Nog een ruime week. Het lokaal ziet er een beetje uit alsof er een bom is afgegaan. Ik kan een winkel in knutselspullen beginnen en overal ligt papier. Na te kijken, voorbereidingen en iets waar ik ooit nog een les van wil maken. Over tien dagen begint de zomervakantie en mijn grote schoonmaak en uitrustperiode! Voor het eerst in jaren ga ik weer ‘es op zomervakantie. Ik sta te springen! En de eerste drie weken ga ik een zomerslaap doen, heb ik besloten.

Vandaag kwam ik een oud-leerling van mij tegen. Gewoon in de Koningshoek en ik herkende direct die felblauwe kijkers. Hi juf! God, wat voelde ik me oud. Wat was ie al groot! Ineens geen jongetje meer, maar al een bijna-man. Drie haren op z’n kin. Hij torende nu boven me uit, waar ik hem drie jaar geleden nog over zijn bol kon aaien. Dat deed ik dan dus ook, tot grote ergernis, want: “Juf, m’n háár!” Verrassend genoeg hoor ik dat vooral van jongens. Die nonchalante look, daar zijn úren voor de spiegel aan gespendeerd. Stelletje ijdeltuiten. Tegenwoordig zijn ze allemaal ‘een lok’ aan het sparen. Naar voorbeeld van een voetballer, naar ik meen. Ik weet dat soort dingen niet. Ik zie ineens wel verdacht veel hetzelfde kapsel langskomen.

Weemoedig maakt het me wel, die ontmoeting. Over twee weken is het schooljaar voorbij en zie ik een aantal leerlingen uitvliegen. Dat is maar goed ook, want ik ben er voor het extra zetje en niet voor ‘vast’. Als ze uitvliegen, is dat dus een goed teken, want dan kunnen ze het weer zonder me af. Lastig is het wel. In die paar uurtjes per week bouwen we iets op. Dat ‘iets’ verschilt per kind en is meestal niet zo makkelijk in woorden vast te leggen.

Een aantal leerlingen komt me in de toekomst tegen, misschien al in de vakantie, en weet dan geen raad met zichzelf en een juf ‘in het wild’. Waar te kijken, wat te zeggen? Vroeger dacht ik dat mijn juffen op school woonden. Die hadden daarbuiten geen leven, toch?
Andere oudleerlingen rennen op me af voor een knuffel of een uitgebreid verhaal over hun tienen, achten en gewéldige nieuwe school. Van een aantal heb ik al een vermoeden wat betreft de toekomst (dat loopt wel los), bij anderen is het nog lang niet helder of: Het hángt erom. Ik zeg het eerlijk; in een aantal gevallen hou ik mijn hart vast. Als dat maar goed gaat. De puberteit is niet de makkelijkste periode met fladderende hormonen en een overvloed aan goede én slechte invloeden. Ik kan ouders alleen maar aanraden om in gesprek te blijven en open te blijven staan voor advies en steun waar dat nodig is. Die slaande deuren en “Ik doe ook nooit iets goed!” gaan echt weer over.

Nu het er bijna op zit, is het ook tijd om even terug te blikken. Het was me het jaartje wel! Ik heb het niet eerder zó druk gehad. Het vertrouwen van zoveel mensen is fijn, maar ik moet er wel voor waken dat ik zo nu en dan ook nog tijd maak om even op adem te komen. Eerlijk gezegd zijn de oudergesprekken er een beetje bij ingeschoten. Als ik met mijn neus in de lessen zit, zit mijn hoofd te vol om dat erbij te bedenken. En die rustmomenten voor mezelf, die ik van tevoren had bedacht, bleken uiteindelijk toch op te gaan aan voorbereidingen en afspraken. Met als resultaat dat ik twee weken geleden ineens door mijn rug ging en een paar dagen écht écht plat moest. Dat is absoluut een aandachtspunt volgend jaar. Cindy, Cindy toch, beter gaan organiseren, dame! Zou ik het ooit nog eens leren?

© Coachingbureau Cindy

Lieve, lieve leerlingen, ik mis jullie nu al! Wat gun ik jullie allemaal een prachtige toekomst! Ik hoop jullie weer terug te zien, of dat nu in het lokaal is of gewoon zomaar in het voorbijgaan. Ik wens jullie niet alleen maar meevallers, want je leert het meest van een tegenvaller zo nu en dan. Niet te groot natuurlijk; precies genoeg om verder te groeien en een gelukkig en fijn mens te worden. Ontdek jouw eigenheid, jouw talent (want dat heb je!) en doe je best om er iets moois van te maken. Vanaf de zijlijn zal ik voor je duimen. Misschien zie ik je dan over drie jaar ook met drie haartjes op je kin of giechelend met een paar vriendinnen in de Koningshoek. Vergeet niet te zwaaien!

Cindy van der Houven

Cindy van der Houven

Cindy van der Houven | Pedagoog en docent | Woensdagcolumnist 1x 4 weken | Coachingbureau Cindy | Stichting Feniks |

1 Reactie

  1. Aad Rieken
    22 juni 2017 at 06:45

    ”Cin-Dy Van Der ”Kind’ren” Houvven!”