column nr: 68

Sporten is gezond, maar het wordt pas leuk als het ook echt jouw ding is. En vijf jaar geleden vond mijn oudste dochter een sport die zij echt heel graag wilde beoefenen: Voetbal! Ik weet nog goed wat ik tóen dacht: ‘ Moeder van 3 meiden, en toch sta ik straks in weer en wind langs de zijlijn bij de voetbal. Serieus?’

Ja serieus.

In die vijf jaar werd er veel gewonnen en vorig seizoen bleek het absolute hoogtepunt:

De triple werd gewonnen! Dit houdt dat de KNVB-beker, de competitie en de Rijnmond-cup zijn gewonnen. De bekers staan in de prijzenkast bij voetbalvereniging VDL, dankzij de meiden van toen M015, wat dit lopende seizoen de M017 is.

Er wordt vaak gezegd dat je beter kan stoppen op je hoogtepunt, maar wat voor mijn dochter een nieuw seizoen met nieuwe uitdagingen én het verdedigen van de triple zou moeten worden, werd een dieptepunt.

Zij is niet geblesseerd, integendeel. Maar ze is wel gebroken.

Eind vorig seizoen werd haar gevraagd of zij het nieuwe seizoen, nu dus, in de M015 wilde gaan keepen. Zij heeft bedankt, daar zij in het team MO17 wil blijven voetballen waarin zij al vijf jaar speelt en iedereen elkaar nu onderhand wel goed kent. En toen ging op een maandagavond mijn telefoon. Een huilende dochter aan de lijn. Ze vertelde mij dat zij per direct de wedstrijden bij de M015 moet gaan keepen omdat dit team geen keeper heeft en ze ‘mag’ blijven trainen bij de M017.

Wat? Mijn eerste reactie was: Moeten? Niks ervan. Ik kom eraan!

Diezelfde avond heb ik de trainer gevraagd hoe het kan dat hij voor een 14 jarig kind beslist om haar uit haar team te halen en ergens anders te plaatsen, zonder overleg en uitleg en vooral zonder medeweten van mij, haar moeder. Ik kreeg die avond een heel ander beeld van de trainer die ik tot dan hoog had zitten. Die in 3 jaar tijd een goed meidenteam heeft weten neer te zetten en die ik altijd complimenteerde en bedankte voor zijn inzet. Ik was echt met stomheid geslagen en had een heel verdrietig kind thuis. Maar ik liet het er niet bij zitten en ben contact gaan leggen met de voorzitter.

Hij beaamde dat de manier hoé, niet correct is en hij zou ook de andere kant van het verhaal willen horen. In ieder geval zouden wij elkaar een week later treffen tijdens het overleg, waarvoor ik de uitnodiging ontving van de trainer, om het besluit toe te lichten. Ook een aantal meiden, elf van de zeventien, zijn voor mijn dochter opgekomen. Zij hebben het bestuur een mail gestuurd met hun visie en mening en met de wens om hun teamgenoot te behouden.

Uiteindelijk zat ik tegenover het bestuur, het jeugdbestuur, de coördinator en de trainer en gaf ik alle ruimte aan de trainer om zijn besluit toe te lichten:

  • M015 heeft geen keeper en M017 heeft er twee.
  • Jouw dochter is 14 jaar en hoort dus officieel bij de M015
  • Jouw dochter is speltechnisch niet M017 waardig
  • Jouw dochter is een slechtere keeper dan de andere van ons team
  • En wat betreft de band met het team zal het wel loslopen, want uw dochter is na de wedstrijd als eerste weg.

Mijn respons op wat hierboven genoemd is:

“Van jouw probleem hoef je niet haar probleem – mijn dochter  – te maken. Ehh… even kijken… hoeveel spelers in jouw team zijn onder de 15 jaar? Een stuk of 7 à 8? Waarvan er zelfs een 12-jarige bij zit? Dus ook zij horen niet in de M017 thuis … volgens jouw redenatie. In de 3 jaar dat jij dit team traint, heb je mij hier niet eerder op gewezen en nu is ze ineens niet goed genoeg? Toen mijn dochter besloot om weer in het veld te staan, raakte de andere keepster voor langere tijd geblesseerd en heeft mijn dochter de wedstrijden gekeept. Wat is er toen gewonnen? Juist, genoeg! Baseer je werkelijk jouw mening op het feit dat mijn dochter niet doucht na een wedstrijd? Enig besef dat dit wel eens zou kunnen zijn omdat IK haar dit vraag als alleenstaande moeder van inmiddels 4 kinderen?”

Het besluit werd niet teruggedraaid en mijn dochter is deze keer de dupe van iets wat niet nodig was geweest. Als VDL het plezier en de ontspanning van hun jeugdleden op 1 zou zien staan, i.p.v. winstbelang. Want we hebben het hier over amateurvoetbal. En niet over een transfer waar miljoenen mee gemoeid zijn.

Mijn dochter heeft in deze de verstandige keuze gemaakt om per direct bij VDL te stoppen. Haar hoogtepunt was vorig seizoen, en de eerste paar weken van dit nieuwe seizoen beschouwen we maar als verloren.

En nu incasseren wij ons verlies, want ons plezier staat altijd bovenaan!

 

PS

De redactie kwam gisteren op de facebook pagina van VDL een merkwaardig andersluidend bericht tegen “Kampioen worden in de jeugd is niet de doelstelling voor onze spelers en speelsters, echter (sociale) ontwikkeling en plezier moet centraal staan.”

