De zomervakantie is aan zijn derde week begonnen en ik kan niet anders zeggen, dan dat ik blij ben met elke druppel regen die valt. Ja, blij met regen. Blij met minder zomerse temperaturen. Ik ben mijn lezers nu uitleg verschuldigd. De uitleg van mijn blijheid omtrent hierboven genoemde, heeft alles te maken met een taboe. Een taboe waar ik mee te maken heb gekregen en waarvan je jeuk krijgt. Letterlijk.
Luizen
Die kleine nutteloze beestjes die graag bloed uit je hoofdhuid zuigen en jou verschrikkelijk irritante jeuk bezorgd. Die beestjes waarvan de schoonste haren ineens als onhygiënisch worden bestempeld en die onder kinderen zelfs tot pesten kan lijden. Tot 3 jaar geleden waren luizen ver van ons bed en hoofd. Nu – vele uitroei pogingen, frustraties, kammen, shampoos, kapper, crèmespoeling, azijn, tranen, olie en zelfs mayonaise tubes verder – vind ik het tijd worden om dit taboe te doorbreken, als ervaringsdeskundige.
Ik wil dat het bespreekbaar is. Dat geen enkel kind zich hoeft te schamen, en geen enkele ouder dit angstvallig geheim hoeft te houden uit angst voor veroordelingen.
Afijn. Over taboes en beestjes gesproken.
Wat hebben we van een aantal tropische dagen mogen genieten hè? Zon, zweet en zand. Veel dieren kregen jongen en alles bloeit en groeit. Prachtig seizoen die zomer!
Maar het heeft ook zo zijn nadelen, en ook dit heb ik mogen ervaren afgelopen weken. Het gaat wederom om een taboe. Misschien wel een grotere taboe dan de kleine luizen, namelijk de iets grotere dierenvariant.
Vlooien
In mijn huis hebben we een hondje, twee poezen en sinds een paar weken vijf prachtige kittens! Wat een geweldige ervaring om je poes moeder te zien worden en vervolgens een liefdevolle moeder te zijn. Ik had het niet willen missen. Wat ik wel had willen missen zijn de vlooien die hier huisvesten.
Een plaag. Dus niet incidenteel een keer vlooien bij de hond of poes, die bestreden worden met een pipetje, maar nestvlooien en de warme dagen zijn de ingrediënten geweest om hier een vlooiencircus neer te zetten.
Bestrijden
Zonder aarzelen, en met drie jaar strijden tegen luizen in mijn achterhoofd, heb ik een bestrijdingsbedrijf gebeld. Nadat ik een afspraak gemaakt had voor de volgende dag, ging ik een soort van doelloos voor me uit staren en zag ik alle doem scenario’s voorbij komen:
Een bestelbus met grote bedrijfsreclame ‘VLOOIENBESTRIJDERS’ erop voor mijn deur, mannen die hun witte pakken en gasmaskers naast hun bestelbus vol gif aan zouden trekken, buren die nieuwsgierig hun deuren zouden openen en het geroezemoes en de veroordelingen over hoe ‘vies’ het op mijn adres wel niet zou zijn.
Ik kan je zeggen: ‘Goed geslapen heb ik die nacht niet’. Zelf ben ik vol aan de slag gegaan om alles aan textiel op 60 graden te wassen. Gelukkig ben ik ‘gewend’ aan volle wasmanden met vier kinderen in huis.
Maar goed… De volgende dag brak aan en toen de deurbel ging, begon dit avontuur en vielen mijn doemscenario’s in duigen. Een personenauto, geen bedrijfsreclame, geen deuren die om mij heen open gingen en geen veelvoud van mannen in witte pakken. Gewoon een joviale jongeman, gewapend met 1 gasfles naar binnen stapte en mij duidelijke uitleg gaf van de werkwijze als vlooienbestrijder/ongediertebestrijder.
Wij moesten de aankomende twee en half uur de woning verlaten, inclusief alle dieren.
Behalve de vlooien, die heb ik achter gelaten.
De hele woning is bespoten met een ongedierte gif, werkzaam zo’n 4 tot 6 weken. Niet schadelijk voor mens en dier na inwerkingstijd. En niet alleen levende vlooien, maar ook de eitjes en zelfs neten en luizen zullen deze bestrijdingswijze niet overleven. Zou dit dan een geluk bij een ongeluk zijn, en horen we van de luizenmoeders op school over drie weken niks?
Als ervaringsdeskundige hoop ik van harte dat deze twee taboes bespreekbaar worden, openlijk. Zoals ik nu gedaan heb van mijn kant. Ik schaam mij dus niet. Ik weet dat luizen en/of vlooien niets te maken hebben met hygiëne, maar met domme pech. Ook heb ik alles gedaan wat in mijn macht ligt, en ik kan niet meer dan dat.
En in plaats van oordelen, is een helpende hand beter op zijn plaats…
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.
7 Reacties
“Netenzooi”
Vlooiencircus is geen theater,
op de hond poes en/of de kater.
Taboe doorbreken,
die luizenstreken,
voor nu en ook voor heel veel later!
Maas(s)–luize-n-aar!
Een column over Ma’s luis 😛
Top hoor dat je daar zo open over bent het zou ook geen taboe meer moeten zijn. Mooi geschreven 👍
”Pas Op Voor De Hitte!”
Denk aan juffrouw Scholten,
die is vandaag gesmolten,
helemaal gesmolten op de Dam.
Dat kwam door de hitte,
daar is ze in gaan zitte(n),
als je soms wil weten hoe dat kwam.
Ze hebben het voorspelt;
pas op juffrouw je smelt,
maar ze was ontzettend eigenwijs.
Als een pakje boter,
maar dan alleen wat groter,
is ze uitgelopen voor het paleis.
Enkel nog haar tasje,
lag daar in een plasje,
alle kranten hebben het vermeld.
Zat op een terrasje,
ja het verrast-je,
het staat er dame smelt.
Die arme juffrouw Scholten,
helemaal gesmolten,
als dat jou en mij eens overkwam.
Laten we met die hitte,
overal gaan zitte(n),
maar vooral niet midden op de Dam!
Annie M.G. Schmidt.
Wij hadden ooit ook katten. Terwijl wij op vakantie waren verzorgden de buren hen. Na een week werden ze bij binnenkomst ‘besprongen’ door vlooien. Gelukkig konden ze het bestrijden met een paar spuitbussen.
en die luizen is een terugkerend probleem op scholen. Het is niet leuk als het jou of jouw (klein)kinderen overkomt. Het is van alle tijden.
Hopelijk ben je er nu weer helemaal van verlost
Geweldig dat dit taboe is doorbroken, het is iets wat velen meegemaakt en meemaken.
Vaak iets waar je alles aan doet en niets helpt, en snel gezegd wordt wat een viezeriken.
Zoals je aangaf heeft het daar niets mee te maken.
Hoop dat de mensen hier wat aan hebben en ook doen.