De schoolvakantie is weer voorbij. Twee weken hebben we kunnen genieten van het leven zonder constant op de klok te moeten kijken, haasten en dingen te moeten doen. Twee weken dingen doen waar, wanneer en met wie wij dat wilden.

We hebben genoten. Nu moeten we terug in het gareel.

Hele dagen weer op de klok kijken om de kids op tijd op school te krijgen, netjes 5 minuten voordat ze uit zijn op het plein te staan, op tijd eten want ze moeten op tijd naar bed want morgen gaat hun wekkertje weer en ga zo maar door. Bah wat heb ik er een hekel aan! Ik heb er nu gewoon een pesthumeur van.

Dit keer zag ik er helemaal op tegen die maandag dat de school weer zou starten.

Ik had mezelf voorgenomen om vanaf die dag te gaan lijnen. Door het stoppen met roken, groei ik nu echt mega uit z’n fatsoen. Het is vijf dagen mooi weer geweest en ik ben lekker binnen blijven zitten. Ik had mijn zomerkleding tevoorschijn getoverd maar helaas: alles zit strak! En ik weiger dus echt om nieuwe, grotere kleding aan te schaffen. Tja, dan zit er niks anders op dan in hongerstaking te gaan.

En zo ben ik dus gisterochtend trouw begonnen met een citroen ontbijtje. Misschien komt daar mijn pesthumeur ook een beetje van. Terwijl ik dit schrijf moet ik er eigenlijk nog om lachen ook. Ik lijk wel niet goed, ik denk alleen maar aan eten, of eigenlijk aan wat ik niet moet eten. En omdat ik aan eten denk, krijg ik mega honger terwijl ik dat ’s morgens eigenlijk nooit heb. Nou ja, het is vandaag dinsdag en m’n eerste ‘lijn’dag zit erop. 3 ons kwijt. Half uurtje nadat ik op de weegschaal heb gestaan moet ik naar het toilet. Even twijfel ik of ik daarna me nog eens zal wegen. Misschien scheelt dat wel 2 ons en kan ik zeggen dat ik een halve kilo kwijt ben. Haha. Maar ik weet me in te houden, ik doe het niet. Misschien ben ik dan morgen des te meer afgevallen. En zo ga ik dus een haat/liefde verhouding aan met mijn weegschaal.

En dan nieuws waardoor mijn pesthumeur als sneeuw voor de zon verdween… Het grote Sinterklaas nieuws. De goedheiligman die dit jaar in ons stadje aankomt. GEWELDIG!

Al zolang ik me heugen kan, ben ik groot fan van deze man en zijn ZWARTE vrienden. Fijn dat ik mijn kinderen de schuld geven dat ik in ieder grenzend stadje de intrede van Klaas bijwoon, dat ik me scheel rij naar Schiedam waar hij het mooiste paleis van de regio heeft en dar ik ook minimaal 1 keer in Scheveningen geweest moet zijn want een foto van Sinterklaas op het strand is zoooo leuk.

Ik zal wel ergens zijn blijven hangen in mijn jeugd of zo. Misschien komt het wel door mijn jeugd. We vierden het vroeger al groots.

Hoe het komt, komt het, ik ben blij! Ik kijk er nu al naar uit. En misschien….heel misschien…..ben ik tegen die tijd wat kilo’s kwijt en kan ik me op mijn verslaving storten … pepernoten!

P.S.

mocht je de gouden tip hebben om af te vallen, ik hoor het graag!

 

 

Esther Franken

Esther Franken

Esther Franken | Columnist februari 2016- juli 2022 | Copywriter | Persoonlijk Begeleider van Lichamelijk gehandicapten |

5 Reacties

  1. tamara
    13 mei 2016 at 15:58

    je schrijft geweldigggg😁😁😁

  2. Paulette Elens
    13 mei 2016 at 10:42

    Heb weer genoten van je column. Altijd, met mijn eerste cappuccino, een leuk begin van de dag!

  3. 13 mei 2016 at 09:17

    Leuke column, met een big smile gelezen.

  4. Aad Rieken
    13 mei 2016 at 09:10

    ”EEN GOUDEN TIP!”

    Niet Af Maar Op Te Vallen,
    Esther Blijf Frank-en Vrij,
    Ons Nog Heel Lang Bevallen!.

  5. Miranda
    13 mei 2016 at 08:24

    Heerlijke (pepernoten jammie! ) column om te lezen.