Column: Opvoedregels

Even terug komende op de post en enveloppen… Ik denk dat het gewoon allemaal aan mij ligt. Ik krijg afgelopen zaterdag een kaart van post.nl. Geadresseerd aan mijn dochter. “U heeft post ontvangen of verstuurd waar onvoldoende postzegels op zijn geplakt.” Mijn meisje heeft niks verstuurd maar ontvangen. Volgens post.nl konden ze in dit geval geen afzender vinden. Best vreemd als er links boven op de envelop heel groot het logo van het bedrijf staat. Of ik nu even €2,92 over wil maken, porto kosten en administratie kosten. Ik moet dus eigenlijk even mijn column van vorige maand aanpassen:Likken, plakken, VOLDOENDE FRANKEREN en op sturen. Vol verwachting wat mevrouw de postbode me volgende keer brengt!

Weer kreeg ik vorige week bericht wat ik helemaal niet wilde. Mijn lieve werkgeefster is heel plotseling overleden. Mijn werkgeefster; naar mijn idee was ze zoveel meer. Minimaal 1 keer per week was ik bij haar. Ik hielp haar met het huishouden, boodschappen doen, eten maken, reed haar naar waar ze wilde, lekker met haar nagels tutten en ga zo maar door. Ondanks haar handicap, het eeuwige optimisme, altijd geïnteresseerd in wat ik deed, mijn kinderen en man en mijn drijfveer om columniste te worden.

Want zij zat achter mijn kont aan dat ik meer met mijn verhaaltjes moest doen. Mijn eerste column heb ik haar per mail toe gestuurd voordat hij online kwam. Kreeg een mail terug dat ze zo trots op me was!

Vandaag ga ik naar haar begrafenis. Via deze weg wil ik de familie nogmaals heel veel sterkte wensen.

Gelukkig waren er deze maand ook top momenten. Mijn meisje mocht na vier en halve maand zwemles, afzwemmen voor haar A diploma! Ze wilde nooit op zwemles en iets wat zij niet wil, hoef ik ook niet te doen want dan bakt ze er niks van. Volgens buitenstaanders was ze erg laat met het halen van haar diploma, ze is zeven jaar. Ik geloof dat het een ongeschreven opvoedregel is dat ze met hun vierde op zwemles moeten, of het nou leuk is of niet. Laat ik me nou nooit zoveel aantrekken van wat de buitenwereld zegt. En dus zat ik twee weken geleden op de tribune te kijken naar mijn trots. En dan heb ik van die momenten … ik moet huilen, ik moet huilen, nee ik ga niet huilen, ik ga het niet doen, oh help ik voel toch een traan, nu heel hard knipperen en slikken, oef gelukt, niet gehuild, zucht. Na het zwemmen, felicitaties en geluksdansjes zegt mijn grote zus dat ze hard heeft moeten slikken omdat het wel een emo moment was. Was ik dus niet de enige gek.

Mijn kleine mannetje is gelijk met zijn zus gestart met zwemmen. Hij vind er helemaal niks aan! Spijt met alle haren op mijn hoofd dat ik hem wel min of neer gepusht heb. Schuldgevoel, heb ik ook wel eigenlijk. En om dat schuldgevoel weg te krijgen besloot ik afgelopen keer, na de zwemlessen van mijn ventje, om ook een duik te nemen. Wetende dat hij dit mega leuk zou gaan vinden. En ja hoor, ik had hem enthousiast. “Mam, als je dit volgende keer weer doet dan vind ik zwemles wel leuk!” Nou daar deed ik het dus voor. Wat mama niet zo leuk vond… mijn kindjes lijken wel kleine dolfijntjes als ze zwemmen en dan komt mama eraan, ik lijk wel een walrus!

Vier maanden geleden gestopt met roken, 10 kilo extra erbij, vetrolletjes hier en daar, putjes in m’n benen en dat in een bikini gepropt. Poeh aanslag op mijn eigenwaarde. MAAR IK ROOK NIET!!!!!!

Vroeger had je nog zo’n ongeschreven opvoedregel. Dansles. Stijldansen. Iedereen moest toch wel een walsje weg kunnen draaien. Geweldig vond ik het. Misschien geërfd van mijn lieve vader en moeder die de sterren van de hemel konden dansen. Wauw, als zij de dansvloer op gingen… Nu reed ik laatst naar huis en zie bij het stoplicht een mega aanplakbiljet van stijldansles. Zou ik mijn kindjes over een paar jaar zo gek kunnen krijgen? Ik denk dat er drie me aan gaan kijken of ze water zien branden. Twee kindjes, 1 man. Manlief heeft nooit op dansles gezeten en valt om van het lachen als hij er alleen al aan denkt.

Tja, deze opvoedregel is wel soepeler geworden de laatste jaren……( en terwijl ik dit schrijf voel ik me toch wel heel oud geworden 😉)