In meerdere columns is het al zijdelings ter sprake gekomen. En daar de 3 dochters de komende 2 maanden vrijwel fulltime in huis bivakkeren wordt het onderwerp actueler dan ooit: hoe houd je als vader alles onder controle in huis?

‘Pap, wanneer ga je de wc’s nou eens een keer schoonmaken’
‘Heb je nou nog steeds de zwarte was niet gedaan?’
‘Het witte brood is op!’
‘Ik heb echt veel te weinig kleren’
‘Ik verveel me, weet niet wat ik kan doen!’

Het zijn van die welgemeende spontane uitingen van onbehagen die ik meestal met een glimlach in ontvangst neem maar die soms ook net de druppel kunnen zijn die de emmer van acceptatie doen overlopen. Want op een niet eens zo willekeurige midweekse dag kan die emmer gestaag zijn volgelopen.

Wanneer de jongste na vele aansporingen tot opschieten uiteindelijk toch net iets te laat naar school gaat fietsen, check ik nog even de kamers boven waar alle lichten nog blijken te branden en de vloeren bezaaid liggen met een rijk geschakeerd scala aan al dan niet gewassen kleren en meerdere kasten en laatjes vrijelijk hun volle inhoud tonen. Als ik over dat laatste afkeurende opmerkingen maak, krijg ik standaard het verwijt dat ik me niet moet bemoeien met hun kamer en dat zij prima kunnen leven in die chaos. Na 18 jaar vaderschap begin ik me bij dit item dus langzaam neer te leggen.
Wat natuurlijk niet inhoudt dat die norm voor de huiskamer ook aan het verschuiven is.

Dus moet ik altijd even tot 10 tellen als ik na een werkdag thuis een parketvloer aantref waarop het zicht grotendeels ontnomen wordt door her en der verspreide jassen, (sport)schoenen, tassen en schoolboeken.
In die tien tellen verschuift mijn tekst van ‘Voor de duizendste keer: ruim je rotzooi op verdomme!’ naar ‘Willen jullie je spullen zo even opruimen’ en blijft de sfeer draaglijk.

Onuitroeibaar zijn ook de elastiekjes die de dames een deel van de tijd in hun haar dragen maar die helaas de langste tijd van hun levensfase door dreigen te gaan maken in diverse uithoeken van de tussenwoning aan de Fenacoliuslaan. Heb even overwogen deze ‘gevonden’ elastieken een enkele reis vuilnisbak te geven, maar gooi ze tegenwoordig keurig op een stapeltje dat zich langzaam als een mierenhoop uitdijt en geen blik waardig wordt gekeurd door het kroost.

Nieuwe loot aan de stam zijn de beugelelastiekjes van de middelste dochter geworden die zich lijken te vermenigvuldigen op wasbakken, eettafels en aanrechtbladen met als gevolg dat ik ze in mijn ijver soms al voor het eigenlijke gebruik – tot ontsteltenis van de bezitster – vakkundig opruim.

Ach het is allemaal best te behappen, maar begin deze week werd het me allemaal even te machtig, toen ik ’s ochtends 1 opgevouwen sok tegenkwam op de wasmachine in de badkamer.
Als ik dingen zie wil ik ze graag begrijpen. En dat lukte hier niet erg.
Waarom legt iemand 1 schone sok op een wasmachine? Waren het er 2 geweest dan was het paar om 1 of andere reden gewoon vergeten door de eigenaresse, maar waarom zou ze doelbewust met 1 sok de badkamer inkomen? Of had ze die ander wel aangetrokken en liep ze nu op school aan 1 kant blootvoets in haar schoen? Of was dit soms een bewuste actie om vaderlief tot waanzin te drijven? Een aardig geslaagde actie dan.

’s Avonds werd het mysterie ontrafeld: de oudste had per ongeluk 3 in plaats van 2 sokken uit haar kast meegenomen naar de badkamer.

Ron v/d Berg

Ron v/d Berg

Zaterdagcolumnist (per 2016: 1x per 2 weken | ICT Beheerder | AVW atleet en vader van 3 dochters. Zie ook www.ronb1965.nl.

3 Reacties

  1. 10 december 2016 at 15:08

    Gun jezelf de theatershow van omdenken: lastige kinderen heb jij ff geluk…..
    …en alles wordt anders.

  2. Aad Rieken
    10 december 2016 at 10:08

    ”Bij Mij (Gelukkig of Niet) (On) Herkenbaar!”

  3. 10 december 2016 at 09:13

    och, je kan een groot deel van je tijd verspillen aan het proberen van het bijbrengen van jouw normen en waarden, met alle ergenissen er op toe.. OF je beleefd een satanisch genoegen om enkele minuten per dag te spenderen om alles wat rondslingert in een vuilniszak te kieperen. (Halen ze het na een week er nog niet uit, dan hebben ze het niet nodig en zet je het buiten).