Heerlijk, 3 weken vakantie na een roerig jaar op werk- en privégebied!

Weliswaar werd het dagelijkse ritme vorige maand al onderbroken door een week fietsen van N-Italië naar Valkenburg, maar die activiteit beschouwde ik meer als een ongewisse fysieke uitdaging dan als een heilzame herstelkuur. En terecht, want het slaaptekort nam verder toe en de naweeën tintelen nu nog steeds in vingers en tenen.

Woensdag om half 6 ’s morgens vertrok ik met de drie dochters opnieuw naar N-Italië met een instelling die min of meer complementair was te noemen aan die van een maand eerder. Uitrusten!!

Uiteraard valt de eerste campingdag nooit onder die noemer. Hoe goed voorbereid je ook denkt te zijn, toch word je altijd weer verrast door niet werkende elektriciteit, dan wel gammele tafels en/of stoelen of vergeten spullen variërend van zwemkleding tot rijbewijzen. En die WiFi werkt vanzelfsprekend ook niet…

Dag twee lijkt alles goed te maken; inkopen worden gedaan in de plaatselijke supermarkt, het weer nodigt uit tot een lange afkoeling in het op 50 meter afstand gelegen Lago Maggiore en nauwelijks verder weg blijkt een heuse atletiekbaan te liggen waar we ook gewoon op blijken te kunnen trainen! Wanneer ik na de looptraining met de oudste dochter vervolgens bij de tent een halve literfles bier open doet een weldadig gevoel zijn intrede en begin ik de voorbereidingen voor een eenvoudige, enigszins smaakvolle typische campingmaaltijd op twee gaspitjes. Dat bij kamperen ontspanning en spanning hand in hand gaan blijkt de volgende uren.

De pijn in de buik bij mijn trainingsmaatje blijkt in een uur namelijk dermate ernstig door te zetten dat een bezoek aan een hospitaal noodzakelijk blijkt. Achter een campinggast aan rijd ik met de kermende patiënt naast me naar het op ruim 5 km afstand gelegen ziekenhuis en worden we opgehouden door gesloten spoorbomen, waar na gevoelsmatig minutenlang wachten een goederentrein langskomt met een oneindig aantal aanhangende wagons. Alsof je in een slechte film zit. Eenmaal in het ziekenhuis komen we stroef door de administratieve rompslomp heen maar daarna wordt de hulp gelukkig snel geboden. Een injectie met pijnstillers biedt soelaas en even na tienen rijden we het kampeerterrein weer op waar de twee jongste zussen bij het zwakke licht van zaklantaarns aan het lezen zijn met naast hen op het gras de gewassen vaat. De schatten.

Nieuwe (ont)spanning volgt een dag later. Regen in de ochtend, een onverwacht duur uitgevallen tankbeurt omdat een ongevraagde ‘service’ liefst 25 cent per liter blijkt te kosten (zelden zo snel die slang in mijn auto zien hangen), een heerlijk zwoel bezoek aan het centrum van Milaan, een onderonsje naast de Dom met de Italiaanse politie, een illegale Senegalese verkoper en een meelevende vader van 3 dochters die best een euro had willen doneren voor zijn kleurige armbandjes totdat hem dat letterlijk geweigerd werd en bij thuiskomst weer een aangename duik in het meer.

Wanneer de afgelopen 24 uur een voorbode zijn voor de rest van de vakantie is dat roerige jaar snel vergeten 🙂

Ron v/d Berg

Ron v/d Berg

Zaterdagcolumnist (per 2016: 1x per 2 weken | ICT Beheerder | AVW atleet en vader van 3 dochters. Zie ook www.ronb1965.nl.

2 Reacties

  1. Marina
    23 juli 2016 at 17:17

    Hopelijk maakt de fantastische omgeving een hoop goed 😉
    Geniet er mog even lekker van!

  2. Aad Rieken
    23 juli 2016 at 10:56

    ”NA K(R)AMPEREN!”