Column: Paassluis

Echt mooi paasweer is het nog niet maar de dreigende lucht weerhoudt me er niet van om even naar de Koningshoek te gaan. Mijn moeder is eerste paasdag jarig en we verzorgen een brunch voor haar. Dat vergt wat organisatie omdat we al snel met zo’n dertig mensen zijn. De hartige taarten zijn mijn specialiteit en ik moet daar nog een paar boodschappen voor doen. Normaal is het al niet mijn hobby maar vandaag, op stille zaterdag, is het afzien.

Al op de fiets begint het. Terwijl ik langs de vlakte fiets, voorheen het park aan de Lijsterlaan, word ik ingehaald door een knul op een brommer. Met een angstwekkende snelheid en een hels kabaal vliegt hij over de verkeersdrempels en ik hou mijn hart vast. Met een bloedstollende achteloosheid draait hij de Uiverlaan op. Een paar voetgangers kunnen nog net op tijd het vege lijf redden. Vrijwel direct daarna word ik met hetzelfde kabaal en snelheid ingehaald door een al even roekeloze quadrijder. Het gaat allemaal maar net goed.

Het is druk overal en met een diepe zucht zet ik mijn fiets in de rekken voor het winkelcentrum. Dames en heren met scootmobiels, rollators, winkelwagens en kinderwagens nemen de tijd en kiezen bij voorkeur het midden van de pad om hun sociale contacten te onderhouden. Rustig blijven ademen, hou ik mezelf voor, dan komt alles goed. De tocht door de supermarkt voelt alsof ik een stormbaan bedwing. En dat allemaal omdat het Pasen is dit weekend? Ik blijf me daarover verbazen met de verschillende feestdagen.

Van de week zag ik een item in een of ander ‘nieuws’programma over de laatste trends met betrekking tot de gedekte tafel met Pasen. Ik knipperde even met mijn ogen en vroeg me af of ik het goed hoorde. Blijkbaar is er een trend in de kleuren servetten en tafelkleden, de eierdopjes en het servies. Dan lees ik het bericht dat de voedselbank in Maassluis problemen heeft met het vullen van de tassen en het vinden van een geschikte ruimte. Wat een wereld. Ik kan er maar niet aan wennen.

De files voor de kassa’s zijn indrukwekkend en de caissière heeft duidelijk haast. De dame voor mij is slecht ter been en niet zo snel. Als ze afgerekend heeft, verwacht ik dat de caissière het schuifje verplaatst zodat mijn boodschappen in het andere vak terecht komen. Maar zonder blikken of blozen schuift ze mijn boodschappen bij die van de oude dame, alsof ze aan het sjoelen is. Ik merk dat ik er enorm onrustig van word.

Dan ga ik nog even naar de natuurdrogist omdat ik een bepaald soort thee wil. Het is tegenwoordig zoeken naar winkels en doorgangen in de Koningshoek. Ik raak een beetje gedesoriënteerd maar vind de winkel waar ik wil zijn. Een stel voor me is duidelijk op de gezonde toer, de hype van de laatste tijd. Kokosolie en allerlei zaden en pitten en als ze afrekenen, val ik haast achterover. Gezond eten volgens de zaden en pitten goeroes is gigantisch duur. Het bedrag op de kassa voor die paar potjes is ongeveer gelijk aan mijn budget voor weekboodschappen. Ik reken mijn veel te dure thee af en ga op zoek naar mijn fiets.

Als ik nog even naar de Turkse supermarkt wil, zie ik dat deze verhuisd is naar een ander winkelcentrum. Potverdikkie dat is jammer, denk ik en loop met mijn fiets naar de weg. Er verandert veel in Maassluis maar ik zie tot mijn vreugde dat er toch nog een traditie overeind blijft. De wagens van de paaskermis staan als vanouds op het parkeerterrein bij het station. Terwijl ik de eerste regendruppels op mijn wangen voel, word ik ingehaald door dezelfde quad als op de heenweg. Ach hij zal wel snel naar huis willen om van het paasweekend te genieten net als ik. Fijne paasdagen!