Column: Pret in de trein

“Dames en heren, de machinist loopt nu buitenom naar het midden van de trein”, klinkt het door de luidsprekers, “er is een defecte deur en de machinist zoekt nu de deur”. Een gelach klinkt op uit de coupé. De trein staat stil in het weiland voorbij Zwolle. Een gemengd gezelschap van oudere dames, studenten en ik zien de humor er wel van in. Er is iets mis met de deur van de trein en om de zoveel tijd krijgen we verslag van de conducteur.

“Dames en heren, we rijden al wel maar we beloven nog niks”, klinkt het weer. Hilariteit ten top. Er wordt volop gepraat in de coupé en het valt de reizigers ook op. Het is gewoon gezellig en een meisje merkt op dat ze nu extra tijd heeft om te studeren. De bestemming van de diverse reizigers wordt nagevraagd bij elkaar. Studies worden uitgewisseld en er wordt vooral gelachen.

Ik denk aan de ontmoetingen die ik vandaag in Zwolle had. In de zon, met een kop koffie en een stuk appeltaart, heb ik een gesprek met iemand die ik al lang ken via de sociale media maar die ik nog nooit in het echt, oftewel IRL, ontmoet heb. Het wordt een heel prettig en inspirerend gesprek, over werk, welzijn, ondernemen en dromen. Apart dat het gelijk zo vertrouwd is. Daarna lunch ik mee met een groep ondernemers die ik eigenlijk ook nog nooit in het echt gezien heb. Ik word er allerhartelijkst ontvangen alsof we elkaar al jaren kennen. Wat een warmte en wat voelt het oprecht en goed.

Ik geniet met volle teugen. Het doet me goed en wat zijn de echte ontmoetingen, de echte gesprekken toch fijn. Elkaar inspireren, elkaar waarderen, elkaar versterken. Zonder de sociale media had ik deze mensen echter waarschijnlijk nooit ontmoet, dat moet gezegd. De sociale media voegen echt veel toe, net als online hulpverlening waar ik pas over schreef. Maar altijd in combinatie met de IRL (in real life) ontmoetingen.

De trein rijdt in volle vaart verder en ik staar uit het raam. Heel bijzonder hoe een storing in een trein en enorme vertraging kan leiden tot een vrolijk samenzijn in een toevallig gezelschap. “Normaal zou ik hier heel chagrijnig van worden”, zegt de jongen voor me. En er wordt weer gelachen. Een vrolijk gezelschap op een zonnige dag in een defecte trein. En ik denk alleen maar: wat een fijne dag!