rijdt weg en ik kijk hem na. Daar gaat ze, mijn dappere stoere moeder. Klein van stuk maar een vrouw om tegenop te kijken. Ik hou van haar.

 

 

Corinne Hamoen

Corinne Hamoen

Tekstschrijver | www.corinnehamoen.nl | www.roosenkris.nl |

voorheen:
Zondagcolumnist | wekelijks 2014 tm 08-2015] en [09-2015 tm 12-2015 1x per 2 weken ] | redacteur bij maassluis.nu

15 Reacties

  1. 3 november 2014 at 11:14

    Het mag ’n haar(tje) meer zijn.
    IN HET VORIGE REFREIN !

  2. 3 november 2014 at 10:34

    Corinne”s column MOEDERDAG,
    legt op de Maandag zijn BESLAG.

  3. 3 november 2014 at 10:19

    Corinne dat APPARTEMENT,
    is bij mij thuis,wat me verwent.

  4. 3 november 2014 at 10:11

    Wat heb ik toch te-weeg gebracht,
    er wordt te-dicht gerijmd met kracht.

  5. 3 november 2014 at 10:05

    Ik zie in werk’lijkheid appartement dat uitpuilt,
    daar kan je een TV program aan wijden.
    Maar ’t is niet d’ak er werkelijk bij huilt,
    het kan naar veel gezelligheid toeleiden.

    Wordt de verandering,
    wel een verbetering,
    of werkverzekering..

    • 3 november 2014 at 10:11

      Nou t valt eigenlijk wel mee, op de plastic tasjes na Aad… 😉

  6. 3 november 2014 at 10:03

    En Jelle, goed bezig! 🙂

  7. 3 november 2014 at 10:02

    Mooi, Corinne, hoe je over je moeder schrijft. Koester die momenten, ze zijn zo waardevol <3

  8. 3 november 2014 at 09:14

    Zo krijgt de naam “WC Koningshoek” als nog betekenis….

    Gelukkig ken jij een beetje de weg in het langdurig doolhof, anders had jij jouw moeder na lang dwalen meteen weer op de trein moeten zetten.

    Is je moeder zo kort gebleven of heb jij zoveel plastic tasjes? Of zijn het er echt veel? En wat doe je er dan mee?
    Ik zie een gedachten een apartement dat uitpuilt… Moeten we er een tv programma aan gaan wijden?
    Zoveel vragen. Je moet het maar eens een keertje nader uitleggen.

    http://www.promz.nl/uploads/pagetree/images/b942afb84b60c4b8d682faef5c800c80.png

    • 3 november 2014 at 09:27

      Ja het is één groot avontuur in de Koningshoek Jelle. En ik ben dol op avontuur. Zo ook het avontuur met de plastic tasjes. Ik vrees dat ik er wel 100 heb OMG… Het ergste aan dit verhaal? Op de terugweg kreeg ik een whatsapp van mijn dochter voor een boodschap… en zonder tasje stond ik bij de kassa, dus…

      Ik zal er nog wel eens een column aan wijden. Zullen we de vragen verzamelen?

    • 3 november 2014 at 09:35

      Een avontuur? Is dit de winterse variant van Avonturis?
      Ik krijg ineens wilde fantasiën over de aanloop naar 5 december.
      “De zak van Koningshoek”
      “In een of andere hoek”

    • 3 november 2014 at 09:38

      “Zie ginds komt Corinne, ik zie haar al staan
      Zij zoekt plastic zakjes, laat haar maar begaan
      Och Lieve Sint Nicolaas, doe nog éen erbij
      en rijdt dan maar stilletjes de Koningshoek voorbij”

    • 3 november 2014 at 09:43

      🙂 Zeg dat moeten we vaker doen, van column wisselen haha

    • 3 november 2014 at 09:45

      Doolhof de koningshoek koningshoek koningshoek
      De weg door koningshoek die is al jaren zoek.
      Waar is hij, waar is hij? Heeft zoeken nog wel zin?
      Hoe komt zij, hoe komt zij, hoe komt zij de winkel nu toch in?
      Het doolhof Koningshoek Koningshoek, Sint Nicolaas
      O jongens,ik ben verdwaald wie biedt soelaas?