Lees vooral de hele column, anders zie jij de verkeerde ‘positie’ [ red. ]


 

Hij staat uitgelaten aan de deur. Hij krijgt een broertje en wil dit grote nieuws delen met zijn vriend. Ik schenk de limonade in en hoor hem zachtjes zeggen dat hij straks niet meer de jongste van de jongens thuis is. Dit bleek een ‘ding’, om het in goed Nederlands te zeggen. Met deze uitspraak ging het gesprek niet meer over de aangekondigde baby maar over ‘de oudste, de middelste of de jongste zijn’. Als hoeveelste je in een gezin geboren wordt, doet ertoe. Althans die middag bij mij aan de keukentafel.

Aan de keukentafel waren de meeste aanwezigen met hier en daar wat kanttekeningen over het algemeen tevreden over de eigen positie. Behalve de middelste van onze drie kinderen; zijn reactie viel iets uit de toon.

De grootste

Hoewel Google mij die avond leerde dat posities er helemaal niet toe doen, althans niet in die mate dat je zomaar allemaal eigenschappen kan toedichten aan de grootste, middelste en kleinste bleef het hele positiespel mij toch bezighouden.

Want niet alleen in een gezin heb je met verschillende posities te maken, ook de gemeenteraad laat zich vrij eenvoudig indelen. Er kunnen allerlei posities worden bedacht en hoe het uitkomt, kunnen deze worden ingezet. De grootste, de grootste winnaar, de grootste verliezer, de kleinste en natuurlijk het midden.

Hoe ga je om met

In Maassluis hebben we wel een grootste en kleinste partij, maar we hebben vooral veel partijen van dezelfde grootte. Met droge ogen kunnen we niet zeggen dat één partij echt de grootste is. De kleinste partij laat zich overigens ook al niet makkelijk herkennen. Want de kleinste partij in de gemeenteraad heeft niet de minste stemmen bij de verkiezingen gehaald. Misschien is dit best prima, want uiteindelijk is het niet de positie die jij jezelf of een ander toekent die ertoe doet, maar hoe jij vanuit een bepaalde positie handelt. Hoe gaan de partijen om met de verantwoordelijkheid die bij het besturen van een stad hoort. Hoe ga je als grotere partij om met een partij met een kleinere omvang in de gemeenteraad. Hoe ga je als coalitie om met de oppositie en andersom.

Wisselende posities

In Maassluis kennen we een oppositie en een coalitie die elkaar inhoudelijk veelal weten te vinden en die waar het kan samen optrekken. Dat is goed, zo houden we elkaar kritisch en liggen we niet uit dwarsigheid dwars. Niet vanuit positie maar vanuit de inhoud, best verstandig om zo te werken want één ding is zeker: de posities wisselen iedere vier jaar. Voor je het weet ben je niet meer de kleinste, de middelste of de grootste maar sta je ineens in een hele andere positie. Of ga je van coalitie naar oppositie. Overigens hoeft dat niet alleen te gebeuren na verkiezingen. Zo’n verschuiving hebben wij vorige week in de politiek van Maassluis beleefd. In de politiek heb ik met mijn partij mogen winnen, verliezen, in de oppositie en coalitie mogen zitten. Mijn ervaring is dat de positie voor de inhoud niet uitmaakt, het gevoel kan wel verschillen. Verliezen is nooit leuk en ‘de grootste partij zijn’ heb ik nog niet mogen meemaken.

Wat vindt mijn ‘keukentafel’?

Bij mij aan de keukentafel was over het algemeen tevredenheid over de positie die in het gezin wordt ingenomen. Hoe dat in de gemeenteraad zit, weet ik niet. Vermoedelijk willen we allemaal echt de grootste zijn. Want de grootste is het belangrijkst toch? … alleen daar vergissen wij ons als ik mijn middelste zoontje vol enthousiasme hoor over zijn plek in het gezin. Niet de grootste of de kleinste, nee … middelste zijn dat is het beste. “De middelste is toch het belangrijkst mama? Want de hoofdrolspeler staat altijd in het midden op het toneel, en de winnaar staat ook in het midden op het hoogste podium.” Ik laat deze verrassende wending even tot mij doordringen. De oudste gaat driftig rekenen. Met een jonger broertje of zusje erbij gaat hij niet de middelste worden. Wel door zijn vader en moeder mee te rekenen. Zo zijn de broers ieder op zijn eigen manier toch samen de middelste. Ofwel de belangrijkste. Het vriendje kijkt blij, als zijn broertje wordt geboren, wordt hij de middelste van de jongens.

Het zit die middag in ieder geval niet in de plaats die je inneemt maar hoe je deze invult en uitdraagt. Doe je dat met overtuiging, kan het zomaar de meest gewilde positie zijn.

Corine Bronsveld

Corine Bronsveld

Corine Bronsveld-Snoep | Wethouder | Donderdagcolumnist 1x4 weken 8/2016 tm 3/2018 | voormalig Fractievoorzitter CDA in de gemeenteraad

2 Reacties

  1. B. Scheurwater
    16 september 2016 at 13:17

    mooi verwoord Corine, hoe je het invult, voor mij is dat ook je rug recht houden ook als dat niet past in de coalitie, je waarden trouw te blijven

  2. Aad Rieken
    15 september 2016 at 08:15

    ”ZE(G)T INMIDDELS PAS OP POSITIESPEL!”