 

Miranda Blom

Miranda Blom

Miranda Blom | Crisiskaart consulent | Dichter @ elcamiroch.blogspot.nl Columnist maart 2016 - mei 2020 |

18 Reacties

  1. Aad Rieken
    6 oktober 2019 at 13:46

    Het is niet gek,maar wel verdrietig,
    als dit niet tot een oplossing komt!

  2. Een bezorgde ouder
    3 oktober 2019 at 15:58

    Hedendaagse ouders maken van hun kinderen prinsjes en prinsesjes. Zo wil men voorkomen dat ze teleurstellingen of tegenslagen doormaken,” . “Sommige voetbaltrainers willen de jeugd niet meer trainen omdat ze gek worden van die bemoeiende ouders. Je kunt de weg plaveien, maar het zijn juist tegenslagen en teleurstellingen die een mens sterker kunnen maken.”

  3. Aad Rieken
    3 oktober 2019 at 10:17

    Beste Miranda en lieve Robine!

    Nu de discussie’s (reactie’s) zo hoog oplopen,
    wil ik toch een poging wagen tot bemiddeling.
    Ga met elkaar nogmaals een gesprek aan en
    bekijk de situatie in beide gevallen op-nieuw.

    Naar mijn mening zijn er twee verliezers in het spel,
    dit kan toch nooit de bedoeling zijn.
    Dus houden jullie echt heel veel van je club,
    doe samen dan wat water bij de wijn!

  4. KdG
    3 oktober 2019 at 00:51

    Als je op deze manier je gram wilt halen en een club in een kwaad daglicht wilt zetten zegt genoeg over jezelf.
    De club kan zich niet verdedigen op dezelfde manier, je plaatst jezelf op dezelfde manier als datgene waar je over schrijft, de ondankbaarheid voor de club druipt er van af, dit is één kant van het verhaal en de andere kant kan nooit worden bekeken zo, want dat wat jij schrijft hoeft dus niet als waarheid worden beschouwt. Je begrijpt ook werkelijk niet hoe het in het verenigingsleven in elkaar steekt en de ego speelt weer hoogtij, want de persoon is belangrijker dan het team.

    Zwakke colmn dus, sterker nog, het haalt het niveau van Maassluis NU danig onderuit.

    Ik kan alleen maar concluderen dat we hier te maken hebben met ondankbare krengen.!

    • 3 oktober 2019 at 09:25

      KdG? Feitelijk een anonieme reactie, jammer.

    • anoniem
      3 oktober 2019 at 19:59

      Ik snap uw reactie volkomen KdG, maar om het meisje (en de moeder) nou een ondankbaar kreng te noemen? Zoals de collum zegt “zij heeft bedankt, maar wil liever in de M017 blijven.” Als u kinderen heeft en uw zoon of dochter u huilend opbelt omdat hij of zij in een ander team moet voetballen, ondanks hij of zij al nee had gezegd. Ik denk dat u ook dan naar de desbetreffende vereniging zou gaan en verhaal halen. En ik denk dat u zou willen dat mensen dit zouden weten. Denk voortaan eerst even na, voordat je een reactie plaatst.

      [naam bij redactie bekend]

  5. Ton van Arkelen
    2 oktober 2019 at 16:10

    Mm..kan me er niets bij voorstellen wat je nu over VDL schrijft, in mijn ogen is deze club toch wel gewoon sociaal bezig. Is er dan niets anders aan de hand/mis? Vaak zijn het kleine dingetjes die belangrijk worden.

  6. Trainer
    2 oktober 2019 at 13:56

    5 jaar lang !!!
    dat is gemiddeld 8 uur per week
    en dat maal 5 jaar .
    dat deze trainer uw dochter heeft getraind
    zijn een heleboel uren ..
    En deze MAN zet u gewoon ff voor L.L in
    MAASSLUIS….
    omdat 1 team geen keeper heeft en de andere 2
    Je bent echt een topwijf

  7. Marja gerkema
    2 oktober 2019 at 11:52

    Hele vreemde gang van zaken. Er zijn vast andere clubs die zo’n leuke teamgenoot kunnen gebruiken en waar ze welkom is.

  8. Lily
    2 oktober 2019 at 10:38

    Ik heb een déja vu met deze collum! Mijn dochter Eva vrolijk (ook keeper) is destijds op precies dezelfde manier aan de kant gezet!!!! Het verhaal is identiek, Zelfs het om de tafel zitten met het bestuur en trainer. Na het lezen van de collum krijg ik weer een enorm pissed off gevoel. Ook Eva was ontroostbaar en heeft uiteindelijk besloten te stoppen met haar sport

    • Miranda
      2 oktober 2019 at 11:37

      Graag kom ik met u in contact. Al was het alleen al voor mijn dochter zodat ze erkenning kan vinden. Vr groet, Miranda Blom

    • Lily vrolijk
      3 oktober 2019 at 09:53

      Hoe gaan we dat arrangeren?

    • Vincent
      2 oktober 2019 at 12:46

      Is het niet net zo erg dit, om een hele vereniging in zwart daglicht te zetten, terwijl het om een speelster en een trainer gaat? Vind dit stukje naar een club toe ook niet heel netjes. Snap de frustratie en woede, maar dit had en kan je veel netter afhandelen of zie ik dat verkeerd??

  9. Aad Rieken
    2 oktober 2019 at 09:22

    “Blijf Je Doel Verdedigen!”

    • Aad Rieken
      2 oktober 2019 at 14:11

      bij VDL of MSV,
      er is overal wel wat,
      geef ik je op ’n brieffie mee!

    • Ton
      2 oktober 2019 at 16:20

      Aad, je had er tussen moeten zetten; Bij Excelsior is er wel wat.

    • Ton
      2 oktober 2019 at 16:22

      ook wel wat