Column: Op sokken

Hij is een jaar of vier en zindelijk. We zijn in het klim- en klauterparadijs ”De Jungle” in Vlaardingen, mijn neefje en ik. Gewoon een gezellig dagje met een kleuter, hoe moeilijk kan dat zijn?  Tijdens het droog blazen van zijn natte broek in het damestoilet, herinner ik me het handige advies van mijn zus: ”Vraag af en toe of hij naar de wc moet”.

Na nog geen uurtje weg, is het tamelijk gênant terugkomen met een natte broek. Dankbaar dus voor de luchtdroger in het toilet, kan zo het feest ongestoord doorgaan. Droog is schoon, zeg maar. Even neusje snuiten nog – waarom denkt hij dat ik gebruikte snoetenpoetsers spaar? – en weer spelen in dat klimrek. Binnen no-time hoor ik vanaf mijn tafeltje het gesnik en gesnotter van neefje ergens in de touwen. Hij durft niet verder en zeker niet terug.

Terwijl ik me afvraag hoe hij überhaupt op die plek door dat touw gekomen is, trek ik mijn schoenen uit om hem te helpen. Terwijl ik met een teen achter een touw blijf hangen, prijs ik mezelf gelukkig dat ik geen bekende zie. De rest van de middag breng ik door in het peutergedeelte met blokken en verbaas ik me over de wansmaak van mensen wat sokken betreft.

Op het moment van het tikken van deze tekst, ruim 10 jaar later, zit ik in de nieuwe indoorspeeltuin in Maassluis. Het leek zo logisch vanmorgen. iPad mee, kinderen mee en ik bedenk wel een onderwerp. Cappuccino en kinderen die groot genoeg zijn voor het zelfstandig inlassen van plaspauzes. Nu nog een onderwerp. Oké. Een beetje zo’n zelfde illusie als, ik ga met kinderen naar het strand en lees dat ene boek uit.

Onderwerp. Kinderen. Kerstvakantie. De decembermaand in het algemeen. Plaspauzes en toiletten? Of over indoorspeeltuinen. Sokken en indoorspeeltuinen? Vieze sokken en indoorspeeltuinen?

Misschien moet ik het laten en genieten van het moment. Ik zit op een stoel met een cappuccino. Ik hoef natuurlijk niet te schrijven over vieze sokken. En het is fijn dat ik zelf niet in een klimding hoef. Maassluis is een indoorspeeltuin rijker met een trampolinepark. En eerlijk, die trampolines zien er verleidelijk uit. Misschien kan ik die een keer (met mijn neef) proberen in het nieuwe jaar. Als een held op schone sokken uiteraard.