“Zo!” zegt de jongen achter de kassa terwijl ik met een zucht een enorme stapel tijdschriften op de toonbank leg, “Dat zie je niet vaak, zo’n grote stapel.”. “En dan heb je nog niet eens gezien wat een vreemde verzameling het is.” antwoord ik. Het is een mengelmoes van Donald Duck tot Vrij Nederland, van MoodieZ tot een MacBook Special. Zijn glimlach is aanstekelijk en de grapjes gaan over en weer. Al lachend loop ik met een loodzware tas naar buiten.

Het is een week die bol staat van bijzondere gebeurtenissen en ontmoetingen. Een week waarin mijn zevenmijlslaarzen niet van mijn voeten komen. Dinsdagavond ruil ik ze even om voor mijn hardloopschoenen om naar de eerste training bij AV Waterweg te gaan, de startersgroep. En waar ik verwacht zo’n 10 andere helden aan te treffen, loop ik een kantine in die tot de nok gevuld zit. Wow wat een sportieve Maassluizers. Een beetje onwennig gaan we naar de baan, daar worden we opgedeeld in groepjes en zetten onze eerste gezamenlijke passen. Ik geniet en het gezelschap is gemêleerd, de trainers enthousiast. Ik ontmoet nieuwe mensen en kom oude bekenden tegen. Een gezellige gemoedelijke sfeer waar ik me gelijk thuis voel. Deze stap is gezet.

Dan is er overleg met een vrouw met hart voor haar werk, geïnspireerd en gemotiveerd fiets ik na het gesprek naar huis. Ik geniet van de omgeving, het ontluikende groen, de zon op het water. Zo zijn er nog meer gesprekken en ontmoetingen. Sommige onverwacht, sommige gepland. Hoogtepunt is toch wel de vriendelijke conducteur die me ongegeneerd van top tot teen bekijkt en zegt: “U bent een dame. U ziet er hip uit.”

Weet u, ik heb een droom, een verlangen, een missie. En door de grote stappen die ik gezet heb, komt die droom ineens tot leven. “Ga het gewoon doen!” zei iemand tegen me. En ik doe het. Mijn droom om echte verhalen van mensen te schrijven. Impulsief als ik ben vroeg ik op Twitter en Facebook wie er een boek over zijn leven verdiende. En ik kreeg reacties.

Nu is het zover, ik mag een levensverhaal opschrijven. Een verhaal over een bijzonder mens op de drempel van het leven. En dan zit ik ineens in het hospice en praat met een man en zijn familie en hoor prachtige verhalen. Veel humor is er en ik voel de liefde en de warmte die er is. Ik voel me bevoorrecht dat ik dit mag doen en ik wil het mooiste boek ooit maken voor deze familie.

Vandaar mijn stapel tijdschriften. In een, wederom inspirerend, gesprek met medefirmanten van Firma De Groot (hierover een andere keer) kreeg ik het advies om moodboards te maken. De ideeën uit mijn hoofd halen en in beeld brengen. En dat ga ik doen. Stoppen met dromen en aan de slag. En terwijl ik de hele stapel voor me neerleg op de grond hoor ik Xavier Rudd zingen “I’m creating a dream”.

Corinne Hamoen

Corinne Hamoen

Tekstschrijver | www.corinnehamoen.nl | www.roosenkris.nl |

voorheen:
Zondagcolumnist | wekelijks 2014 tm 08-2015] en [09-2015 tm 12-2015 1x per 2 weken ] | redacteur bij maassluis.nu

1 Reactie

  1. 30 maart 2014 at 10:28

    leuk blog weer, ik beginzelf volgende week aan mijn tweede levensboek. Wat een ontzettend mooi en dankbaar werks dat!