Hoewel mijn stadje niet zo groot is, zijn er voldoende plekjes die door de gemiddelde Sluizer toch nog niet ontdekt zijn of waar nauwelijks gebruik van wordt gemaakt. Ik hou zelf erg van de natuur en probeer daarom zoveel mogelijk te voet te verkennen.
Op zondag loop ik graag langs Scheur en Waterweg. Ik doe dat regelmatig. Ik begin ter hoogte van het Balkon en wandel dan westwaarts. Heen loop ik langs het water, gezicht in de wind, de geur van de zilte zee en mijn blik op de scheepvaart en de brede riviermonding. Ik krijg dan het gevoel alsof ik het ruime sop kies, de vrijheid tegemoet.
Op zonnige dagen pak ik ongemerkt een lekker kleurtje alsof ik een dagje strand heb gedaan. Gelukkig is dat niet waar: ik ben veel te ongedurig om mij te wentelen in zand en zonnebrand. Ik loop dan tot aan de Waterkering. Wat een machtige installatie is dat. Bent u daar wel al eens geweest?
Op dat punt keer ik zelf ook en wel landinwaarts om op het fietspad langs de spoorbaan weer terug te lopen. Langs spruitenvelden loop ik dan terug tot de spoorwegovergang bij de Zeven Meren plas waar een vogelbroedgebied ligt, wat ook een bezoek waard is. Ik loop echter door via het Sterrenverbos waar het hele jaar door diverse wilde planten groeien en bloeien. Een enkele hondeneigenaar met flink de pas er in, komt mij tegemoet en groet mij vriendelijk. Het gebied wordt aardig op orde gehouden door een aantal vrijwilligers die dit al meer dan 20 jaar doen.
Hier hoor ik af en toe een specht driftig tikken. Een houtduif koert er op los. Zelfs halsbandparkieten – een papegaaiensoort- zie ik er met enige regelmaat rondvliegen. Op een gegeven moment kom ik dan weer in open terrein waar fazanten opfladderen en bij avond zie je diverse konijnen van het laatste avondzonnetje genieten.
Natuurlijk loop ik daar niet als enige. Het valt mij trouwens op dat iedereen die daar zijn benen strekt, zo ontspannen is. Zou dat komen door de wijde blik, het ontsnappen aan de energie van ons stadje of de zeelucht? Misschien wel door alles bij elkaar.
Op het laatst stuk loop ik weer richting de rivier om terug te kunnen keren op mijn beginpunt. Op zo een dag voel ik mij gezegend. Ik hoef niet ver te gaan om een te zijn met de natuur. Een mooie gedachte op een vredige zondag. Op deze manier is mijn accu weer opgeladen voor de komende hektische werkweek.
M.A. Sluizer jr.