Op Scheveningen, zo noem je dat. We waren zaterdagmiddag en –avond op Scheveningen en werden daar gastvrij ontvangen en het was gezellig. Even wandelen door de gure wind, langs de zeilboten, luisteren naar de fluitende wind en even een visje eten. Met uitzicht op de zee en de vuurtoren van Scheveningen hadden we het over mijn wekelijkse column en dat ik die nog moest schrijven. Maar waarover?

Op de terugweg krijg ik een appje van de eindredacteur. “Hoe is het met je lijf?”, vraagt hij. Ik weet dat hij eigenlijk wil vragen waar mijn column blijft omdat het al negen uur is. Dus ik vertel hem dat ik aan het broeden ben op een onderwerp. Hij doet wat suggesties maar wat is nou het meest geschikte onderwerp?

1. Scheel Heveningen werd een vlooi der prammen. Ik leg mijn vriend lachend uit dat dit een bekend zinnetje is uit een oud verhaaltje. Maar dit is misschien wat te dubbelzinnig, of is er sprake van een verwisseling van letters? Oordeelt u zelf:

De schand in het Breveningse hoerkous
Scheel Heveningen was een vlooi der prammen. Ver weg op zee zag men een pissende vink. De gatbasten waren gezoodnaakt het land te verstraten en riepen in hun kloten buiten lont. Ze kakten hun poffers, en streken elkaar kak in het gelaat. Enkelen kwakten zaad, anderen kakten zalm langs een touw. De guitspasten neukten de bok van het dak. Niets werd gered dan tien linnen tepels en een lul van een predikant in de harige kut van een vinnige pissersvrouw.

2. Spitsroeden en vierendelen. Ach, de eindredacteur begint over oude lijfstraffen, geen idee hoe hij daar op komt. Spitsroeden lopen was een militaire lijfstraf voor soldaten. De veroordeelde moest een parcours af te leggen tussen twee rijen manschappen die de soldaat daarbij met een spitsroede slagen op de ontblote rug toebrachten, soms met de dood tot gevolg. Ach en vierendelen daar wil ik het niet eens over hebben. Ik hou gewoon niet van geweld.

3. Eline Vere. Hm, de debuutroman van één van mijn favoriete schrijvers Louis Couperus. Het verhaal van een eenzaam meisje uit chique kringen in Den Haag die verliefd wordt maar uiteindelijk de verkeerde keuzes maakt. Eén ding is zeker, geld maakt niet gelukkig. Een triest verhaal met een verdrietige afloop. Ik zal het niet verklappen, maar bedenk me dat ik het boek weer eens wil lezen. Och kon ik maar zo schrijven.

4. Van oude mensen en de dingen die voorbij gaan. Weer zo’n juweeltje van Couperus. Ik hou van zijn stijl en de sfeer van zijn boeken. En mijn gedachten dwalen naar de verhalen van oude mensen, het leven dat zij geleefd hebben, de dingen die voorbij gaan. Het vele dat zij moeten loslaten naar mate ze ouder worden. Nee hier word ik melancholisch van en het lijkt me nu geen leuk onderwerp.

5. Mijn 13 stadia tot aan mijn boek zijn een kruisgang. Nou moe, wat is dit voor een onderwerp eindredacteur? Een kruisgang hoop ik niet, want dan wacht me enkel pijn en een naargeestig einde. De 13 stadia zijn er wel en ik hoop dat ik nu ergens bij stadium 6 ben. De gesprekken met uitgever en illustratrice en investeerder zijn in volle gang. Vannacht dacht ik nog aan een paar recepten zoals een toverdrankje en brandweersoep met honderd ballen. Vrijdagmiddag ging ik naar de markt, nou ja wat daar dan nog van over is, en wipte even langs bij Smoelwerk. We spraken even over een plannetje en hadden het over prinsessen en draken en elfjes en ineens kreeg ik weer een idee. Dat sprookjeskookboek komt er en ik ben zeker niet van plan om er een kruisgang van te maken. Ik scroll in mijn whatsapp wat het volgende idee is.

6. Waarom ik mij een echte Nederlander voel? Doe ik dat? Geen idee. Next.

7. Tien manieren om een schrijfblokkade te bestrijden. Tja daar ga ik maar eens een blog over schrijven denk ik. Die bewaar ik nog even.

8. Zomertijd gaat in en waarom heb ik daar zoveel moeite mee? Oh ja dat is waar ook. De klok gaat vooruit toch? Dan kan ik toch een uur extra slapen? Of is het korter? Ik ga maar alvast naar bed denk ik. Dan ben ik op tijd om morgen om 8 uur mijn eigen column terug te lezen. Of is het dan 9 uur? Vroeger kon je een telefoonnummer bellen en dan hoorde je de juiste tijd. Bestaat dat nog?

Eigenlijk wilde ik een column schrijven over de vrijdagmarkt en de tulpen die er zo lekker goedkoop zijn. Maar ja, ik heb al teveel geschreven. Ik wens u een fijne dag deze eerste zomertijdzondag.

Corinne Hamoen

Corinne Hamoen

Tekstschrijver | www.corinnehamoen.nl | www.roosenkris.nl |

voorheen:
Zondagcolumnist | wekelijks 2014 tm 08-2015] en [09-2015 tm 12-2015 1x per 2 weken ] | redacteur bij maassluis.nu

1 Reactie

  1. Aad Rieken
    29 maart 2015 at 10:24

    MOOI DIT IDIOOM
    ook van rechts naar links.