Column: Stilletjes voorbij laten gaan

Trots. Mega trots! Trots, op beide kinderen! Vanmiddag was het zover. De eerste gesprekken van dit schooljaar. Sinds vorig jaar hebben ze een nieuwe methode. Aan het begin van het jaar moet je, als ouder, dingen over je kinderen gaan vertellen. Waar je normaal van de juf hoorde hoe het op school ging, zo wil men nu van mij weten hoe ze thuis zijn, wat hen bezighoudt, wat ze wel of niet leuk vinden.

Het gaat over

Eerst is mijn kleinste aan de beurt.

Ik maak niet zo’n beste start, ik kom precies twee minuten te laat en al hijgend binnen gerend. Oeps, sorry juf, dit gebeurt me normaal nooit. Juffies zullen wel denken.

Maar goed, karakter van mijn zoon… hm… erg lief, makkelijk en lui! Juf vraagt wat ik bedoel met lui. Nou ik zal eens een voorbeeldje geven. Ik ben beneden bezig met het een of ander. Meneertje zit een verdieping hoger, lekker onderuit op de bank in de chill stand. Hij bedenkt zich dat hij dorst heeft. Glas staat gevuld voor hem op tafel maar na drie keer een arm uitgestoken te hebben en de conclusie getrokken te hebben dat hij er vanuit die stand niet bij kan, voelt hij zich genoodzaakt om als een speenvarken te gaan krijsen zodat ik me rot schrik en naar hem toe gerend kom. Mam, geef mijn glas eens aan, ik heb dorst.

Mam kijkt niet eens meer vreemd op en doet wat hij vraagt. Voorheen gaf ik het glas en liep ik weg. Tegenwoordig wacht ik maar totdat hij klaar is anders moet ik weer terug. Tja, dat is inderdaad lui, beaamt de juf. Zeker waar, maar wie is de schuldige? IK! Want welke gek laat zich nou toch zo gebruiken? IK! Maar ’t gaat over hoor, ik spreek uit ervaring. Dochterlief had hier ook een handje van maar na haar zesde jaar ongeveer vond ze het zelf toch ook wel vreemd gedrag. Volgens de juf was hij overigens op school zeker niet lui. Gelukkig maar. Wel schijnt hij het erg leuk te vinden om meisjes te plagen en zit hij met regelmaat van de klok achterstevoren op zijn stoeltje om de dames uit te dagen. Begint al erg vroeg. Ach mijn kleine mannetje, ik behandel hem nog als een baby en hij loopt al achter de dames aan.

Geschiedenis

Aangekomen bij mijn meisje.  Het is voor het eerst dat mijn meisje met plezier naar school gaat. Gek op haar juf, leuke nieuwe vriendinnen en de juf is trots op haar gedrag en houding. Nou anders ik wel! In haar enthousiasme belde ze vorige week naar mijn vader, haar opa. Opa, ik had vandaag op school voor het eerst geschiedenis en nu moet ik jou interviewen want de juf zegt dat jij ook uit de geschiedenis komt. Zo … pats boem… daar sta je met je goede gedrag. Opa gedraagt zich nog altijd als een man met een gemiddelde leeftijd, in mijn ogen wordt mijn vader niet ouder als toen ik 16 was en je kleindochter vertelt dan ineens  vrolijk dat je tot de geschiedenis behoort. Zou opa de juf ook aardig vinden?

Zo voelt dat

Dat is hetzelfde gevoel als toen ik een week of twee geleden, mijn vader vertelde dat Sinterklaas gemaild heeft. Of Sint nog cadeautjes moet komen brengen dit jaar. Ja natuurlijk moet dat! Het antwoord van mijn vader was ook ja. Maar ik  kreeg de wedervraag hoe we dat gaan doen want Kind, de dag ervoor word jij veertig, dat moet toch ook gevierd worden? OH NEE NEE NEE DAT WORDT NIET GEVIERD!

 Ik wil niet weten dat ik ouder word. laat staan dat we die leeftijd gaan vieren …