Column: Powernaps & slapeloze nachten

Ik heb er vast al eerder wat over gezegd in mijn columns, maar ik ben moe. Zo ontzettend moe. Het zou makkelijk zijn om de schuld volledig te schuiven op mijn kleine nachtvlinder Nova maar uiteraard zou ik zelf ook gewoon eerder naar bed kunnen gaan en me minimaal in moeten spannen om minder uitgeput te zijn.

Elke moeder krijgt te maken met periodes van weinig tot geen slaap, hoe meer kinderen, hoe groter de kans op stoorzenders. Nu heb ik zoals jullie weten 4 kinderen. Waar mijn 3 grote meiden echt een droom zijn wat slapen  betreft is mijn jongste een ware nachtmerrie.

Slapen doet ze weinig, energie heeft ze voor tien. Ook overdag doet ze slechts hazeslaapjes. Wanneer ze dan eindelijk niet meer vecht tegen haar slaap en haar ogen sluit, doe ik al niet eens meer moeite om de kamer op mijn tenen uit te sluipen omdat ik weet (het is niet echt gevorderde wiskunde) dat op het moment dat ik de gedachte: “yes! Het is gelukt!” heb, ze haar ogen open doet. Ze is meestal na een powernap van 10 minuten als herboren.

Dat is soms frustrerend, vooral omdat iedereen te pas en te onpas weet hoe ik het op moet lossen. “Laat haar maar huilen, je verwent haar teveel” of “probeer eens slaaptraining”. Laat ik duidelijk zijn: ik heb natuurlijk wel moeite met functioneren met weinig tot geen slaap maar aan hulp ontbreekt het me zeker niet. Papa neemt onze nachtvlinder soms een paar uurtjes mee naar buiten zodat ik bij kan tanken en dat helpt natuurlijk enorm.

Verder draag ik haar veel in een doek omdat ze gewoon een ontzettende mamaknuffel is en daar geniet ik oprecht intens van. Daar doet ze vaak toch nog even een tukje, wat een baby van 11 maanden gewoon nog nodig heeft.
Tuurlijk, soms een half uurtje even zonder baby is heerlijk. Maar de gedachte dat dit mijn laatste baby is maakt me oprecht dankbaar dat ik zo’n knuffelbeertje heb. Deze tijd gaat voorbij en is even zwaar soms maar de liefde die ik ervoor terug krijg is overweldigend.

Ik weet zeker dat ik aan het einde van deze periode de kunst tot stilletjes wegkruipen op mijn knieën uit de babykamer tot een hoger niveau heb weten te tillen en dat ik niet weet wat ik aan moet met hele nachten doorslapen.