Column: Reizen

Als je zegt reizen dan krijgen de meeste mensen visioenen van verre werelddelen, bounty-achtige witte stranden, inheemse culturen of op een andere manier; liggen aan het strand aan één van de Costa’s, veel teveel eten en drinken in een all-inclusive of kamperen in Frankrijk. Ik begrijp dat wel, reizen is voor veel mensen iets dat ze niet dagelijks doen en waarover ze kunnen fantaseren. Over hoe mooi, lekker, ontspannen, leuk en interessant het wel niet zou kunnen zijn.

Maar daar wil ik het nu eens niet over hebben.

Er zijn ook mensen – en dat zijn er heel veel – die dagelijks moeten reizen. Naar hun werk, naar hun opleiding, naar familie als mantelzorger of voor zaken. Zo ook ik. Dagelijks leg ik zo’n 23 kilometer heen en diezelfde 23 kilometer terug af van huis naar werk en weer naar huis.

Ik kan u verzekeren dat dat soort reizen een stuk minder ontspannen, leuk, interessant of mooi is. Normaal gesproken heb ik geen hekel aan die dagelijkse gang vanuit Den Haag, door het Westland, de A20 op en meteen weer af Maassluis in.

De laatste tijd echter zie ik op tegen deze ‘reis’. Het begint al in Den Haag waar ze nog geen kilometer van mijn huis hebben bedacht dat één van de doorgaande wegen (deel van het “stadscirculatieplan”) maar eens een tijdje op slot moet. Wat ze er precies aan het doen zijn is me nog steeds een raadsel maar dat er in plaats van 4 nog maar 2 rijstroken zijn is wel duidelijk. In het Westland rijd ik vervolgens mijn grootste frustratie tegemoet. Een ieder die wel eens over Westerlee moet weet waar ik het over heb. Sinds ze daar bezig zijn met het verbreden van de wegen, het weghalen van stoplichten ten gunste van die verschrikkelijke rotondes en het aanleggen van extra wegen is het daar een grote opstopping geworden.

Stond ik voorheen nog weleens in de file (vanuit Maassluis op de A20) voor de stoplichten aldaar, tegenwoordig kan ik op de snelweg redelijk doorrijden maar doe ik er ruim 15 minuten langer over om thuis (of andersom in Maassluis) te komen. Elk nieuw verkeersplein produceert zijn eigen opstopping. Ik heb zitten denken hoe dat nu toch kan. Volgens mij is het aanleggen van een extra rijstrook naar een verkeersplein toe, om na het verkeersplein die extra rijstrook meteen weer weg te laten vallen de wortel van het kwaad. Ondertussen is mijn reistijd onvrijwillig met een kwart verlengd.

Tenslotte kom ik dan ik Maassluis, ook daar is men bezig aan de weg. Ook daar wordt een rotonde aangelegd. Gek genoeg levert dit voor mij (ondanks het tijdelijk terugbrengen van 2 naar 1 rijstrook) nauwelijks vertraging op.

Reizen is mooi, maar, zoals Maarten ’t Hart ooit al zei, vooral vanuit huis, in je fantasie, met een mooi boek over verre oorden. Geen last van reisziekte, oponthoud, diarree, diefstal en zonnesteken.

Gelukkig is het bijna vakantie.