Column: Open deur

Een deur intrappen, of die nu open of dicht is, is een domme actie. Toch kunnen we er soms wel iets mee bereiken, als we het maar allemaal doen. Ik zal meteen met de deur in huis vallen.

Open deur nr 1: inkt voor printers
Kleurenprinters zijn spotgoedkoop. De fabrikant legt er geld bij, de winst zit ‘m in de inkt. Reken maar uit, € 1000 of meer per liter is geen uitzondering. Ze doen van alles om je hùn merkcartridges te laten kopen. En váák. Als je de printer aanzet gaat de automatische koppenreiniging aan de slag. Dit voorkomt streperige afdrukken maar verspilt veel inkt. Meestal hebben inktcartridges een chip. Deze houdt bij hoeveel je hebt geprint. Dat voorkomt dat je ooit een velletje papier zou moeten weggooien als de inkt halverwege de afdruk op zou zijn.

Aandoenlijk dat de printerfabrikant zo goed voor ons zorgt. Dat je daarmee een kwart van de inkt in je cartridge weggooit, tja, dat is all in the game.

Die chips maken het je ook moeilijk om cartridges van een andere fabrikant te gebruiken. Gelukkig hoef je dit niet allemaal te pikken. Niet-originele cartridges zijn stukken goedkoper, bevatten vaak 20-30% meer inkt en de chips kun je overzetten en resetten. Verschillen in kwaliteit van geprinte foto’s zit ‘m vooral in het gebruikte fotopapier is mijn ervaring.

Open deur nr 2: houdbaarheidsdatum
Deze moet ons beschermen tegen bedorven eten en drinken. Prima. Vroeger gebruikte je je gezond verstand. Een blikje dat bol stond gooide je direct weg. Voor de rest haalden je ogen en je neus bedorven voedsel er onmiddellijk uit. En de laatste ultieme check was altijd nog de smaak. Ooit gedacht dat voedsel bij het passeren van de houdbaarheidsdatum van de ene op de andere seconde ineens bederft?

Gooien we dan goed voedsel gewoon weg? Ja. Wie heeft hier belang bij? Wijzelf? Ja, op je gezondheid moet je zuinig zijn!

De levensmiddelenfabrikanten? Ja, ze zijn verplicht die houdbaarheidsdatum te vermelden maar daar hebben ze wel heel veel profijt van: hoe meer wij weggooien, hoe meer zij verkopen! Niet meer doen, er gaat niets boven gezond verstand. Voedsel voorbij de houdbaarheidsdatum is dus niet gegarandeerd bedorven, maar het omgekeerde ook niet. Soms is voedsel, in ongeopende verpakking, al beschimmeld of anderszins bedorven, nog vóór de uiterste houdbaarheidsdatum is verstreken. Je ogen en je neus moet je sowieso gebruiken en zijn belangrijker dan die datum!

Open deur nr 3: wasinstructies
Doe 2 schepjes waspoeder in het zeepbakje, stel de machine in op 60 graden en kies programma 2. Ruim een uur later is alles spic-en-span. Kinder- en werkkleding kan weleens vies zijn maar meestal gaat het om kleding die 1x is gedragen. Want wie draagt zijn kleding net zolang totdat het vies is of stinkt? Niemand, we zijn een proper volkje. Zo’n wasbeurt is je reinste overkill. Wie heeft hier belang bij? De fabrikant, want die is blij als elke smet verdwijnt door de wasbeurt in zijn supermachine. De zeeppoederfabrikant, idem en hoe meer zeep je gebruikt hoe blijer die wordt. De kledingfabrikant? Hoe sneller je kleding verbleekt of verslijt, des te beter. Jijzelf: ja, je was is toch perfect schoon!

Wat piep je nou, iedereen is toch blij met het resultaat? Ja, behalve je portemonnee en het milieu.

Je was had meestal net zo schoon geworden met de helft aan waspoeder, bij een lagere temperatuur en in de helft van de tijd. Probeer het maar eens uit.

Open deur nr 4: internetstoring
Al gebeld door de vriendelijke mevrouw van de kabelmaatschappij om over te stappen op de groene draadjes, ook wel glasvezel genoemd? Op mijn vraag wat het voordeel was kreeg ik als antwoord dat mijn tv-beeld beter zou worden en internet stabieler met minder storingen en ook nog sneller. Een beter tv-beeld … als je een goede HD-tv hebt en de juiste coaxkabels en -connectors is dat een regelrechte leugen. Komt er bovendien weer een kastje en afstandsbediening bij terwijl ik juist zo blij was dat ik daar vanaf was met een tv met DVB-C. Sneller internet …. beloofde snelheden worden nooit gehaald en de kabel is snel genoeg voor bijna alle toepassingen.

Maar waar ik een beetje boos van werd is dat ik dan minder storingen van internet zou hebben. Jarenlang gebeld als er weer eens een storing was en steevast als antwoord gekregen dat de storing echt bij mij moest zitten en niet bij hun. En dan nu storingen gebruiken als argument om op glasvezel over te stappen.

Bij wie zit er nu een (groen) draadje los? Of het nu gaat om printerinkt, houdbaarheidsdatum, wasinstructies of glasvezel, we worden op een geraffineerde manier  bedot. Dat doet de deur dicht en ‘m weer een beetje opentrappen kan toch geen kwaad.