column nr 11

Hollanders kunnen heel goed muggenziften. We spugen graag ons gal over van alles en nog wat. Ook ik ben daar geen uitzondering in. Sterker nog, er zijn heel veel dingen waar ik mij aan kan irriteren en dat ventileer ik graag. Zo heb ik op dit moment een ware muggenplaag in huis. Als professioneel muggen-mepper help ik dagelijks minimaal 5 exemplaren naar de muggenhemel. Elke avond voor het slapen gaan loop ik als een ware Ninja door de kamer van mijn dochter om de kleine monsters op te sporen. Helaas kan ik daarmee niet voorkomen dat er weleens één of twee exemplaren onopgemerkt blijven. Zodra ik dan ga liggen begint het gezoem. Uiteindelijk val ik, met de dekens over mijn hoofd en minimaal 2 uur te laat, toch in slaap. In de zomer weet ik dat ze er zitten, maar nu? Muggen in de herfst vind ik dus bloedirritant.

Maar er zijn nog meer dingen waar ik mij aan kan irriteren. Zo zie ik op mijn werk veel termen voorbij komen die mijn irritatiefactor aanzienlijk verhogen. Allemaal van die vage, nietszeggende “management” woordjes die erg populair zijn, maar totaal niets toevoegen aan een gesprek. Zo hoor ik regelmatig voorbijkomen dat een probleem “even getackeld” moet worden. Aangezien ik erg visueel ingesteld ben zie ik dan gelijk iemand de directeur een pootje haken waardoor die plat op zijn bakkes gaat. Maar ook woorden als; target, goals, meetings en andere termen doen het bij mij niet goed. Hoe moeilijk is het om gewoon VERGADERING te zeggen? Of klinkt dat niet sexy genoeg op kantoor.

Ook het feit dat elke onderneming milieubewust, hightech, innoverend en ronduit geweldig is kan er bij mij niet in. Of vacatureteksten met loze termen als: “Geen 9 tot 5 mentaliteit”, “teamplayer”, of “wij bieden een uitdagende functie” vind ik vreselijk. Weet je wat een uitdaging is? De Mount Everest beklimmen zonder zuurstof! Dat is pas een uitdaging. Ieder onderneming is tegenwoordig duurzaam, verfrissend, maatschappelijk bewust en heeft korte lijntjes. Op papier althans. In werkelijkheid zijn die korte lijntjes een heus spinnenweb aan draadjes, lijstjes, hokjes en keuzemogelijkheden. En bestaat maatschappelijk bewust uit het feit dat er gerecycled papier wordt besteld terwijl ondertussen elk e-mailtje in drievoud wordt geprint. Wat betekend “geen 9 tot 5 mentaliteit” eigenlijk? Dat je 24-7 met je baan bezig moet zijn? Dat je opgefokt, liters koffie naar binnen werkt omdat je zo nodig moet “scoren”. Een kweekvijver voor burn-out lijkt me dat. Maar je moet met de meute mee anders ben je blijkbaar niet hip genoeg en we moeten nu eenmaal allemaal een trendsetter zijn. We willen allemaal shinen toch? Overigens nog meer van die allergie woordjes als je het mij vraagt.

Ook de term papa-dag zorgt bij voor spontane galbulten. Hou me ten goede, ik vind het geweldig dat er tegenwoordig steeds meer vaders minder werken om voor hun kroost te zorgen. Ik kan de ommezwaai van traditionele huishoudens naar een 50/50 verdeling alleen maar toejuichen. Maar papa-dag? Alsof je de rest van de week geen papa bent. Die dagen noemen we toch ook geen mama-dag? Elke dag is toch papa en/ of mama dag? Of wanneer mama een avondje op stap is, dan gaat papa “oppassen… Serieus? Was meneer niet zelf bij de daad aanwezig en daarom ook voor de helft verantwoordelijk voor het kroost? Opa’s en oma’s, die passen op. Of een oppas die per uur betaalt krijgt, die past op. Een vader niet! Die voert gewoon de gezamenlijke taak uit. Dat heet OPVOEDEN. Alsof de papa een schouderklopje verdient omdat hij, onbetaald, op de kinderen let. Dus nee, papa’s die “oppassen” en papa-dagen zijn eveneens niet aan mij besteed.

Of wat denk je van de telefonische klantenservice? Je moet eerst een ware internet detective zijn om überhaupt een niet betaald telefoonnummer te vinden. Wanneer je dan belt krijg je een bandje die je doodleuk verteld dat het antwoord op de meest gestelde vragen online te vinden is, of je daar al gekeken hebt. Tja, waar denk je dan dat ik dat nummer vandaan heb? Het telefoonboek? Vervolgens wordt je gebombardeerd met een keuzemenu waarbij werkelijk elk mogelijk probleem wordt genoemd, behalve het jouwe. Na een klein half uur naar liftmuziek geluisterd te hebben krijg je standaard de verkeerde afdeling aan de lijn, kan er niet doorverbonden worden en is het ook nog eens het enige beroep ter wereld waar NOOIT een leidinggevende aanwezig is. Heerlijk!

Dat gezegd hebbende, gaat deze leuke, spontane en lichtelijk geïrriteerde vrouw maar weer eens op muggenjacht. Anders raakt mijn gal straks nog op en dat kan niet hé. Ik ben immers wel een echte Nederlander!

Helga de Lelij

Helga de Lelij

Helga de Lelij│ Maandagcolumnist per 7/2017 │ Vrouw met kind en manloos huishouden │ Levensgenieter │ Blogger bij Love2bemama, FleurFlirt en Ik ben Helga │ (HRM bij Tedecon) │ Hard voor weinig en altijd… Ehm nooit.. Ehm dat dus!

5 Reacties

  1. Marja Gerkema
    5 december 2017 at 07:35

    Heerlijke column

  2. Aad Rieken
    5 december 2017 at 05:59

    “Toont-je Hoger!”

    Muizenissen, hersenspinsels,
    mensen lijden aan verzinsels.
    Maar ze leren mettertijd,
    denken is geen werkelijkheid!

  3. Aad Rieken
    4 december 2017 at 22:50

    “Mierenneuker!”

  4. 4 december 2017 at 18:10

    Is dat niet allerenigst?

    De redactie heeft deze spreektaal vorm niet geredigeerd. NU dan wel na raadpleging van

    http://taaladvies.net/taal/advies/vraag/262/enigste_enige/

  5. Sjaak Speijer Hellingkade 4 , 3144 EJMaassluis. 0653295341
    4 december 2017 at 17:57

    Nou ik vind het een pracht verhaal. Ben je niet bang dat men je ouderwets vindt? Ik ben overigens met die mentaliteit opgevoed, maar tja ik ben intussen 80 geworden.
    Als nu minstens 15 miljoen mensen er ook zo over gaan denken krijgen we misschien een betere wereld in Nederland. Toch maar volhouden jongedame. De aanhouder wint. Overigens, het enigste beroep bestaat niet niet, misschien wel het enige.
    Succes er mee.