Column: Paaservaring

De griep van deze winter is een kreng. Mijn vrouw en ik zijn dit jaar al 3 keer uit de running geweest. Met een kleinkind dat regelmatig over de vloer is, loop je sowieso wat meer risico.

De laatste keer dat wij geveld werden, was op Witte Donderdag. Op Goede Vrijdag lagen wij op bed: onszelf binnenste buiten hoestend. Buik- en rugspieren werden hevig op de proef gesteld. Wij stonden te duizelen op de benen. Voor velen herkenbaar, want wij zijn natuurlijk niet de enigen. Wij hebben de Pasen voor ons gevoel meer dood dan levend, sluimerend en slapend doorgebracht.

“Kunt gij dan niet een uur met Mij waken?“

Tot overmaat van ramp hadden wij geen boodschappen meer gedaan, dus wij waren back to basic. Nu zijn wij met feestdagen sowieso niet echt met overmatig eten bezig, maar het schoot ons wel door het hoofd dat wij een variant van André Hazes’ Eenzame Kerst’ doormaakten:

“Ik lig hier alleen Paasfeest te vieren”.

Het deed ons beseffen dat een mens maar een wankel bestaan leidt, dat zo onderuit gehaald kan worden. Zo ben je lekker bezig, zo ben je uitgeschakeld en heb je niets te verteren.

“Geen vissen, geen broden.”

Mijn vrouw is al jaren een chronische patiënt die een heel pakket aan ellende met zich meesjouwt. (zie de column ‘Alledaagse dingen ). Ze heeft een permanente kruis te dragen. Die griep hakte er bij haar dus extra in. Dat ze het niet meer zag zitten, is niet echt verwonderlijk:

“Als deze beker aan mij voorbij mag gaan…”

Wij mogen ons gelukkig prijzen dat na de Pasen die griep weer langzaam over gaat. Ik worstel nog wel met een bronchitis als restverschijnsel.

Het voelt aan als een Wederopstanding

Ons voornoemde voedselrantsoen was van voorbijgaande aard, maar er zijn vele mensen voor wie dat een permanente situatie is. Mensen met een kleine of geen uitkering, alleenstaanden, zieken en eenzame ouderen. Er is in deze tijd veel verborgen leed.

Wij moeten als ‘de maatschappij’ steeds meer via vrijwilligerswerk, giften en overige hulp deze groepen mensen een helpende hand bieden.

“Hier staan wij, wij kunnen niet anders”