Column: Prehistorie

“Mam, heb jij de dinosauriërs nog meegemaakt?” We hebben het over vroeger en ik weet heus wel dat ik een beetje antiek ben in de ogen van mijn kinderen, maar deze zag ik toch niet aan komen.

Ik probeer uit te leggen dat de aarde al héééél lang bestaat en dat wij mensen hier in verhouding nog maar heel eventjes rondlopen. Dat er eerst dino’s waren en toen die er al lang niet meer waren kwamen er heel veel over-over-over-over-opa’s en –oma’s en daarna, lang daarna, werd ik pas geboren. Echt aankomen doet het niet, geloof ik. Iedereen boven de 25 is stokoud en daar hoor ik al een poosje bij.

’s Middags komt mijn oudste dochter uit school. Met een belangrijke opdracht: schrijf een verhaal over jezelf en vraag je vader of moeder hetzelfde te doen over de tijd dat hij of zij jouw leeftijd had. De verhalen worden gebundeld en gepubliceerd in een boek. Wat een leuk initiatief, daar ga ik graag even voor zitten.

Ik mijmer weg en beland weer in de wereld van toen. In het pre-internettijdperk, waarin de wereld toch een stukje trager leek dan die van nu. In de tijd van de zwart-wit tv, die bij ons thuis vlak voor een WK voetbal werd ingewisseld voor een enorme kleurenbak. Waarop een aantal uren per dag twee zenders te ontvangen waren. Op heldere dagen en na enig geklungel aan de antenne kwam België vaag door.

Op vakantie? Ja, dat deden we af en toe ook. Voordat we vertrokken, helemaal naar de Veluwe, kreeg de auto een grote beurt. Bellen was in die tijd al heel wat, vanaf de vaste telefoon met het kringelsnoer en de draaischijf. Vervelend als iemand in gesprek was, want je blééf rondjes draaien. Eind jaren ’70 gingen mijn ouders op studiereis naar Amerika. Nog nooit was iemand van onze familie de oceaan over gevlogen, dus togen ooms, tantes, nichten en neven massaal naar Schiphol om mijn vader en moeder na die veertien dagen op te halen.

Opeens zie ik mezelf door de ogen van mijn kinderen, die het heel normaal vinden om een alles-kunnende smartphone op zak te hebben en die geregeld vertellen over hun vriendjes die naar weet ik veel welk oord aan de andere kant van de wereld op vakantie gingen. Die als ze zich vervelen gewoon even de tv (plat, breed) aan zetten of een online game spelen met iemand uit Amerika of Azië en die er zelfs niet van opkijken dat er mensen zijn die rondlopen met een oor dat kant en klaar uit een printer kwam rollen. Als je het over de wat kortere termijn bekijkt, hebben ze gelijk, besef ik zuchtend.

Mama komt uit de prehistorie.