Column: Ons bootje

Tijdens het lezen van een column en berichten op Facebook viel het mij op dat gemeente Maassluis niet erg geliefd is.ik ben ook niet zo te spreken hierover. Hier later meer over. Waarschijnlijk (!) in een column … later pas voordat ik dingen ga schrijven die ik weer recht moet gaan zetten. Althans dat hoop ik.

Zo kwam ook Politie Maassluis voorbij. In de negatieve zin. Of het aan Maassluis ligt of politie, laat ik dat in het midden houden maar ook daar liep ik even tegen de lamp.

Dinsdag ochtend, 05.00. Sander vertrekt naar zijn werk. Ik ben wel wakker maar blijf nog heel even liggen. Uiteindelijk boven gekomen zie ik een aantal berichten op mijn telefoon. Beginnend met Esther. Nou dan hoef ik al niet meer te raden, dit is niet veel goeds. Nooit word ik aangesproken bij mijn volle naam alleen als er iets mis is.

Dus, Esther. De boot is gestolen. Kan jij online aangifte doen. Ik heb gebeld met de politie om het te doen maar het moet online. Aldus Sander.

Nog zonder mijn kunstoren in druk ik op het Facetime knopje. Sander neemt op met een lijkwit gezicht. Daar gaat zijn boot. Net alles opgeknapt en nu is alles voor niks geweest.

Goed, ik ga aangifte doen. Poging 1, storing bij de politie via Safari browser . Poging 2, storing bij politie, probeer het via Chrome browser. Poging 3, storing bij politie, probeert u het later nog eens.

Geprobeerd met Chrome, gelijk en later maar de politie heeft om 12.00 nog steeds storing.

Sander belt ondertussen nog eens naar de politie maar nee meneer, dit moet echt online. Sander is aan het werk en kan hier ook niet zomaar mee stoppen.

Nou zou mijn vader mijn vader niet zijn als hij in zijn auto stapt en naar het bureau rijdt. Ja, natuurlijk had ik dit ook zelf kunnen doen. Maar weet je, je doet aangifte in een hokje, hoort een stem maar ziet geen persoon. Is best lastig liplezen dus helaas gaat mijn beurt naar mijn vader.

Aangifte gedaan. UREN nadat de boot gestolen is. Bedankt voor de medewerking.

Ook neemt mijn vader de verzekering voor zijn rekening. Sorry meneer, hij lag niet achter een gesloten hek. Nee dit is meestal niet het geval met een boot. Deze dingen kunnen namelijk varen. In de vrije natuur. Daar zijn geen hekken.Dus kunnen we ernaar fluiten allemaal.

Mijn vader heeft ook gesproken met een vriendelijke opzichter van de trein/metro werkzaamheden. Hij zou de camerabeelden gaan kijken die misschien op ons huis gericht staan. En Sander zijn jongere broer heeft in het rond gereden en geconstateerd dat er te allen tijde videobeelden moeten zijn, of via de bouwcamera’s van het spoor of van het tankstation. We zijn nu druk bezig om deze beelden te bemachtigen.

En wie weet, heel misschien, kunnen deze beelden ons bootje terug brengen zodat wij een leuke vakantie ermee kunnen hebben……

Bedankt lieve mensen, die zich zo inzetten voor ons 😘