Column: Scouting kind

Yvonne heeft haar time-out. We publiceren daarom in reprise een column van Eva uit 2019 die destijds heel veel gelezen werd. Zou deze nu weer waardering oogsten?

Redactie

Vijfentwintig kilometer naar je volgende bestemming lopen. Een tent, kookspullen en een paar stukken kleding op je rug. Oftewel: alles wat je nodig hebt. Je zet je tent op en maakt alvast een vuurtje zodat het vanavond, als je erop gaat koken, lekker hoog en warm is.  Dit klinkt al vrij snel als de tijd van jagers en verzamelaars toch? Zo’n 3000 jaar voor Christus? Niks is echter minder waar. Dit is mijn verhaal van afgelopen zomer met mijn scoutinggroep.

Veel mensen hebben een verkeerd beeld van scouting. Ze denken dat we nog steeds kniehoge broeken dragen en dat we alles weten over bomen en bladeren. Ik ga niet naar scouting, omdat ik het zo prettig vind mijn voeten kapot te lopen. Absoluut niet zelfs. Ik ga naar scouting, omdat ik daar mijn beste vrienden heb gevonden. Scouting is voor mij als een groep vrienden, die samen originele dingen bedenken om samen te doen. We hebben elke zaterdagavond ‘opkomst’. Aan het begin van het seizoen hebben we een plan gemaakt wat we dit jaar gaan doen. Zo zijn we bijvoorbeeld naar het Tikibad gegaan of gaan we volgende week ‘geocachen’.

Nu draait scouting natuurlijk inderdaad ook om vuur maken, tenten opzetten en pionieren (bouwwerken maken met touwen en palen). Maar dat leer je vooral bij de welpen en scouts. Die namen zeggen je waarschijnlijk niet zo veel, maar bij de scouting hebben we verschillende leeftijdsgroepen. We hebben:
– De Bevers (5-7)
– De Welpen (7-11)
– De scouts (11-15)
– De Explorers (15-18)
– De stam (18-21)

De Explorers

Ik zit bij de Explorers. Wij hebben het pionieren en het vuur maken al geleerd. Begrijp me niet verkeerd: we leren elke dag nog steeds meer, maar de basis hebben we ondertussen wel onder de knie. Veel Explorers geven ook leiding aan de anderen groepen. Ik doe dat zelf ook. Ik geef leiding aan de jongens welpen. Vaak wordt dit een lange dag want in de middag geven we leiding aan de kinderen en in de avond hebben we nog onze eigen opkomst. Het is vrijwilligerswerk en we doen het met plezier.

Honderd goede verhalen

Ik hou ontzettend veel van scouting, ik ben echt een scouting kind. Mijn ouders hebben elkaar ontmoet op de scouting en mijn oma heeft zelfs haar eigen clubgebouw. Zonder scouting was ik nooit geworden wie ik nu was. Ik heb er doorzettingsvermogen door gekregen, een hogere pijngrens en ook vrienden voor het leven gemaakt. We maken samen veel mee. Bijvoorbeeld toen we een tent van zeilen moesten maken: het regende veel te hard en de tent stortte midden in de nacht in. Dat was ontzettend vervelend op dat moment, maar honderd slechte dagen maken honderd goede verhalen. En vooral: goede vrienden.

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗

◄ klik voor Publicatieschema columnisten

voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 245 lezers

WIE SCHRIJVEN DE VOLGENDE KEREN?

Delen:

• 
• WhatsApp
• Tweet