Column: Stadhuis op stelten

Soms heb ik echt niets te doen en zit dan op de bank en zwem langs de tv-kanalen. Op grote snelheid want ik heb binnen enige seconden door of een programma boeiend is. Ik vlieg altijd snel voorbij de pulpzenders. Dat spreekt vanzelf.

Afgelopen winterseizoen stopte ik plotseling toch bij een Nederlandse serie: dokter Tinus. Ik heb er een paar afleveringen van gezien. Ik denk dat het een onderhoudende serie is, maar dan vooral voor de categorie vijftig-plus.

Zo iets als in het lied van Wim Sonneveld:

Langs het tuinpad van mijn vader, zag ik de hoge bomen staan, ik was een kind en wist niet beter dan dat dit nooit voorbij zou gaan.

Waarom denk ik dat? Enerzijds omdat het op idyllische wijze de ‘onschuldige en onbedorven’ sfeer van de jaren vijftig en zestig uitstraalt. Het lijkt veel op wat men zich meent te herinneren van het dagelijkse leven van toen. Daarnaast zit er veel naïviteit in wat ook zijn charme heeft.

Boudewijn de Groot zong het al in een grijs verleden:

De plaatjes die zo vals getuigen van een blije jeugd

Er is nog zo’n soort serie: Dokter Deen met dezelfde sfeer van voorbije tijden. Ik denk dat men ook een vleugje van de gemoedelijke hommeles uit de serie Swiebertje uit de jaren zestig herkent. Daarin hebben de burgemeester en de veldwachter het maar druk met het rechttrekken en sussen van dorpse onenigheden.

Soms moet ik aan dat oude beeldmateriaal denken als ik het gekibbel beschouw van ons college van B&W met de gemeenteraad en de politie. Het heeft iets dorps: stormen in glazen water en elkaar vliegen afvangen. Aandoenlijk bijna. En altijd is daar dan weer Koos om de boel te sussen. Magda zou zo de rol van Saartje kunnen invullen. Je ziet het voor je:

Kom, Kom, Arnold zo erg is het allemaal niet. Geef elkaar een hand en we drinken nog wat. Koffie met een koekjen

De even gemoedelijke bevolking – u en ik – legt zich er gewoon bij neer. Het maakt niet uit of het nu gaat over een stuk sportasfalt van 40.000 euro, kaalslag onder bomen of een miljoentje meer voor een brug of een bouwplan van Lely dat wordt getorpedeerd door één dwarsliggende boer. De laatste vertoont overigens geen overeenkomsten met Malle Pietje. Het ziet er voorlopig naar uit dat hij de boel weer een tijd gaat ophouden.

Maar dat soort zaken boeit ons toch helemaal niet? Wij drinken een glas, wij doen een plas en alles blijft zoals het was. Tenzij….. tenzij Bert gelijk gaat krijgen.