Volgens mij bestaat het woord opvoeden niet zomaar uit twee woorden; op en voeden. Want dat is wat het is, kinderen voeden tot ze opgroeien en daarna laat je ze los, de wereld in.

Net als elke ouder wil ook ik dat mijn kinderen opgroeien tot verantwoordelijke, liefdevolle, kritische en sociale volwassen individuen. De vraag is alleen hoe doe je dat? Vroeger dacht men volgens mij veel minder na over wat ‘goed opvoeden’ was. Je kreeg een rij kinderen (al dan niet noodzakelijk als oudedagsvoorziening of gedwongen door vertegenwoordigers van de kerk) en je deed wat jij dacht dat goed was. En wat dat was? Meestal wat je je nog herinnerde van wat je ouders deden toen jij nog een kind was.

En natuurlijk veranderden de tijden ook toen, kinderen uit de jaren vijftig kregen met een andere maatschappij te maken dan kinderen uit de jaren zeventig of tachtig. Toch zie ik een verschil met toen. Toen ik werd opgevoed was er nog geen internet, mobiele telefoon, geen personal computer, laat staan een laptop of tablet.

Er was geen Spotify, Netflix of Youtube zoals nu waar op je op elk moment van de dag wat je maar wilt kan zien, horen of bekijken. Dat is volgens mij de reden dat veel ouders tegenwoordig zo’n moeite hebben met opvoeden. Ze weten het gewoon niet omdat de situatie zo enorm verschilt met hoe het was toen zij opgroeiden en werden opgevoed door hun ouders.

Ook ik worstel weleens met de vraag waar je goed aan doet. Mijn kinderen zijn weliswaar al wat ouder maar opvoeden houdt volgens mij nooit echt op, al wordt het wel minder in intensiteit. Simpelweg maar doen wat je gevoel je ingeeft lijkt niet voldoende. Ik vraag me af of het ook zo was toen de industriële revolutie in volle hevigheid los ging. Waarschijnlijk niet, de mate van welvaart was toen zo anders dan nu. Ook dat maakt dat opvoeden tegenwoordig echt niet eenvoudig is.

Voor wie had gehoopt op een stichtelijk woord of een goede tip; helaas, die ga je van mij niet krijgen. Ook ik heb altijd maar gedaan wat ik dacht dat wel goed was. De toekomst zal uitwijzen of het goed of voldoende was. Ik wens u als ouder sterkte.

Wouter vHeiningen

Wouter vHeiningen

Columnist sedert juli 2013 | Directeur Bibliotheek De Plataan voor Maassluis, Vlaardingen & Midden-Delfland | Bestuurslid van Nationaal Documentatiecentrum Maarten ’t Hart en stichting Ongehoord!

2 Reacties

  1. 29 december 2015 at 15:32

    Mooie column, heel herkenbaar. Zolang je leeft als ouder, blijf je altijd verbonden met je kinderen.

  2. Aad Rieken
    13 november 2015 at 08:21

    ”OPVOEREN!”