Donderdagmorgen. Ik moet op tijd opstaan, want vanavond moet ik weer op tijd thuis zijn. Het is de avond van de Meet & Greet van de columnisten. Laat nu net vandaag de wekker van mijn smartphone – normaal toch de winnaar – het juist op deze ochtend van mij verliezen. Dat wordt haasten.

Mijn vrouw slaapt nog. Ik slaag erin geruisloos de slaapkamer te verlaten. Snel wassen, scheren, aankleden, de drie hondjes te eten geven en een rondje lopen en weer terug naar huis. Boterhammen smeren & koffie voor onderweg. De dag kan beginnen.

De eerste helft van de rit gaat meestal goed. Deze dag natuurlijk niet. Mannetjes in gele pakken zijn druk bezig

Ik heb pech, werkzaamheden aan de weg, tussen De Lier en de A4 (mooi rijmpje).

Het behaagt hen om de doorstroming tot nul te reduceren. Met een glimlach knik ik naar de verkeersregelaar als ik eindelijk weer mag doorrijden. Hij doet ook maar zijn werk. Boos zijn op hem helpt niet.

Ook het asfalt van de A44 heeft besloten deze dag een innige relatie aan te gaan met het verkeersaanbod. Ik leg me er maar bij neer. Ondertussen kijk ik wat naar buiten en denk ter hoogte van de afslag De Horsten: Zou Max nog op één oor liggen, terwijl Wim-Lex in zijn werkkamer het land bestiert? Vast niet en Wim-Lex heeft nog helemaal geen geschikte werkkamer. Lijkt mij best lastig voor hem. Misschien moet hij de tering naar de nering zetten. Ik heb een studeer-/werkkamer op zolder of… zou hij helemaal geen bovenkamer hebben?

Plotseling rijdt het verkeer weer en ik arriveer al spoedig op kantoor in Oegstgeest.

Sinds de middelbare school denk ik bij die plaatsnaam altijd meteen ‘Terug naar Oegstgeest, Jan Wolkers’. Ik werk sinds een jaar bij ons bedrijf. Het zit in diverse panden in Leiden en omgeving en onze afdeling zit in een voormalig schoolgebouw… juist ja, waar Wolkers ter school ging en dat boek over schreef. Heilige grond dus voor mij. De collegae doet het niet zo veel.

Overleg, uitzoekwerk, administratie, overleg. De dag vliegt voorbij en ik vertrek weer tijdig richting huis, net voor de avondfile uit. Ik zie vrouwlief maar tien minuten omdat zij naar de fysiotherapeute gaat. Ik eet snel van de reeds klaarstaande maaltijd en precies om zeven uur betreed ik met Maikel, onze man achter de schermen, het Grandcafé.

Pfff, het was de hele dag een race tegen de klok. Nu staat de tijd stil. De andere columnisten zijn ook al snel aanwezig. In mijn ooghoek zie ik dat er iemand aan de bar staat die de hele avond regelmatig onze kant uit zal blijken te kijken. Is dat M.A. Sluizer jr? Hij (als het al een man is) heeft een uitnodiging gekregen, maar niets laten weten.

En dan te bedenken dat er mensen zijn die denken dat ik het ben vanwege de toevoeging jr en omdat ik kortstondig een twitter account gebruikte dat ik onder zijn naam heb aangemaakt. Hij/Zij wilde het echter niet in gebruik nemen. Anderen weten het beter: M.A. dat is Maikel Abspoel.  We hebben nog steeds geen idee wie er achter dat emailadres is. Ach wat maakt het uit. We laten die suggesties maar zo.

De avond duurt lang. We hebben onderling veel te babbelen, wisselen ideeën uit en maken vooral ook veel lol met de fans die zijn komen opdagen. Het lijkt wel een literair café, een sociëteit, een soos voor dichters en schrijvers.

Dat is mijn droom. Een dreamteam heb ik al om mij heen. Nu nog een goede naam. We werken in het geheim, sub rosa (onder de roos). Wij zijn vlijmscherp van pen en tong … als een oosterse dolk… een kris. Dat lijkt mij een mooi logo: een roos en een kris en dan noemen we de soos “Roos & Kris”. Eerst maar eens overleggen met het dreamteam.

Na middernacht staan we buiten. Het is niet koud. Ik meen in mijn ooghoek iemand stiekem te zien vertrekken uit het café. Ik kijk om en zie alleen de achterkant van iemand die diep wegduikt in zijn jas. Was dat M.A. Sluizer jr? Dan toch?

Jelle Ravestein

Jelle Ravestein

Columnist | Schrijver | Dichter | Mensenslijper | Aan de andere kant | Business Consultant | Filosoof | Spindoctor | Ethicus | Moralist | Ironicus | Satiricus | Sarcast | Zoeker | Cynicus |Mens | Relativist | Aan(dekaak)steller | Vrijdenker | Optimistische realist
■ ■ ■ ■ ■
■ SCHERP AAN DE WIND ZEILER
■ subtiliteit & humor tegen benauwde kaders
■ Wereldburger in een stadje met dorpse denkbeelden.
■ Dichters, schrijvers, cartoonisten en columnisten corrigeren? U heeft nog veel te leren!
■ If you can not stand the heat: get out of the kitchen
■ Democratie is ook maar een woord
■ Elke les is er één.
■ Schrijven is een kunst, lezen des te meer.
■ Ik ben niet anders, ik kijk anders naar de dingen.
■ ■ ■ ■ ■

4 Reacties

  1. 27 oktober 2014 at 10:12

    Jee wat een leuke column, ik zou hem zelf geschreven kunnen hebben. Soos Kris en Roos… hm ik ben voor!

  2. Aad.Rieken
    27 oktober 2014 at 09:29

    Wat denk je van;
    Schrijf-dicht-heid,
    of Open-teken-ing.

  3. 27 oktober 2014 at 09:22

    Roos en Kris? Ergens rinkelt een belletje…

  4. 27 oktober 2014 at 09:20

    Hij (of wellicht een zij) blijft de gemoederen bezig houden, die M.A.
    Enne… Roos & Kris is spitsvondig. Maar mijn voorkeur gaat dan toch uit naar Soos Kris & Roos, omdat het nu eenmaal mooier klinkt en om de verwarring met een zeker kookboek te voorkomen 😉