Hij heeft er echt voor zitten blokken en veel oefenexamens gemaakt. Toch is hij hier minder zeker over dan over zijn mondeling Engels. Dat heeft vooral te maken met de interpretaties van sommige situaties. Is het voldoende om je gas los te laten of moet je in dit plaatje wel degelijk remmen? Het gebouw van het CBR in Rijswijk is niet moeilijk te vinden. Gewoon achter de lesauto’s aan rijden. Parkeren is wel een probleem gek genoeg, maar tenslotte vinden we op vijf minuten loopafstand een gaatje. We zijn gelukkig ruim op tijd.

Ik ben benieuwd of hij examen mag doen. Want daarvoor moet je je kunnen legitimeren met een geldig identiteitsbewijs. Dat van hem liep af in december. Dat weet je al vanaf het moment dat het document in je bezit is. De uiterste houdbaarheidsdatum staat er duidelijk op vermeld. En als iets over de datum is dan mag het niet meer gebruikt worden. Bij vers spul begrijp ik dat best, hoewel yoghurt ook nog prima smaakt als je het een paar dagen over de datum eet. Bij gedroogde pasta begrijp ik het al wat minder. Bij een OV-chipkaart heb ik het altijd vreemd gevonden om niet te zeggen belachelijk. En zoals deze week bleek terecht, het is gewoon een melkkoe.

Bij identiteitskaarten en paspoorten kan je nog aandragen dat een foto verouderd. Dat wil zeggen, de foto blijft hetzelfde, maar de persoon in kwestie verandert waardoor de gelijkenis soms minder wordt. Nu kan je natuurlijk als ouders alles regelen voor je kinderen, maar daar ben ik niet zo van. Zelf laten doen wat ze zelf kunnen doen, is meer het motto. Tenslotte ben ik er op een goed moment niet meer en dan is het toch handig als ze op eigen benen kunnen staan. Toch kon ik het niet nalaten om een hint te geven richting het vernieuwen van de kaart die bewijst wie hij is.

Toen hij twee weken geleden eindelijk actie ondernam was het natuurlijk te laat. “O, dus je kunt niet gewoon het stadhuis binnenlopen?” Dat kan wel maar zonder afspraak bereik je niet veel. Hij was oprecht verbaasd dat het een week duurde voor hij terecht kon. Kennelijk populair: Burgerzaken. De verbazing werd groter toen hij hoorde dat het ruim een week ging duren voor dat de nieuwe kaart klaar was. “Maar ik heb hem nodig voor mijn theorie-examen!” De ambtenaar in kwestie was in een dienstbare bui, gaf hem zijn geperforeerde ID-kaart terug en plaatste zijn handtekening onder een papier waarop de aanvraag voor de nieuwe stond.

Helaas kon de ambtenaar bij het CBR daar niks mee. Geen geldig ID, geen examen. Regels zijn regels. En die gaan in Nederland voor de burger. Hoewel iets verderop in Den Haag dat niet altijd lijkt te gelden. Daar kan je liegen en manipuleren en toch doodleuk voor een hoog ambt worden voorgedragen. Ik moest aan de balie bij het CBR denken aan een verhaal van Jezus waarin zijn leerlingen een godsdienstige regel overtreden. “Zijn de mensen er voor de Wet of is de Wet er voor de mensen?” is zijn vraag aan de regelfetisjisten.

Terug in de auto, niet gezakt, maar ook niet geslaagd, vond hij in elke geval dat het CBR de boom in kon. Zijn vrienden waren het even later roerend met hem eens. Ik kijk uit naar de dag dat zij de regels mogen bepalen en toepassen. Dat kan niet anders dan een menselijk tijdperk worden.

Gerrit van Dijk

Gerrit van Dijk

2014-2019 | Columnist op woensdag (1x per maand) | Dominee PKN | @gdijkdijk op Twitter

3 Reacties

  1. bea scheurwater
    15 februari 2017 at 14:11

    Tsja de menselijke maat, en maar schelden op de Duitser met hun Befehl ist Befehl, men leeft tegenwoordig uit angst voor claims en verantwoording maar volgens de regels zonder te kijken/weten waarvoor de regels zijn gemaakt en wat ze dienen te beschermen. zo triest

  2. kees de groot
    15 februari 2017 at 08:45

    heerlijk… beetje triest, maar een heerlijk stukje proza ….

  3. Aad Rieken
    15 februari 2017 at 08:28

    ”I-DEN-TI-TEIT!”
    (maakertijdvoor)

    ”That’s the Question!”