Column (43): Never a dull moment

column nr 43

Met vier opgroeiende kinderen, drie meiden van 13, 10 en 10 en een zoon van 3, kan ik zeggen dat het in dit huishouden niet saai is. Er gaat geen dag voorbij zonder dat we dubbel liggen van het lachen alsook dat er dagelijks wel een onenigheid of opstandigheid voorkomt.

Wat had ik anders verwacht? Elke dag de hele dag alles en iedereen in het gareel en tot in de puntjes gepland en uitgevoerd? Nee. Als ik dat zou verwachten, dan leef ik in een bubbel.

Neem vorige week. Zaterdag begon met een voetbalwedstrijd van mijn oudste dochter. Nog voordat de wedstrijd begon was zij in tranen van de pijn door een bal die met inschieten ongelukkig op haar middelvinger terechtkwam. Meteen koelen, want de wedstrijd laat niet op zich wachten. Ze heeft de wedstrijd uitgestaan in het doel, maar bij thuiskomst werd pas duidelijk dat haar vinger iets te hard geraakt leek. Dus huisartsenpost bellen en daar konden we drie uur later terecht.

Dat hield in dat de planning meteen in duigen viel voor de zaterdag, want haar zusjes hadden ook hun verplichting naar de handbal en scouting toe. De raderen gingen op volle toeren bij mij: Als de oudste nu meerijdt met opa en mij en haar zusje naar de uitwedstrijd handbal in Schiedam, dan konden we aansluitend daar naar de huisartsenpost om half twee. Dat houdt in dat mijn andere dochter van 10 thuis blijft, lees: bij mijn buurvrouw, en de scouting zal missen helaas.

Vijftien minuten na thuiskomst vanuit voetbal zaten we dus in de auto op weg naar de handbal. Mijn buurvrouw bood intussen aan om mijn dochter naar de scouting te brengen. Hoe lief!

Na de handbalwedstrijd die door ‘ons’ gewonnen werd, gelijk door naar het ziekenhuis waar we te horen kregen dat de vinger gescheurd/mogelijk gebroken blijkt. Maar geen gips, wel een klittenband spalkje. Onderweg naar Maassluis terug, meteen bij de scouting mijn dochter weer ophalen. Uiteindelijk stappen we rond 1545 uur binnen, terwijl we al om 8.00 uur de deur uit waren gegaan.

Overigens: zondag was ook geen bubbel. Het was een dag waarin de snoepvoorraad van keuken naar slaapkamer van mijn twee 10 jarigen verhuisd bleek en mijn 13 jarige te eigenwijs was om pijnstillers te nemen. En zo zijn alle dagen van de week wel uit hun bubbel te krijgen.

Maar weet je wat het is? Ik zou met niemand willen ruilen en de tijd van bellenblazen breekt weer aan, dus op naar elke dag bubbels!